فرمانده «مسعود»
۲۶ سرطان (تیر) ۱۳۹۹
طرح مسئله:
فرمانده «مسعود» ناخدای کشتیِ توفان زدهء ما در آن دوران پُرآشوب پس از یک پیکار تاریخی و درازمدّت در راه سر بلندی و آزادی کشور اش در فضای پُر از رمزِ و راز و تبانی ها و توطئه های پُشت پردهء در میان همرهان سست عناصر به شهادت رسید!
او پاشنۀ دری را شکست که سلطه دير پای فکری و عملی تمامیت خواهی ای وابسته به استعمار بر آن مي چرخید و - پوکی - و تأثیراتِ مخرّب آن را برملا ساخت امّا بخاطر محدودیّت های سیاسی، اقتصادی، ساختار جامعه قبیله ای و نیز بخاطر اشغال کشور توسط ارتش پاکستان و دهشت افگنان انتحاری، نتوانست خواست ها و شعار های خود مانندی عدالت قومی، حکومت غیر متمرکز، انتخابات آزاد ، استقلال سیاسی، برانداختنِ نماد - نشان های انحصاری... را جامهء عمل پوشاند.
آنهایی که بعد از فرمانده به قدرت رسیدند ( مارشال فهیم، قانونی، عبدالله ... ) بخاطر آزمندی و فقدان آگاهی های تئوريک و تاريخی ، نه تنها ازاندیشیدن فرومانند و هیچگونه تعلّق خاطر به این شعار ها از خود نشان ندادند ، آسان و حیرت انگیز مسیر حوادث را دیگرگون چرخاندند .
در واقع ، اتحاد و انسجامی که بر اساس این شعار ها و حل منازعه تاریخی قدرت در کشور به وجود امده بود ً فروپاشید و بر باد رفت و لذا، شعار های عدالت قومی، حکومت غیر متمرکز، حل منازعه قدرت، انتخابات آزاد ، استقلال سیاسی، برانداختنِ نماد - نشان های انحصاری فقط در ذهن و ضمیر روشنفکران و وارثان فکری فرمانده باقی ماند.
***
ما برای گذر به آینده به بازاندیشیِ شکستِ های گذشته و چرائی ِ آن ضرورت داریم.
امروزه برای بررسی تحولات سياسی و اجتماعی جامعه ما لازم است تا از اسارت ملاحظات عاطفی و مصلحت های سیاسی آزاد گردیم و با ذهنیـّت نقّاد تک – تک عملکرد گذشتگان را مورد پُرسش قرار دهیم نه پَرَستش.
دوران کوتاه حاکمیت متزلزل (فهیم، قانونی، عبدالله... ) و چگونگی سقوط آسان و شکست از - زی ها - دارای نکات مهمّی است که تأمّل در آنها می تواند عبرت آموز و روشنگر برخی مسائل مبهم وپیچیده باشد ازجمله:
گفتنی است، بلند پروازی های آرمانگرایانه، عقلانیّت و اعتدال در سیاست، راهبرد مشخص، اعتماد بنفس بلند و سودای فرمانده - مسعود - برای مستقل بودن و فائق آمدن برسرنوشت سیاسی کشود از چنگال اسارت دلیلی بود که امریکا او را شهید اما با این ها کنار آمد. چون این - سیاه کاران - گرفتار آشفتگی فکری و فاقد یک دیدگاه مشخص سیاسی و برنامه عمل بودند/هستند و توان تحوّل از مامور گوش به فرمان دولت به یک رهبر با فضیلت را نداشتند، پس خطری جدّی و نیرومند برای هیچ چیز از جمله تغییر ساختار قدرت سیاسی در کشور نبودند/نیستند. در حقیقت بر بستر همین آشفتگی فکری و گوش به فرمان بودن، سرنوشت سیاسی، اقتصادی، امنیتی و هویتی امروز ما رقم خورد.
