بیم بازیگران منطقه و خروج سربازان امریکا از افغانستان

۱۳ عقرب (آبان) ۱۳۹۹

کشور های جهان از آن جمله کشورهای منطقه از اغاز تهاجم امریکا به افغانستان همکاری های خود را با امریکا و ناتو اعلام نمودند. امریکا در آن زمان ابرقدرت یکه تاز و بی رقیب در جهان بود.امریکا در چارچوب همکاری های روسیه با ناتو میلونها دالر سلاحهای روسیه رابرای اردوی ملی افعانستان خریداری نمود وحتی این همکاری ها بدون توجه و مشورت با کرزی رئیس جمهور وقت صورت می گرفت.کشورهای منطقه به خاطر ترس از تروریسم ،دورگردانیدن خطر از مرزهای خود و به امید انیکه امریکا مانند سایر امپراطوری ها از دام افغانستان جان به سلامت نه خواهد برد به این همکاری ها علاقمند بودند.

با وجودی که این همکاری ها مخالف روحیه عمومی مردم این کشور ها بود اما دولتها برای انیکه در انظار مردم خود عروسک امریکا جلوه نه نمایند همکاری با امریکا را بنام دفاع از امنیت ملی خود تبلیغ می نمودند.بعد از بیست سال جنگ امریکا وکشور های ناتو درافغانستان ، نگرانی آنها به آینده افغانستان باقی مانده است ولی امید واحساس انتقام جویانه آنها تحقق یافت وامریکا تصمیم گرفته تا از دام افغانستان آزاد گردد. دلایل قانع کننده سیاسی و حقوقی تا هنوزبعد از امضای موافقتنامه صلح با طالبان برای خروج امپراطوری امریکا از قلمرو اشغالی آن وجود نداردو ازلحاظ نظامی اگر امریکا براساس این موافقتنامه از افغانستان خارج گردد معنی تسلیم، شکست و سقوط امپراطوری خواهد بود. کشور های بازیگر در امور افغانستان به فریب همدیگر می پردازند. رقبا به حضور امریکا ظاهرا مخالفت نشان نمی دهند تا توجه امریکا را از مشکلات و چالشهای جدید داخلی خود دور بگردانند . به باور کارشناسان نظامی امریکا در افغانستان باقی خواهد ماند تا با حضور خود ازمنافع درازمدت در کشور های آسیای میانه برعلیه روسیه و چین استفاده نماید. نغمه های نگران کننده قدرت های بزرگ از خروج سربازان امریکا درافغانستان رویداد شگفت انگیزدربازی قدرت ها است.

کشورهای منطقه مانندروسیه، چین ،ایران اگرچه با شعارهای مرگ به امریکا و تبلیغات سیاستهای ضد آمریکایی احساسات ملی گرانه و وطن دوستی مردم خودرا تحریک می نمایند و به میزبانی طالبان با همدیگر مسابقه دارند اما در عمل از خروج نیروهای امریکا بیشتر از مردم افغانستان نگرانی دارند، چرا؟ کشور های منطقه به آینده ثمربخش مذاکرات میان دولت و طالبان خوشبین نیستند.اگرچه تمام کشور ها ازحضور طالبان در حیات سیاسی افغانستان حمایت می نمایند اما خشونت وافراط گرایی آنها را تهدید به امنیت ملی خود می پندارند. استخبارات کشور های منطقه می دانند که اختلافات قومی و تقسیم غیر عادلانه قدرت مهمترین مانع دستیابی به صلح و دولت قوی در افغانستان است.مقامات بلند پایه این کشور ها این را نیز می دانند که اگر امریکا در این وضع آشفته افعانستان را ترک بگوید ،هیچ کشور دیگر ازلحاظ نظامی واقتصادی توانایی آنرا ندارد تاجای خالی امریکا را پر نماید.افغانستان محکوم به جنگ داخلی خواهد گردید. کشورهای منطقه به خاطر منافع وامنیت ملی خود با وجود اختلافات عمیق سیاسی و نظامی از امریکا دعوت می نمایند تا باخروج سربازان خود از افغانستان دوراندیشانه و مسئولانه اقدام نماید.

در طول تاریخ بیگانگان با زور ویا با کمک وتطمیع خائنان داخلی کشور مارا مورد تهاجم قرار داده اند، متاسفانه راندن وحضور آنان به آبادی وطن ورفاه مردم کمک نه نموده است.بعد ازراندن بیگانگان مردم افغانستان از ظلم وستم هموطنان خود بیشتر از بیگانگان قربانی داده اند.نگرانی همسایگان از آینده افغانستان برای ما درس عبرت انگیز است تا با راندن بیگانگان دوباره گروگان ظلم وستم هموطنان خود نگردیم. افغانستان در آستانه آزمایش بزرگ قراردارد .آزمایش بزرگ تاریخی.دراین آزمایش تاریخی کسانی سزاوار افتخار ملی وتاریخی خواهند بود که از افغانستان واحد، عادل وتساوی طلبی های بشردوستانه با توجه به منافع تمام اقوام کشور طرفداری و حمایت نماید . تا هنوزمهم ترین مانع برای دست یابی به صلح بی عدالتی های اجتماعی وخشونت های جاهلانه بوده است. در جنگ بی عدالتی وخشونت برنده وجود ندارد، همه بازنده خواهند بود وحتی بیم آن می رود که کشور را نیز نه بازیم.

دکتور علی احمد کریمی امریکا

به دیگران بفرستید

دیدگاه ها در بارۀ این نوشته