ایران و مواد نفتی آن به افغانستان!
١ دلو (بهمن) ١٣٨٩
ایران با داشتن 900 کیلو متر مرز مشتر ک با ما در غرب افغانستان موقعیت اختیار نموده است این کشور از لحاظ فرهنگی،زبانی، مشترکات دینی، با ما هم کیش و برادر است و در ادوار تاریخ با درک اسلام عزیز، روابط همسایگی، حسن همجواری،همگرایی منطقوی، زیست نموده اند و در زمان جهاد مردم مسلمان افغانستان علیه شوروی سابق نیز میزبان دو یا سه میلیون جمعیت ما در آن کشور بودند.
ولی درین اواخر تعدادی از کج اندیشان نظام سیاسی ایران علی الرغم داشتن روابط نزدیک بر مناسبات سیاسی و تجاری دو مملکت برادر و مسلمان بطور خصمانه زیان بزرگ بر فضای آبی مناسبات طرفین وارد کرده اند که سبب نا رضایتی تمام ملت مسلمان این کشور شده است.
ایران بیشتر از سه هفته پیهم می شود امر متوقف شدن 1600 تانکر مملو از نفت ما یحتاج مردم ما را در آن طرف سرحد داده، که این امر سبب سعود 50 در صد قیمت های نفتی در این فصل سال در تمام نقاط کشور ما گردیده است، و در پی این روش خصمانه و مردم ستیز تمام نهاد های دولتی و نیمه دولتی و غیر دولتی به نحوه از دولت ایران تقاضا نمودند تا اجازه عبور به تانکر های نفتی داده شود، و مردم از این وضعیت ناهنجار بیرون شوند. ولی روی هم رفته دولت ایران به تقاضا های مردم و دولت توجه نکرده و نیز آنرا دست کم گرفتن که سر انجام این وضعیت رفته رفته با گذشت چند هفته حوصله و طاقت مردم را بسر آورد، و منجربه تظاهرات مردم در نقاط مختلف کشور شده که منجمله شماری از افغانان در مقابل سفارت ایران جمع شده و به علیه سیاست های خصمانه دولت ایران شعار داده و آنرا مورد نکوهش قرار دادند، و در اخیر قطع نامه که از جانب این معترضین به عمل آمد شامل آن می شد که ایشان از دولت و ارگان های دولتی همچو وزارت امور خارجه،وزارت مالیه (وزارت دارایی) وزارت تجارت (وزارت بازرگانی) تقاضا بعمل آمد که دولت افغانستان و نهاد های دولتی باید به عمل بالمثل نسبت به جمهوری اسلامی ایران مبادرت ورزند، ولی با آن هم دولت و مردم افغانستان از شکیبایی و صبر بیشتر کار گرفته اند. به همین منوال این تظاهرات به صورت مسالمت آمیز که همه نقاط تحت پوشش ارگان های امنیتی بود، صورت گرفت. که این یک امر طبیعی در تمام جهان معاصر است.
و در پیوند به این ماجرا آقای انورالحق احدی وزیر تجارت جمهوری اسلامی افغانستان در یک کنفرانس خبری اظهار داشت که حکومت افغانستان با این روش ایران نا راحت شده، و هیچ گونه توضیحات موجه که دال بر انسداد کامیون های سوخت در بندر باشد از طرف ایرانیان برای ایشان نرسیده است، و دلایلی که از سوی آن ها به جانب حکومت افغانستان ارایه شده قابل قبول و موجه نیست.
ومقامات ایرانی علل و عوامل اصلی توقف تیل (بنزین) را به افغانستان قطع ارسال مواد سوخت به نیروهای ناتو و ارتش امریکا عنوان می کنند، و آنها ادعا می کنند که راپور در اختیار دارند که مواد که از ایران به افغانستان ترانزیت می شود در آنجا این مواد به نیرو های ناتو محول می شود از این جهت آن ها نگران اند.
و افزون بر آن اضافه می کنند، که آنها آماده اند مواد سوخت (نفت) را به مردم فراهم نمایند، ولی هیچ کسی حق ندارد، که از این مواد به ارتش یک کشوری استفاده کنند که بر علیه ملت دیگری از آن کار گیرند.
ولی سفیر ایران در کابل از دولت افغانستان خواسته که هر چه زود تر مسبیبین این حرکت را شناسایی نموده و مورد بازداشت قرار دهد ، و مزید بر آن سفیر ایران مقیم کابل گفته که در صورت عدم شناسایی و دستگیری این افراد از جانب دولت، احتمال دارد که جمهوری اسلامی ایران نسبت به ترانزیت مواد سوختی و دیگر مسایل تجدید نظر نماید.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در کابل گفته که این تظاهر کننده گان همه با غربی ها روابط داشته و هیچگاهی نمی خواهند که روابط این دو کشور مسلمان و برادربطور دوستانه ومستحکم باقی بماند .
اما دولت افغانستان به درخواست سفارت ایران در کابل که خواهان دستگیری تظاهر کننده گان در مقابل سفارت ایران شده بودند، پاسخ منفی داده و گفته است که (( کابل تهران نیست ، هر کس حق دارد معترض باشد.))
مشاور مرکز رسانه های حکومت در گفتگویی به رسانه ها گفته است: (( آزادی بیان و حق اعتراض در قانون اساسی این کشور تصریح شده و حکومت قصد ندارد علیه این قانون عمل کند.))
به گزارش خبر گزاری فرانسه 30 در صد مواد سوخت افغانستان از طریق ایران وارد می شود ولی بقیه آن از طریق کشور های آسیای میانه وارد می شود.