از آن جا که می‌گویند «مشت نمونه خروار» است. در نتیجه گوش به فرمان بودن، کاهلی و کهولت ذهنی فهیم، قانونی، عبدالله ... بود که پرچم و سرود کشوری تغییر و این « قانون اساسی بی شکوه » یعنی تراوش فكر و اندیشهء بیمار پشتونیزم، یعنی چماقِ سرکوب مخالفان سیاسی، اقوام غیر پشتون/افغان و سنگر فاشیزم ساخته شد که اصلاح اش شمشیر آخته میخواهد و میدان نبرد.
اگر نیک بنگرید، سکوتِ توطئه آمیز اینها علیه عملکرد و محدودیت از طرف پشتونیزم با استناد به همین قانون اساسی مزخرف ( چون ایجاد - ملت با فرمان، زور و توطئه از طریق درج ملت افغان در شناسنامه برقی - بحث دانشگاه .. )، آئینهء تمام نمائی است از معامله گری این جماعت با استعمار - حاکمان پشتونیزم و از اینکه نه دستی در تاریخ و سیاست دارند و نه طرحی برای فائق آمدن بر سرنوشت شوم سیاسی امروز ما.
والله ، خودِ پشتونیزم امیدوار چنین تسلیم محض نبود! زنهار از این جمع بی فضیلت که به پشتونیزم نگفتند:
آی، فرزند ضحاک، ایجاد - ملت - در کشور چند قومی كه به تعداد قومیت هایش ما تاريخ و روايت هاي متفاوت تاريخى داريم ، یک راه بیش ندارد و آن "تفاهم" اعضاء كشور است. باید تمامی اقوام کشور پيرامون ارزش های عمده تاریح معاصر و گذشته مان از جمله بر روی رویداد ها و شخصيّـت‌هاي مهـّم تاريخی - نماد های رسمی - سرود ملی - پرچم ملی - زبان ملی - فرهنگ ملّی - نام کشور - نوعیت نظام... تفاهم داشته باشند. از دل این تفاهم است که يك نوع همبستگی و خودآگاهی ملّی تبلور میکند که پیامد اش جامعهء مدنی و حکومت دموکراتیک خواهد بود.
امّا، ایجاد - ملت - با دستبرد زدن به تاريخ مشترک حوزه فرهنگی ما یا تمسک به اسطوره های باطل و آغشته با تصاویر کج وُ معوجی از چهره های خیالی ( پته خزانه - نازو انا - ملالی - فرمان های حکومتی - ستاره افغان - پول افغانی ... )، فقط محصولِ بحرانِ تهی بودن از درون، مشکلِ معرفتی، فرهنگـی و ناشی از زوالِ عقل سلیم بوده و باعث تضعيف همبستگی مردمان کشور و قطع رابطهء جامعه با بُعد تاريخی اش میشود.
افسافه زدائی ، همدیگر پذیری ، توافق روی واقعیت ها، به همانگونه كه هستند حتى اگر طرح اين واقعيت ها با « مصالح قومی » مان مخالف باشد. اعتراف به تاريخ و فرهنگ مشترک حوزه تمدنی ما و اینکه "فارسی" زبان بین القومی در حوزه فرهنگی ما است و ما فقط زیر چتر یک هویت سرزمینی به همبستگی میرسیم ( خراسان - ایران ) نه هویت قومی( افغان ). این تنها راهی است برای رهائی از عقب ماندگی و فائق آمدن بر سرنوشت سیاسی ما که میتواند از باز توليد و تکرار استبداد - وابستگی - بحران - جنگ و تقلب جلوگيری کند و ما را « ملت » بسازد . و الا، شما همیشه گرفتار یک دور باطل نزاع - خشونت خواهید بود.
***
بگذار تا حقيقت را بگويم:
جوانان – تاجیک – بخصوص شمالی ( کوه دامن - پروان - کاپیسا - پنجشیر )، فراز و فرود ها و وقايع خونين بیست سال گذشته نشان میدهند که مشکل اصلی هنوز پابرجاست. نه اهداف قدرت های بزرگ تغییر کرده و نه " سگ " های هار شان اهلی شده ، پس باید بدانی: توفان و تهاجم وحشتناکی از طرف لشکریان اراذل وُ اوباشِ طالب/افغان/پاکستان « دشمن زن - زمین و هویت شما» برای تسويه حساب نا تمام و نيمه كاره مانده تاریخی در راه است.
