عدالت از منظر يک خان قبيله
٦ سنبله (شهریور) ١٣٩٠
من گرچه درين باره مضمونی زير عنوان " از برادران ناراضی کرزی تا فرزندان واسکت پوش او" خواهم نوشت ولی عجالتا بايد بگويم : تمام گپ های را که تروريست های جوان در برابر رئيس جمهور بيان کردند دروغ و ساختگی و از طرف طالبان نکتائيدار در حکومت سازمانيافته بود اولا همه گپ ها شبيه يک ديگر بودند مثلا مرا از مسير راه يا أببازی اختطاف کرده و بعد در کمرم واسکت را بسته و گفتند برو در فلان جاسيم هارابهم وصل ساز خودت کشته نخواهی شد؟و----" غير از کرزی و کدام چهارپای ديگر چه کسی اين ادعا را و اينکه من نميخواهم از زندان بروم که کشته خواهم شد او در حقيقت بزبان حال ميگويد : مرا از زندان به خانه ام نه بلکه به خارج بفرست ) را باور ميکند که طبيعی و بدور از خدعه و زمينه سازی است برای امتياز گرفتن و قهرمان سازی ، چرا چنين بيشرمانه با عقل و عواطف مردم بازی ميکنند؟
هيچ عاقلی اولادش را در مدارس پاکستان نمی فرستد مگر که يا طالب يا حامی و طرفدار طالب باشد و درين مدارس چنين درس های تروريستی تدريس ميشود تا از نظر ذهنی و روانی و فکری کسی أماده نشده باشد هرگز باو اعتماد نمی کنند که در کمرش بم بسته و او را بفرستند در حاليکه اگر کسی اختطاف شده باشد او زمانيکه رها شود از وحشت فرار نموده و مستقيما خود را بامنيت تسليم ميکند حالانکه اين فرزندان کرزی همه دستگير شده و برخی أنها هنوزهم ميگويند ما جهادمان را ادامه خواهيم داد کسانيکه باين تروريست ها ديکته کرده اند که در برابر رئيس جمهور و رسانه ها چنين بگوئيد مشخص است که چه اهدافی داشتند؟
اين جوانان خورد سال چنان بيانيه و تشريح ميدادند که گوئی استادی لکچر ميدهد درست مانند طوطی ، هدف واضح است ولی کرزی خيلی وقيحانه بروی خون قربانيان تروريزم پا گذاشته و ميگويد: اينها را به ترکيه و خارج بخاطر تحصيل بفرستيم اين خود باعث ميشود که ديگر پدران و برادران قبائل درکمراولادشان بم بسته و بگويند برويد خود را به پوليس تسليم کنيد و بگوئيد که ازپاکستان أمديم يا أنها را به مدارس پاکستان ميگذارند که درکمرشان واسکت بسته و بافغانستان روان کنند که بعد هم دستگير شوند تا توسط حکومت به خارج بروند چنانچه امتياز دادن های ديگر به تروريستان باعث شده که گروه های ازمردم در جنوب بنابر گفتة گلاب منگل والی هلمند به طلوع با يک ميل سلاح بولايات ديگر چون هرات و غيره رفته و بگويند: ما طالب بوديم حالا ميخواهيم به حکومت بپيونديم " و اين امتيازات خود باعث تشويق مردم شده که بيشتر با طالبان ارتباط برقرار کنند و بعد از چندی باصطلاح تسليم شوند کاشکه أقای رئيس جمهور که با تروريست اينقدر تعاطف و محبت نشان ميدهد خانواده شهداء و قربانيان تروريزم را فرا ميخواند و مورد چنين نوازشی قرار داده و ميگفت اولادشان را غرض تحصيل به خارج خواهد فرستاد چرا يادش از أنها نيأمده بلکه همه ساله در فکر بخش و تخفيف زندان تروريست ها و قاچاقبران و ديگر مجرمين سازمانيافته است عجب دولتی کسيکه در زير شيطان چراع درس ميخواند و زحمت ميکشد و تروريست نيست بالاخره در فقر و گمنامی جان ميدهد و معتاد ميشود و علف ميخورد چرا که نه برايش کار پيدا ميشود و نه چانس شموليت در دانشگاه ها را دارد ولی کسيکه با واسکت و بم و سلاح دستگير و مردم را ميکشد برای خانواده اش پاکت دالر هديه ميشود و خودش بحيث يک قهرمان بخاطر تحصيل و تفريح و عياشی خارج فرستاده ميشود و مايه افتخار و مباهات همه قرار ميگيرد اين است عدالت و شرافت قبيله تو خود بخوان حديث مفصل ازين مجمل.
درحاليکه در تمامی کشورهای دنيا مجرم مجرم است صرف نظر از اينکه چند سال دارد بخصوص در کشورهای اسلامی چنانچه درغرب اگر کمتر از18ساله مرتکب جرمی شود والدين او را مجازات ميکنند ولی در افغانستان والدين مجرمين مالک زمين و خانه و دالر و اولاد مجرم چانس بيشتر تحصيل و گرفتن بورسيه های فوق العاده را پيدا ميکند بايد حکومت از والدين همچو جوانان بعداز دستگيری شان بپرسد که اولاد شما کجا بود؟ چرا به مدارس پاکستانی فرستاديد؟ و اگر ادعا ميکنند که اختطاف شده بودن د بپرسد که چرا شما در همان وقت بامنيت ملی و پوليس اطلاع نداده بوديد؟ و ده ها چرای ديگر جرم أنها را ثابت ميسازد چرا سوال اينجاست که ترکيه و يا هر کشور ديگر چنين تروريستها را خواهد پذيرفت؟ چراکه تروريست مانند و يروس ايدز است و جوانان ترکيه را نيز ألوده خواهد ساخت مگر نگفته اند: با ماه نشينی ماه شوی با ديگ نشينی سياه شوی.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
حاجی خدایداد اخگر