آمارنشر شده دربارۀ فقر در افغانستان ناقص است

١ عقرب (آبان) ١٣٩٠

هفته قبل سایت بی بی سی خبر را منتشر کرد که  در آن از قول حکومت افغانستان گفته شده است که   30 در صد جمیعت  افغانستان زیر خط فقر زندگی میکنند. نشر این ارقام چنین معنی میدهد که 70 در صد باقی مانده از جمیعت افغانستان  به امکانات اولیه زندگی از جمله  سرپناه،  بهداشت ، آموزش ، تغذی  صحی و سالم و دیگر امکانات اولیه زندگی  دسترسی دارند  و بیرون از خط فقر زندگی میکنند . 

نخست میخواهم برای کسانیکه که این  رقم فقر  را از جامعه ی سرا پا فقر  زده ی افغانستان معرفی کرده اند یاد آور شوم که فقر در معنی لغوی و تعریف مشخص که پذیرفته شده جهانی است عبارت است از کمبود امکانات برای رفع احتیاجات اولیه زندگی ویا  در مجموع  حالتی که افراد یک جامعه  قادر به تامین نیاز های اساسی و اولیه زندگی  که اغلب آب صحی و پاک ، تغذیه سالم ، بهداشت ، آموزش ، لباس و سرپناه  نباشند تعریف شده است  که  این حالت  بنام فقر مطلق گفته میشود  و  فقر نسبی هم حالتی است  افراد یک کشور و یا جامعه  در آمد کمتری نسبت به دیگر افراد جامعه داشته باشند و با در امد انها  در مقایسه با در آمد افراد در دیگر کشور ها اندک باشد افراد در این هر دو حالت فقیر محسوب میشوند.

با درنظرداشت  تعریف مشخص از فقر آیا این قابل باور خواهد بودکه در کشوری که فقط فیصدی کم  باشنده گان چند شهر بزرگ آنهم در اقلیت  بسیار اندک به سرپناه ، آب صحی ، بهداشت و تغذیه سالم دسترسی دارند به بلندترین رقم 70 فیصد معرفی شوند.

همین حالا در بزرگترین شهر های افغانستان  که ازجمله  متمدنترین شهر های  افغانستان  در میان افغانها به شمار میروند مردم هنوز   به ابتدایی ترین امکانات زندگی دسترسی ندارند . هنوز مردم در این شهر قادر نیستند تا خانه هایشان را با ابتدایی ترین نور روشن بسازند . مردم  ساعتها راه های طولانی را بخاطر آب  میپیمایند، ازحیوانات ضعیف و گرسنه  بارکش برای حمل و نقل خود  استفاده میکنند .مردم در بیشتر نقاط این شهرها  از ملوث ترین آب استفاده میکنند.، غذا کافی و صحی ندارند . بسیاری خانواده ها در طول زمستان در این شهر قادر به گرم کردن خانه هایشان نیستند و  هرسال به صد ها کودک فقط در مرکز در اثر امراض گوناگون و سرما جان میدهند .  با موجودیت چنین حالت که  در شهر ها جریان دارد  تصور کنید که در دهات و نقاط دوردست چی فاجعه جریان خواهند داشت پس این حالت را میتوان یک زندگی نورمال دانست؟

از مجموع جمیعت نزدیک به 28 میلیونی افغانستان 77 در صد انها روستانشین   هستند و به کمترین امکانات زندگی  از جمله  اب اشامیدنی  صحی و غذای کافی سرپناه و آموزش دسترسی ندارند .

 در امد سالیانه یک افغان 36000 افغانی است و حقوق ماهیانه یک کارمند دولت 2500 یا 3000 افغانی است پس کجای این پول میتواند امکانات اولیه یک فامیل چند نفری که اکثرا تنها مردان نان آوران فامیل اند کفایت میکند تا اینها بیرون از خط فقر زندگی کنند ؟ تعجب آور است پس کی ها اند که در جمله 70 فیصد  در این کشور بیرون از فقر زندگی میکنند ؟

اگر قرار باشد زندگی شهر ها را در این رقم بگنجانیم کمترین در صد آنهایی  که  زندگی بهتر  دارند و از آموش و تغذیه سالم برخوردار هستند  اقلیت بسیار اندک  هستند و یا هم روستاییان که  زمین  زراعتی و یا مالداری دارند که به ندرت از در طول سال های جدید در افغانستان عوایدبه خانواده ها میرساند دیگران هیچ امکانات برای رفع نیازمندی های اولیه خود ندارند.

 پس میتوان گفت که در مجموع بیشتر  افغانها که فیصدی انها بیشتر از 70 فیصد اند از امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستندو در مقایسه با دیگر کشور های در حال انکشاف زیر خط فقر زندگی میکنند . .این یک اشتباه  خواهد بود که تنها دسترسی به نان گندم  و آب ملوث را که بیشتر افغانها از ان در تغذی روزمره خود استفاده میکنند در جمله تغذی سالم و بهداشت  مناسب دانست  و یا هم حالتی که بیشتر افغانها برای به دست آوردن سرپناه و کار در داخل و خارج افغانستان سرگردان اند در جمله سرپناه انها دانست و بیرون از خط فقر شمرده شوند.

به باور من  آمار نشر شده از فقر در افغانستان بر اساس  معیار های پذیرفته شده جهانی و حقوق بشر در مورد فقر و دسترسی انسانها به نیاز های اساسی و امکانات اولیه زندگی سنجیده  نشده است اگر این آمار به اساس معیار معرفی شده جهانی نشر میشد پس فقر در افغانستان  30 درصد  نه  بلکه برعکس بیشتر از 70 درصد مردم زیر خط فقر زندگی میکنند.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.