شورای شمالی بزرگ این وارد کننده گان « اسب تروآ»* در شمالی بزرگ و مجری های ارادهء حاکمان پشتونیزم به اضافه عبدالله – قانونی - صالح - . تسلیمی های جمعیت.. با چنین گدشته و روان پریشان، این شخصیت های شکسته و محکوم به زوال، چنانچه نتوانستند به تحقّقِ شعار ها و آرمان های «مقاومت - فرمانده مسعود» وفادار بمانند، شمالی را حراج و شما را نیز طُعمۀ این اراذل وُ اوباشِ می سازند. در واقع، این جماعت « بی هدف و ایمان» هر یک به دنبال سود و منافع خویش هستند و در جنگ - صلح نمی شود به این ها اقتدا کرد.
تا وقتی که زیر سایه قدرت این جماعت و سلطه سنگین عاطفه خودتان ( وطندار است - بزرگ است – همراه آمرصاحب بوده است) باشید، همچنان خمیده و شکسته باقی خواهید ماند، چون این - دجال - ها مجال پرواز به سوی آزادی و اعتماد به نفس را به شما نخواهند داد. در واقع آزادی - تاجیک از بحران رهبری و کسب اقتدار - در گرو رهائی از اسارت این - دجال - ها و پاکيزه کردن جامعه تاجیک با سرعت و شدّت از وجود این عناصر و ایجاد همبستگی تاجیک است.
اینک برعهدۀ شما است تا دراین شرایط مرگ و زندگی از آین سیاه کاران «عبور» نموده و راهی معقول، ممکن و مناسب برای متحد ساختن مردمِ گرسنه - بی پناه شمالی و کسب اقتدار ارائه دهید. اميد آن نيز می رود که شما بتوانید، با پرجم داری «شعار های دوران مقاومت»، اول منطقهء مصيبت زدهء شمالی و بعد تاجیک در کلی کشور را به طرف همبستگی و قدرت رهبری کرده تا هويت و موجوديت تاريخى خود را حفظ و براین آشفتگی ها و نابسامانی های تاجیک پایان دهد.
باری، نیتجه جمع بندی تجربه های شکست تاجیک در منازعه قدرت در ظرف چند قرن اخیر به ما میگوید: فقط قدرت تاجیک در امر " تخریب" جانب مقابل به - تاجیک - توان چانه زني، بالادستي، بازدارندگی از نابودی و نیروی مانور در منازعه قدرت و صلح را خواهد داد که فرمانده مسعود این واقعیت را به درستی به نمایشگذاشت.
به این تجربه برای ایستادن در اکنون و رهسپار شدن به فردای بهتر استوار و محکم سنگر گیرید و دشن نامرد و ضد مدارا را لگد کوب کنید.
لاله این چمن آلودهٔ رنگ است هنوز
سپر از دست مینداز که جنگ است هنوز
ای که آسوده نشینی لب ساحل بر خیز
که ترا کار بگرداب و نهنگ است هنوز
*یونانیان پس از ده سال محاصره شهر تروا نتوانستند آن را به تصاحب آورند. آنان اسبی چوبین و میان تهی ساختند که جنگجویان در درون آن پنهان شدند. اهالی شهر تروا بی توجه به هشدار های چیز فهمان اسب چوبی را داخل شهر کردند. جنگجویان یونانی از تاریکی شب سود جستند و از شکم اسب بیرون آمدند، دروازه شهر را گشودند و شهر را تصرف کردند. به همکاری رهبران شورای شمالی بزرگ (اجمنی از کفن دزدی چند )، ده ها شهرک در کوه دامن برای اسقرار پشتون /افغان های جنوب و پاکستان ساخته شده و ادامه دارد که هر کدام از این ها یک« اسب تروآ» در داخل شمالی بزرگ میباشد!
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
وحید تاجیک