در مسیر تسلیمی، نه صلح
۳۰ اسد (مرداد) ۱۳۹۹
سیر اوضاع درمناسبات حکومت دست نشاندۀ افغانستان با طالبان، با وضاحت نشان میدهد که به سرانجام تسلیمی منتهی می شود. این تسلیمی را دارنده گان علایق داخلی قومی و لزومدید های قدرت تصمیم گیرنده یا امریکا مهندسی کرده اند. از حکومت مؤقت حامد کرزی که شخص وی نخست در امریکا تعیین شد وبعد مانند موارد مشابه صحنه سازی های نمایش لویه جرگه بازی به راه افتاد، دیری سپری نشده بود که کمک به طالبان، تقویۀ آنها و در واقع با نتیجۀ تشدید خونریزی در دستور کار خلیلزاد – کرزی قرار گرفت. علایق بیشتر لندن، تصمیم امریکا و خوشی پاکستان، روز تا روز اوضاع را در چنین مسیری سمت و سو داد. پرواضح بود که در آغاز با حیله گیری های ویژۀ کرزی، چنان علایق و خیانت به مردم انکار می شد. متأسفانه با وجود تشخیص آگاهان امور و توجه تحلیل گران مستقل، با وجود مدارک مقنع از خنجر خوردن هزاران جوان نظامی وامنیتی، انتقال طالبان به سوی شمال، نسل کشی هایی که لبۀ تیز آن متوجه ملیت هزارۀ کشور بود، تیکه داران قومی در بافت ساختار مافیایی، به رغم ناز و کرشمه های سیاسی در برابر حامد کرزی، صدایی اعتراض بلند نکرده جانب حکومت خائن را الزام کردند.
این طرح در زمان اشرف غنی در مرحلۀ پر مخاطره تر برای مردم و با امکانات بیشتر قرار گرفت. حکومت این دست نشانده نیز با سفسطه بازی های ظاهری، با تمام قوا سعی کرد که طالبان را تقویه کرده و اوضاع رابه سوی نگرانی های فزاینده تر سمت وسو بدهد که چنین نیز شد. سرکوب مخالفین طالبان، بهره گیری از انتحاری های زیر نظر، بی توجهی به حال افسران و صاحبمنصبان ارتش که در جبهه های جنگ با دل گریان فعالیت داشتند، آزادی تروریست ها و رجوع فضیحت بار به لویه جرگۀ فریبکارانه، همه وهمه حاکی از آن بود که وظیفۀ اصلی خائنان به مردم، نه تأمین صلح، نه توجه به پیش شرط هایی که طرفین جنگ برای صحبت و دست یافتن به قطع جنگ نیاز دارند، بلکه آوردن طالبان در قدرت است.
اکنون این سمت وسو دادن خیانت آمیز در جای حساسی رسیده است. طرف حکومتی ها با وجود حمل همه اشکال مفاسد و مافیا بازی های درونی، شرمسارانه برای مردم، هر جایی که به پای بوسی طالبان میروند، سخنانی را بر زبان می آورند که نیاز این مرحله است. به ویژه که ایالات متحدۀ امریکا، پیشتر تصمیم خود را گرفته است. البته با این پیش شرط که طالبان امریکایی نکشند اما در کشتن هموطنان مظلوم ما دست باز دارند. آنها نیز چنین کرده اند.
طی سالیان متمادی و به ویژه در نشست ماسکو، قطر ودرمصاحبه ها، طالبان هر گز نگفتند که انسان نمی کشیم، نگفتند که با زشتکاری ها ترساننده و غیر انسانی، اشکال انسان آزاری و جهل پیشینه گسسته اند. برخلاف با صراحت از اهداف و آرمان های تحجر آمیز پیشین به دفاع پرداخته اند. دو روز پیش، شاهین سخنگوی آنها در تلویزیون شمشاد، بار دیگر همان سخنانی را یادآورشد که ملا هیبت الله پس از توافق امریکا با طالبان در قطر در دفاع از امارت اسلامی طالبان گفته بود.
اکنون برای همه وضاحت می یابد که وظایف اصلی خانئانی مانند کرزی و غنی و افرادی در نماد عبدالله، خیانت بزرگ به مردم و صاف کردن جاده برای بازگشت طالبان و در واقع قرار گرفتن افغانستان زیر نفوذ جنجال آفرین وپرتنش پاکستان در سایۀ نفوذ امریکا بوده است. آنچه را که صد ها هموطن به شمول نویسندۀ این سطرها بارها فریاد می کردیم.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نصیر مهرین