ادامه فساد گسترده در کشور وسایه شوم آن بر تهعدات جامعه جهانی درکنفرانس بن
١٧ قوس (آذر) ١٣٩٠
شهر بن در یک دهه اخیر شاهد دومین کنفرانس بین المللی برای افغانستان بود. کنفرانس بن اول که منجر به تاسیس حکومت موقت بعد از طالبان شد و حالا کنفرانس بن دوم که آینده رابطه جامعه جهانی را با افغانستان رقم زد.
کنفرانس بن دوم که با اشتراک حدود ۱۰۰ نماینده عالیرتبه جامعه جهانی و صدها ناظر ، فعالین جامعه مدنی و رسانه ها از سرتاسر دنیا به میزبانی کشور آلمان در شهر بن برگزار شد ، در ذات خود یکی از بزرگترین کنفرانس های بین المللی در رابطه به افغانستان بود.
چانه زنی ، بحث و گفتگو روی شکل و شیوه برگزاری این کنفرانس یکی از موضوعات داغ روز در ماه های اخیر در کشور بود.
چگونگی ترتیب و ترکیب هیت افغانی و محتوای اجندا کنفرانس مذکور از جمله موضوعات دیگری بود که ماه ها دولتمردان و تحلیل گران کشور را مصروف نگهداشته در صدر اخبار رسانه قرار داشت.
با وجود همه‌ء خوشبینی ها و بد بینی ها موجود در مورد این کنفرانس در کشور و با وجود تحریم نمودن آن توسط بعضی حلقه های سیاسی کشور و منطقه ، نشست مذکور در همان زمان معین در شهر بن آلمان برگزار شد.
که البته بدون شک حمایت و تلاش های کشور آلمان در برگزاری این نشست و حضور پر رنگ و تعهدات جامعه جهانی درین کنفرانس یک حقیقت کاملا اشکار و غیر قابل انکار بوده دستآورد های آن برای مردم افغانستان بسیار با اهمیت و حیاتی است.
درین کنفرانس نمایندگان دولت افغانستان و نمایندگان جامعه جهانی از پیشرفت ها و کار های انجام شده در یک دهه اخیر یادآور شده دستاورد ها ی مردم افغانستان را در عرصه های مختلف ستودند.
همچنان آنها چالشهای عمده موجود در کشور ونیازمندی های مردم افغانستان را در ساحات مختلف به بحث گرفته بر ضرورت مبارزه مشترک با تروریزم تاکید نمودند.
آنها صلح رفا و آرامش را حق مردم افغانستان دانسته بر تلاش و همکاری شان در برآورده شدن خواستهای مردم افغتانستان اطمینان دادند.
درین میان آنچه بنده خود درین نشست شاهد بوده و از لابلای حاشیه های این کنفرانس برداشت نمودم ، با وجود این همه تهعدات جامعه جهانی به مردم افغانستان آنچه محتوای اصلی بیانات نمایندگان کشور های مختلف را شکل میداد، ضرورت جدی مبارزه با فساد اداری گسترده در کشور بود.
با تاسف وهزاران افسوس سایه شوم پدیده فساد در کشور بر تهعدات نمایندگان جامعه جهانی درین نشست اشکارا مشهود بود.
اکثر کشور ها از عدم پیشرفت در کاهش فساد و سو‌ء اداره در اکثر نهاد های حکومتی در افغانستان مایوس بوده با صراحت کامل و مستقیماً خواستار مبارزه جدی و بی درنگ دولت افغانستان با این پدیده شوم شدند.
امروز در کنار درد ازدیاد تلفات سربازان کشور های خارجی آنچه مردم کشور های کمک کننده را وادشته تا دولت های شانرا زیر فشار قرارداده تا به حضور نظامی شان در افغانستان پایان دهند ، ازدیاد فساد گسترده در افغانستان است. مردم اکثر این کشور ها از حیف و میل شدن کمک های شان به مردم افغانستان به فریاد رسیده حتی در مواردی خواستار قطع فوری کمک های شان به افغانستان اند.
امید است دولتمرادن افغانستان بلاخره بعد از گذشت ده سال حکومت داری، درد و مشکلات مردم کشور را درک نموده ، سیاست شانرا در مبارزه با فساد تعغیر بنیادی داده بجای سر دادان شعارهای میان تهی دست به اقدامات جدی بزنند تا باشد مردم افغانستان بار دیگر حمایت جامعه جهانی را از دست نداده از فقر و بدبختی رهآیی یابند.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
دکتور شهیر نثاری