آموزه های یزدانشناسی در عرفان خراسان
۲۵ حمل (فروردین) ۱۴۰۳
برای خواندن این نوشته به شکل پی دی اف، به اینجا اشاره کنید.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
| شاهین | 30.07.2024 - 21:38 | ||
اسم های مفرد و جمع که در زبان پارسی یکسان اند یعنی مفرد استفاده می شوند. ۱ - مسلم و مسلمان. ۲ - جان و جانان. ۳ - یزد و یزدان. ۴ - دند و دندان. همینگونه در چهار گوشه ای گنجینه ای ادب پارسی پیدا می شوند. | |||
| شاهین | 19.04.2024 - 00:41 | ||
با عرض ادب کامجویی گرامی! من که می اندیشم ( یزدان ) جمع ( ایزد ) است. یزدان به معنی ایزدان. تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز یَزد و ایزَد: معبود. یزدان و ایزدان: معبودان. یزدن و یزیدن: عبادت کردن. پرستیدن. یزنده: عابد. یزندگان: عابدین. یزده و یزد: معبود. پرستیده. یزدگان و یزدان: معبودان: پرستندگان از زمان کهن برای فرشتگان استفاده می شد و در زمان یکتا پرستی مفرد و جمع یکی اند یعنی یزد و یزدان مفرد استفاده می شده مگر در اصل یزدان مفرد نیست. جمع یزده و یزد است. چنین: یزد: خدا. یزدان: خدایان. هدف از شناسایی واژه است که ما باید این واژه را به گونه مفرد یعنی ( ایزد ) بکار ببریم مگر نه یزدان تا اینکه نسل های بعدی مردم ما را مشرک نشمارند کامگار باشید. | |||
بصیر کامجو