پیام سیاسی مرگ فرمانده مطلب بیگ

٥ جدی (دی) ١٣٩٠

این پیام چیز تازه یی نیست. قبلاً این پیام به طورعمده با مرگ استاد ربانی وجنرال داوود، به سمع جناح حاکم درحکومت ائتلافی کنونی رسیده است.

سوال جواب خود را قبلا درچندین چهره ارایه کرده است. سوال اساسی این است که تیم حاکم که هم با مشکلات داخلی درجنگ است وهم به جامعه بین المللی شدیداً مظنون گشته است، درعین حالی که مسبب ادامه این قتل هاست، ابتکارو امکان مقابله وچاره سنجی را نیز از کف داده است.

قتل فرمانده مطلب بیگ در تخار تنها یک قتل سیاسی نیست؛ محصول یک بن بست سیاسی است وتا زمانی که بن بست ختم نشده، ما باید منتظربخش های بعدی این سریال سیاه باشیم. برخی کارشناسان ونمایندگان پارلمان از دولت وحکومت می خواهند تا درجهت اختتام این سلسله قتل ها کاری کند و تدبیری بسنجد. نگاه کلی به ترورهای گام به گام دریک سال اخیر درشمال افغانستان نشان می دهد که پیام سیاسی ومرگبار این حملات، دقیقاً به آدرس تیم حاکم درکابل و پشتوانۀ نظامی آن ( مجاهدین) است. برخی ازجناح های مجاهدین شکوه ازآن دارند که دیگرشریک حاکمیت کنونی نیستند؛ اما پرسش این است که سران نسل اول وبرخی ازنمایندگان نسل دوم مجاهدین هرشب درارگ چه می کنند وبه چه کاری مشغولند؟

این ترورها صاف وساده، بدون عشوه های دپلوماتیک، تصفیه حساب با گروه های مجاهدین است که درظاهرامر، درمعرکه آفرینی های رئیس جمهور درکاربازی شعاری صلح با طالبان وکشتی نرم با امریکا شریک تلقی می شوند. به نظرمی رسد که سران قدرت به شمول رهبران «جهادی» ازسرشت تغییرات بین المللی چیززیادی نمی دانند وحضورچندین کشور دشمن برضد چندین کشوردشمن دیگررا درحوزۀ متشنج افغانستان نمی خواهند باور کنند.  

تیم حاکم که از یک سال به این سو، تقریباً با امریکا وپاکستان «یخن به یخن» است، درطی این مدت، فقط با اتکا به اتوریته اداری، اجتماعی ونظامی گسترۀ شمال به حیات خود ادامه داده است. معاون رئیس جمهور از نام فرماندهان مجاهدین به طورسربسته به امریکا اخطار داده است. بنابرین، درسطح منطقه، بازوی نظامی واجتماعی حکومت آقای کرزی هدف قرار داده می شود.

حالا روشن شده است که قرار نیست با حکومت موجود درمسایل فراگیرمعامله صورت گیرد. بحث پیمان استراتیژیک که قبلاً یک ادعای تبلیغاتی است وامریکا بعید است با سران کنونی قدرت اعتبارقوانین خود را کم وزن کند.

درحوزۀ جنوب، به دلیل فقدان حضور حکومت وقانون، قدرت حکومتی درلحاف طالبان ودرساده ترین حالت با مناسبات کاملاً محلی درهم پیچیده شده ونفوذ ریشه یی حکومت ائتلافی موجود درآن مناطق تقریباً سال ها پیش خاتمه یافته است. هستۀ اصلی رهبری طالب، پرورش یافته های حوزۀ جنوب وشرق است که مکرراً آشتی ناپذیری خود را برضد حاکمیت کنونی اعلام داشته اند وسران حاکم ازفکرآشتی با آنان به طورکامل نا امید وسرخورده اند اما به خیال خودشان، جنگ را باخته اند وحریف را از دست نمی دهند و گاه بی موقع وگاه ازسرواکنش، صدای صلح بی جواب را بلند می کنند.

هدف چیست؟

هدف همان چیزی است که به عنوان مبداء ادامه جنگ درسطح منطقه ودراردوگاه بین المللی، به حیث یک راهبرد غیررسانه یی، سرگرم مدیریت چندضلعی اوضاع درافغانستان واطراف آن فعال است وحکومت افغانستان درمیان یک تونل بدون روشنایی به جلو می خزد.

ما بار ها ازین مسایل گفتیم ودشمن تلقی شدیم. حالا مردم ما حق دارند ازتهدید هایی که پیوسته به زندگی شان نزدیک می شود، آگاه باشند. این تهدید ها مدت ها پیش شروع شده است و تا زمان ایجاد یک حکومت به قول وزیردفاع امریکا ( حکومت اداره کننده) ادامه پیدا خواهد کرد.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.