استدلال مقامات ایرانی از انسداد تانکر های نفتی در سرحد!
مقامات دولتی ایران استدلال می کنند که دلیل اصلی توقف تانکر های نفت جلوگیری از رسیدن مواد سوختی به نیروهای ناتو می باشد که بر بنیاد اظهارات ایشان درین اواخر ارسال مواد سوختی نفت به جانب افغانستان سه برابر شده است. ولی مقامات دولتی افغانستان چنین ادعا را موجه ندانسته و می گویند، که این مواد نفتی در بازار های محلی کشور به مصرف می رسد. وافزون بر آن آقای راسموسن دبیر کل ناتو مصاحبه که با بی بی سی داشت اعلام کرد و این ادعا ایرانی ها را تکذیب نموده، و اظهار می دارد، که نیروهای ناتو مواد سوختی خود را از طریق پاکستان و آسیاه میانه فراهم می سازند.
ولی در واقعی،چون افغانستان یک کشور محاط به خشکه بوده و بر اساس قوانین بین الملی، افغانستان این حق را دارد به منظور تهیه و تدارک مواد تجاری خود باید از خاک کشور های همسایه استفاده نماید و در این رابطه تفاهم نامه دو جانبه هم وجود دارد.
ولی کشور های ایران و پاکستان در این زمینه تفاهم نامه را بار بار نقض نموده اند و باعث ایجاد مشکلات اقتصادی برای مردم و تاجران افغانستان شده اند.
صادرات ایران به افغانستان و بر عکس آن
ایران سالانه کالا های به ارزش هشتصد میلیون دالر به افغانستان صادرات دارد ودر مقابل افغانستان سالانه به ارزش نزدیک به پنجاه میلیون دالر میوه خشک و نباتات طبی به ایران صادر می کند.
و در حدود یک صدو پنجاه سرمایه گذار در بندر چاه بهار ایران شرکت های تجاری دارند. ولی ایران نماینده گی های زیادی در شهر های مختلف افغانستان دارد.
عواقب این بحران به کجا خواهد کشید؟
به یقین اگر به عمق قضیه تعمق شود، به سوالی بر می خوریم که آیا دولتمردان ایران امروز به این مسله ملتفت شده اند؟ اگر امروز به این هدف پی برده اند خیلی ها دیر شده است. و اگر درین مورد از قبل آگاهی داشتن بهتر بود قضیه را از مجرای دیپلوماتیک با مقامات دولت افغانستان در میان می گذاشتن و راه حل به آن جستجو می نمودند تا مردم عامه در ترفند های سیاسی شان صدمه نمی دیدند و موجی از تظاهرات و ارج و مرج صورت نمی گرفت و افکار عامه نسبت به دولت ایران خدشه دار نمی شد. گذشته از آن در صورتیکه ادعا های مقامات ایرانی صحت داشته باشد، که ازمواد سوخت ایشان ناتو و امریکایی ها استفاده می کنند، بنآ ایشان حق بجانب اند، لیکن این مکلفیت دولت ها است که در آتش سیاست خود مردمان مظلوم را نسوزانند، ولی اگر چنین ادعا ها به منظور گریز از کوتاهی و اشتباهی که مرتکب شده اند، باشد. در آن صورت با چنین یک تصمیم نادرست آن قدر در روابط با کشور مسلمان و برادر همسایه خود افغانستان زیان و صدمه وارد کرده اند که به تلافی و ترمیم آن مدت ها نیاز خواهد بود، که به حالت اولی خود بر گردد. در این جهت باید اشاره یی به حکومت خودمان نیز داشته باشیم. حکومت ما باید در این راستا از روز های آغازین به فکر ایجاد و تاسیس ذخیره گاه های بزرگ در چهار سمت کشور هم در اسلام قعله،تورخم،حیرتان و سایر نقاط دیگر بندری دست به کار می شدند. یعنی به دلیل اینکه امروز نه تنها قیمت ها بصورت سر سام آور 50 در صد بالا نمی رفت و در کنار هم ما مدتی جوابگوی نیازمندی های مردم خود درین ناحیه می بودیم، و از جهتی هم در صدد گشودن راه دیگری به این منظور می شدیم .
وبه همین منوال اگر دولت ایران به این وضعیت ادامه بدهد و اجازه حرکت را به تانکر های نفت ندهد و حکومت افغانستان هم بصورت رسمی و جدی به این معضله به بحث با طرف ایران در میز مذاکره نشیند، به یقین که از این بن بست پیش آمده دیگران استفاده نموده و با گذشت زمان میان دو ملت مسلمان و برادر بی اعتمادی تقویه شده و رفته رفته به سیاست های خصمانه و قطع روابط خواهد گراید. در آن صورت پشیمانی سودی نخواهد داشت، و هنوز هم هنوز است که در این زمینه تجدید نظر صورت گیرد و شرایط را بحال عادی آن برگردانند و بدون شک سبب موفقیت هر دو طرف خواهد شد.
به امید وآرزو آن که هر دو کشور دوست برادر هم کیش هم فرهنگ هم زبان به این بحران نقطه پایان بدهند و به حال مردمان خود دل بسوزند و خداوند بزرگ هدایت شان کند.
با احترام و حرمت فراوان به هم وطنان عزیزم در داخل و خارج کشور
دل آقا صوفی زاده
پی نوشت ها :
سایت خبری انترنیتی بخش فارسی بی بی سی
سایت خبری انترنیتی بخش انگلیسی واشنگتن پوست
جریده هفته نامه کابل شماره چهارصدو چهلم
جریده ماند گار شماره چهار صدونودو یکم
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
دل آقا صوفی زاده