آیا صلح طالبان با امریکا، استمرارجنگ داخلی را در افغانستان تشدید نخواهد کرد؟

۱۶ حوت (اسفند) ۱۳۹۸

امریکا و طالبان در یک اقدام بی پیشینه، پس از نوزده سال جنگ که دراز ترین جنگ در تاریخ امریکا خوانده شده است، توانستند به موافقت نامه صلح و قطع جنگ با یکدیگر برسند. مردم افغانستان از این صلح استقبال کردند، اما استقبالي که با بیم و امید همراه بوده است. امریکا و گروه طالبان در این موافقت نامه به موفقیت های دست یافته اند، ولی خواست و آرزوی مردم افغانستان که قطع جنگ و رسیدن به صلح واقعي است، هنوز در پشت پرده یی راز آلود عبارات گنگ پنهان است.
دست آورد های امریکا؛
یکم: با توجه به انتخابات ریاست جمهوري امریکا که در سال روان برگزار می شود، توافق با طالبان، پایان جنگ نوزده ساله و برگشتاندن بخشی عساکر این کشور را تضمین می کند، که این مساله برگ برنده یی در انتخابات آتی امریکا برای رییس جمهور این کشور بشمار می رود.
دوم: فشردن ناخن افگار امریکا در باتلاق جنگ افغانستان است كه با استفاده از نیروی طالبان توسط کشورهای چون روسیه، ایران و پاکستان صورت می گرفت، اكنون با امضای این موافقت نامه دسترسي اين کشور های از ابزار نامبرده در مقیاس کلانی خارج شده است.
سوم: تعهد طالبان بر عدم حمایت از گروه های تروریستی چون القاعده و دیگران و اجتناب اين گروه از ضربه زدن به منافع امریکا در منطقه و جهان شامل این موافقت نامه می شود.
چهارم: کاهش هزینه های انسانی و مالی در جنگ افغانستان دیگر مواردی اند که با امضای این موافقت نامه حالا برآورده شده اند.
طالبان و پیروزی استراتژیک؛
یکم: توافق طالبان با امریکا این گروه را در میان کشور ها و مجامع دپلماتیک "ردای" فاخر سیاسی پوشانده و اکنون آنها را از یک گروه دهشت افگن به یک گروه سیاسی اعتبار و ارتقا بخشیده است.
دوم: در بخش سوم، بند سوم این موافقت نامه آمده است: "ایالات متحده امریکا به دنبال همکاری اقتصادی با حکومت اسلامی جدید پسا توافق که توسط مذاکرات بین الافغانی تعیین می شود، برای بازسازی [افغانستان] خواهد بود و در امور داخلی آن دخالت نخواهد کرد."
این بند در واقع شناخت ضمنی حکومت نوع طالبانی است و امریکا در امور داخلی آن دخالت نخواهد کرد.
سوم: رهایی زندانیان طالب از زندان های دولت افغانستان؛ خارج ساختن اسامی رهبران این گروه از فهرست تحریم های سازمان ملل متحد و موارد دیگر.
غایب ماندن منافع اکثریت مردم افغانستان؛
انچه در موافقت نامه صلح امریکا با طالبان غایب مانده منافع اکثریت مردم افغانستان است که در آن اشاره روشن و صریح نشده است. به بيان ديگر در موافقت نامه دولت و مردم افغانستان مفقود اند و امريكا در غياب آنها تصميم گرفته است. 
متآسفانه، گروه طالبان از همان آغاز پیدایش آن تا امروز حاضر به صلح و قطع جنگ با مردم مسلمان افغانستان نشده است. این گروه بلافاصله پس امضای موافقت نامه با امریکا اعلان کرد که با حکومت افغانستان به جنگ خود ادامه خواهد داد. این که طالبان در یک حکومتی که در آن پلورالیسم و "کثرت باوری" سیاسی، قومی، مذهبی و فرهنگی تضمین شود، کنار بيايد و به تشکیل یک دولتی با قاعده های وسیع موافقت کند، خیلی مشکل، اما دور از تصور نیست.
اگر در"مذاکرات بین الافغانی" که بزودی آغاز می شودـ این گروه بتواند به یک توافق قابل قبول با سایر گروه ها در کشور برسد، می توان به آینده صلح و خاتمه ی جنگ در کشور امیدوار بود. اما "کاهش خشنونت"، "ختم جنگ" و گزاره های ابهام آلود از این دست نمی تواند نقشه راه صلح و قطع جنگ را در آینده کشور ترسیم کندـ تا این که همه گروه های ذیدخل با گذشتن از منافع گروهی و شخصی منافع کلان کشور را ترجیح ندهند؛ چیزی که در فرهنگ سیاسی طالبان تا هنوز دیده نشده است. 
با این همه، بدون شک آمدن یک صلح سراسری در کشور و باز کردن کلافه ای پیچ در پیچ منافع گروه های سیاسی داخلی و منافع کشور های متعدد منطقه و فرامنطقه درافغانستان که بازیگران اصلی جنگ و فاجعه در کشور ما هستند، درایت، از خودگذری و شجاعت همه ی گروه های سیاسی و مردم کشور را می خواهد. در غیر آن استمرار یک جنگ داخلی به مراتب خونین تر و فاجعه بارتر از گذشته را در کشور شاهد خواهیم بود که بار سنگین و طاقت فرسای آن کمر مردم وکشور رنج دیده یی ما را شکسته تر و خميده تر از پیش خواهد کرد.
امید که مردم ما به صلح واقعي این آرزوی شرین، مشکل و اما ممکن برسند!
" والصلح خیر!"

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.