خرسواری در زیر زلف
١ قوس (آذر) ١٣٩٠
و چند خبر جرگه یی دیگر از تلخند نیوز
شیر و محافظان پلنگی
رییس جمهور افغانستان بمنظور لوی ساختن غیرت اعضای جرگه جهت پذیرش پیمان استراتیژیک با امریکا، فرمودند که: "ما شیر هستیم، امریکا باید با شیر معامله کند....، آنها در خانه شیر غرض نگیرند و فقط اطراف جنگل را محافظت کنند!" طبق تعبیر، این سخنان بدان معناست که در شش سمت این جنگل باید پایگاه های نظامی درست شود، پلنگی پوشان امریکایی در اطراف خانۀ شیر پیره و گزمه نمایند. احدی حق عبور و مرور در جنگل را نخواهد داشت. هیچ گرگ و روباه امریکایی اختیار تعقیب شغالان تروریست در قلمرو شیر را ندارد.
از آنجاییکه زادگاه این شیر سی و سه سال در آتش جنگ سوخته است، ایشان و بقیه پهلوانان جنگی به امراض مختلف دچار شده اند. با وجود این، امریکا و متحدین اش ٢٠١٤ فیصد مجبور هستند حتی از همین شیر مریض و بیمار به شدت بترسند! گذشته از اینها، هیچ جنرال امریکایی- در صورت غرش شیر- جرأت فرار از شیر خان بندر را نیز ندارد.
جرگه و جرم "٣٩"
اشتراک کننده گان لویه جرگه سنتی افغانستان که در بین شان آدم کم سواد کمتر بچشم میخورد، عدد "٣٩" را از تختۀ مغز مبارک خویش برای همیشه پاک کردند. بقول منابع نزدیک، از میان وزرا، مشاورین، تکنوکرات ها، ملا ها، مجاهدین، روشنفکران، خانم ها، آقایان، و خلاصه؛ از میان دو هزار و دوصد و سی و پنج نفر مسلمان و چهار نفر هندو هیچ کس حاضر نشده است عضویت کمیته سی و نهم این جرگه را حاصل نماید. از قضا، نام کمیسیون فوق، بعد از تلاوت آیت سی و نهم سوره شورا، توسط یکی از مولوی های محترم، به عدد چهل و یکم تغییر یافت!
در حاشیه جرگه همچنان پیشنهاد شد، ماده سی و نهم پیمان استراتیژیک هم باید حذف شود؛ زیرا این ماده نماینده های نامسلمان امریکا را نیز خرافاتی خواهد ساخت!
مصروفیت شیر
رییس جمهوری افغانستان همچنان در همین جرگه سنتی خطاب به حاضرین اظهار داشتند که شیر بیکار نیست که این طرف و آنطرف برود، باید تأمینات اش را آنها فراهم سازند. غرور رییس لانۀ شیران کاملاً بجاست، شیر طی مدت این ده سال اصلاً بیکار نبوده، و ظرف ده سال پیمان نیز بیکار نخواهد بود. چوچه های شیر آنقدر مصروف "شیرپور" سازی هستند که ماشاالله حتی وقت یال و دم خاریدن ندارند.
مهمان ده ساله
شهرت مردم افغانستان در مهمان نوازی مثل معاهده استراتیژیک از هیچ کس پوشیده نیست، آنها هرچیزی که داشته اند نثار مهمانان خود نموده اند، از نان گرفته تا جان. ولی ده سال میشود که این مردم در خانه خود مهمان جامعه جهانی هستند. خارجی ها برای تلافی این زحمات، از سراسر دنیا اقسام غذاها و کمک های ظاهراً حلال را جمع آوری نموده و در سفره بازسازی به مردم افغانستان تعارف میکنند. قرار است اهالی این کشور تا سال ٢٠٢٤ نیز در وطن خود مهمان باشند، و بعد از آن، در صورت سیر شدن، دست به کاسه تر بزنند. ایجاد پایگاه های نظامی میتواند لذت مهمان بودن میزبان را چهارده چندان سازد.
خرسواری در زیر زلف
جمعی از چرب زبانان سیاسی بدین باور اند که اعضای جرگه سنتی سی و هشت و نیم لقمه پلو را غنیمت دانسته، و بدون نیم فقره آگاهی در مورد شرایط طرف امریکایی، رأی به امضای پیمان استراتیژیک با این کشور مهربان تر از دایه داده اند. زورشناسان میگویند این قرارداد از قبل تهیه و آماده امضا گردیده است. حالا طرفین، ضمن سمنت پاشی در چشم مردم ما، میخواهند از سر زبان آنها نیز خط بگیرند.
درهمین حال، یک تن از ساکنین خیمه های پیش پولی تخنیک به تلخند نیوز گفته است در قطار نشاندن جرگه یی سه هزار آدم، فقط میتواند یک هدف داشته باشد؛ اجرای پروژه خرسواری! که پول سیاه آن از جیب خدمتگار قصر سفید پرداخته میشود.
به باور این پایتخت نشین، که رقم سوراخ های سقف سرپناه اش به تعداد تمام امدادگران خارجیست، نظر به سری بودن پشت ورق پیمان، دولت ما خواسته است از زیر ریش و زلف سنتی اعضای این جرگه بشکل خر سوار تیر شود!
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نجیب الله دهزاد