دلم همراه شجاعان پنجشیر است

۱۵ سنبله (شهریور) ۱۴۰۰

آوازخوان پرآوازه و مشهور افغانستان در واکنش به یورش جنگجویان گروه طالبان به ولایت پنجشیر نوشته است، که دلم همراه شجاعان پنجشیر است و با خود زمزمه می کنم که «بیا بوریم به سنگران جمله ای خوبان هموجه است».

به گزارش اسپوتنیک، داوود سرخوش آوازخوان مشهور افغانستان در واکنش به یورش جنگجویان گروه طالبان به ولایت پنجشیر در برگه رخنامه اش چنین نوشته است: من نمی‌توانم مانند یک سیاست‌مدار حرف بزنم.

او افزوده است، که وقتی که روز ندارم، چرا باید همه‌ی دیروزها را خط نکشم که چون زَولانه به پاهایم پیچیده‌است و از حرکت بازم می‌دارد؛ تا آن‌جا که رفته رفته به تندیسی تبدیل شوم که حتی راه و رفتن از یادم برود. تا آن‌جا که شب و روز در چشمانم یک‌‌رنگ شود، زبانم لال و گوشم سنگ و گلویم سرمه‌پُر باشد. تا آن‌جا که نه با نعره‌ی دلاوران «پنجشیر» هو سر بدهم، نه با فریاد ظریف و پر غصه‌ی زن‌های وطنم آه بکشم. و آن‌گاه با خنجری میان شانه‌هایم راست مانده باشم، شیئی باشم آنتیک، جزء مفاخر ملی، نماد آشتی و خیر، ساکت و بی‌آزار در انظار.
در ادامه او نوشته است، که من نمی‌توانم مانند یک سیاست‌مدار حرف بزنم. نمی‌توانم اسم ترس را مصلحت پوش کنم و نام معامله را خیر ملت بخوانم و آن وقت کفتارهای گرسنه را بر گرد پنجشیر نبینم. نمی‌توانم در زخم‌های باز دایکندی و بهسود درد را نبینم و کتک خوردن بانوان دادخواه را در کابل تئاتر فرض کنم.

من ترانه‌ام را ساده می‌خوانم و دلم را صاف پیش رفیقان باز می‌کنم. تبارم هزاره است. هزاره یعنی آسیب دیدگی عنصر آدمیت، یعنی بی‌زبانی و سکوتی بلندتر از قامت قرن. دمبوره می‌نوازم؛ همراهان ارکسترم آوخ و شرنگ زنجیر بردگان است. دل‌تنگم، دل‌تنگِ نعره‌ای بلند که تمام طول و پهنای سکوت صدساله را بپیماید و با جان «بابا» و «پامیر» درآمیزد. شرمنده‌ام، شرمنده‌ی غم‌های بزرگ و بسیار آدم‌های سرزمینم و صدا‌ی نارسا و زبان قاصر و توان اندک خود.

در پایان او افزوده است، که من در گوشه‌ی امن و در دور دنیا کوچ افکنده‌ام، همانند هموطن‌هایم «شمشیر داموکلس» بر فرقم آویخته ندارم و این را به خوبی درک می‌کنم. به شعور مردم باور دارم و به تصمیم‌شان صادقانه احترام می‌گذارم. من نمی‌توانم به بهانه‌ی واقعیت‌گرایی‌ای که سیاست‌مداران نشخوار می‌کنند، گپ تعامل با تروریستان قاتل را حتی در تصورم راه بدهم و به خطبه و حدیث‌شان باور کنم. پشتم هنوز تکیه به بابا دارد. صدای اعتراض بانوان گرامی کابل و هرات شنیدنی‌ترین ملودی این روزهای من است. نبردِ رزم‌آوران جبهه‌ی مقاومت پنجشیر برایم ستودنی و سرمست کننده است. دلم همراه شجاعان پنجشیر است و با خود زمزمه می‌کنم که «بیا بوریم به سنگران جمله‌ی خوبان هموجه ‌است».

یادآوری می کنیم، که چند روز است، که جنگجویان گروه طالبان از چندین ولایت برای تصرف پنجشیر تنها ولایتی که تاکنون زیر کنترول این گروه نیست، گرد آمده و یورش های خود را از چند طرف آغاز کرده است و اما نیروهای جبهه مقاومت ملی این نیروها را در دالان های پنجشیر در دام انداخته و تلفات سنگینی را بر جنگجویان این گروه وارد کرده است.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.