«دیدگاه غلط تاریخی» بر هویت تباری کشور ما!

۲۷ حوت (اسفند) ۱۳۹۸

مشکل اساسی غربی ها در افغانستان «دیدگاه غلط تاریخی» آنها در مورد «افغانستان» به مثابه کشور «افغان/پشتون» هاست...

در تمام منابع انگلیسی در سده ۱۹ از تعامل غربی ها با حاکمان/بازیگران قبایل مختلف «افغان/پشتون» در جنوب هندوکش (کابل، کندهار، پشاور و هرات) سخن رفته و آن را قلمرو حاکمیت «افغان/پشتون» ها یا «افغانستان» نامیدند (سه جنگ با انگلیس نیز بنام جنگ های مشهور «افغان-انگلیس» ثبت شدند)؛

پس از ایجاد کشور افغانستان در سده ۲۰ (که شمال هندوکش نیز شامل آن گردید) در تمام اسناد و منابع تاریخی و مناسبات خارجی، تمام مردم کشور بنام «افغان» نامیده شدند (حتی وزرا، وکلا و سفرای سایر اقوام نیز به علت ترس، حفظ چوکی و یا عدم آگاهی، خود را «افغان» گفتند... این پروسه حتی امروز نیز ادامه دارد)!

دانشمندان، سیاسیون و لابیگران افغان/پشتون نیز از طریق تماس با مستشرقین شوروی و غربی و ملل متحد ارقام گمراه کننده ای در مورد نفوس و ترکیب قومی کشور دادند (افغان/پشتون ها بیش از ۶۰ فیصد و سایر اقوام کمتر از ۴۰ فیصد... پشتون ها ساکنین اصلی و سازنده کشور افغانستان و اقوام دیگر مهاجر خوانده شدند)؛

این «دیدگاه غلط تاریخی» به هنگام اشغال شوروی و شهرت فرماندهان مشهور اقوام غیرافغان/پشتون (چون مسعود، اسماعیل خان، فرید، سید جگرن وغیره) و به ویژه حکومت کوتاه ربانی-مسعود تا اندازه زیادی مورد شک و تردید جهانی قرار گرفت...

اما پس از شهادت مسعود، تجاوز امریکایی ها و به ویژه معامله بن که از یکطرف رهبران و فرماندهان ناآگاه اقوام دیگر ریاست دولت را تسلیم افغان/پشتون ها نموده و خود مصروف معاونیت، زراندوزی و بلندمنزل سازی شدند و از طرف دیگر نیروی جدیدی بنام طالبان در عرصه مبارزه و مقاومت بر ضد غربیان ظهور کرد و به کمک ارگ نشینان تقویه و گسترش یافت؛ بار دیگر دو نیروی عمده در تعیین سرنوشت کشور به میان آمد که باعث تقویه همان «دیدگاه غلط تاریخی» در میدان عمل گردید:

۱. دولت/حکومت کابل که در راس آن افغان/پشتون ها قرار دارند؛

۲. طالبان یا مخالفان دولت/حکومت کابل که اکثریت مطلق آنها نیز افغان/پشتون ها اند؛

در جریان ۱۹ سال گذشته رهبران و بزرگان سایر اقوام (تاجیک، هزاره و اوزبیک) در عمل نشان دادند که نه تنها ادعای زعامت و حاکمیت در افغانستان را ندارند، بلکه با گرفتن کوچک ترین امتیازی (چون معاونیت، وزارت، سفارت و ریاست) به دنبال رهبران افغان/پشتون ها مسابقه دارند...

اما رهبران و بزرگان افغان/پشتون ها در عمل نشان دادند که هم در جناح حاکمیت کابل خود را مستحق زعامت دانسته و به قدرت و حاکمیت چسبیده اند و هم در جناح مخالفان حاکمیت کابل یعنی طالبان که در میدان جنگ و رسیدن به حاکمیت خون می دهند...

+ + +

امیدواریم تحولات و دگرگونی های امروزی بتواند بار دیگر این دیدگاه غلط تاریخی را دوباره مورد شک و تردید قرار داده و آن را در میدان عمل ثابت کند که غلط و نادرست است...

به دیگران بفرستید

دیدگاه ها در بارۀ این نوشته

Nourouz Ali Ahmadi	23.03.2020 - 02:56
تشکر استاد لعل زاد.حرف دل ما را گرفتید.جامع و مختصر.

شهریار آریابد	19.03.2020 - 07:43
درود بر فرهیختگان آریایی در روزگاری که دانایان و فرهیختگان یک هازه ( جامعه ) به کنار گذاشته شده اند و برخی نیز سود خود را در گوشه نشینی و خاموشی می بینند باید هم قومگرایان تندرو و جاه طلب و بدور از دانش و خرد روشن و تنها برپایه زر ، زور و تزویر و یاری دولت های تروریست پرور و دلارهای نفتی خود را به مردمان با پیشینه کهن و شایسته تحمیل کنند!!!!، امید که فرزندان نستوه و والای خراسان بزرگ به هوشیاری و جانفشانی بتوانند از این روزگار دوزخین بگذرند و آینده روشنی را برای مردمانی با ریشه و تبار نیک پدید آورند.