پاسخ به پرسشهای پیوسته با نشر «دفاعنامۀ» م.ط.بدخشی

«اگرچه پیش خردمند خامشی ادب است

به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی

دو چیز طره عقل است دم فرو بستن

به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی»

محترم محبوب الله کوشانی درود و احترام!

نوشته شما را زیرعنوان (پاسخ به پرسشهای پیوسته با نشر«دفاعنامۀ» م. ط. بدخشی) که به تاریخ ۸ثور۱۳۹۸خ در تارنمای «خراسان زمین» و سایت «گفتمان» به نشر رسیده بود، با دقت و اشتیاق فراوان مطالعه نمودم، ممنون شما که به خود زحمت دادید. راستی؛ با خوانش هریک پاسخ و تبصره های شما، پرسش های تازه و تازه تری در ذهنم پیدا شد، همه را به شمول «بیا تا جهان را به بد نسپریم» و «...از دور، دست به آتش دارند![؟]» به خاطر این وعده جانانه و مردانۀ تان: «در صورت نیاز، کمک و همکاری در این زمینه مسئوولیت من است» البته در ارتباط با تدوین تاریخ (محفل/سازمان/ وحزبی) سراپا درد و رنج و خونین کفنان، همه را عجالتاً می گذارم به کنار، زیرا؛ در اولویت کاری ما حزبی ها، تدوین تاریخ «حزب آزادگان افغانستان» مطرح است. گویند: حزبی که تاریخ نداشته باشد فراموش میشود.

بلی؛ چرا نه و حتماً، برای تدوین تاریخ حزب به «کمک و همکاری» شما (جناب کوشانی) نیاز است. چون شما؛ پیش از سال۱۳۴۸ «یار گرمابه وگلستان/ یار غار» شادروان م. ط. بدخشی بودید و بعد از جان باختن او نزدیک به چهل سال رهبری سازمان او را به عهده داشتید. شما گنجینۀ فکری نیم قرن مکتب بدخشی استید و بدون تعارف. زمانی؛ آمادگی «کمک و همکاری...مسئوولیت...من [کوشانی] است» شما را برای پاسخ به پرسش ها به « جمع دوستانی که به جمع آوری یادداشتها مشغولیم» مژده دادم و آدرس دادم تا مطالعه فرمایند. گفتند: «آب آمد تیمم برخاست» خوشبختانه کار ما جمع سبک و سهل شد. حال که شما (جناب کوشانی) آماده اید، از طریق همین تارنمای «خراسان زمین» پرسش ها را به گفته خودتان «بدون تضرع و خواهش» آهسته آهسته و پیوسته مطرح می سازیم و شما برادر بزرگوار، لطف نموده، فشرده و کوتاه پاسخ مستقیم (لطفاً نه آدرس و موخذ) ارائه فرمایید تا به یادداشتهای تهیه شده قبلی بیافزایم و پاسخ های شما ملاک و سنجش متباقی یادداشت ها خواهد بود. خوب و دقیق می دانم، هیچ راز پنهانی از مردم و جامعه درد دیدۀ خود نداریم تا پنهانکاری نمایم و اگر رازی باشد و من/ما ندانیم، ضرور نیست به آن/آنها پاسخ ارائه فرمایید.

یادآوری:

یک چیز را باید روشن و «پوست کنده» بگویم: شما بزرگوار در پایانی نبشته خویش تذکر دادید: «...لیک حرف های غیر واقعی [؟!] و تشریفاتی [؟!]...آزاردهنده و اندوه زاست[؟]»

یادتان باشد؛ زمانی به فیصله سازمان، ضمن مسئولیت تان بحیث نفر اول سازمان، معاون صدراعظم و وزیر پلان حکومت دکتر نجیب الله بودید، چهار تن از چهار تشکیلات سازمانی کابل آمدیم و برای دیدن اعضای بیروی سیاسی وقت «سازمان انقلابی زحمتکشان افغانستان» خود، به خانه یکی از اعضایی بیروی سیاسی که آنجا جمع بودند رفتیم...بعد از انتظار زیاد از جلسه فارغ شدید و شما حرکتی از خود بروز دادید؟! صدا زدم: ...نه کارمند معاونت صدارت و نه هم کارمند وزارت پلان هستم، من عضو سازمان خونین کفنان خود می باشم و بس...خدا جناب اسحاق کاوه را صرف در«همین مورد» خیر دهد، مشکل را حل کرد...حال شما (جناب کوشانی) و من (قیام) در این و آن گوشه ی از جهان، با حقوق مساوی نه کم و نه زیاد...زندگی داریم، بدانید که جای برای حرفهای تشریفاتی که به شما جناب کوشانی (آزاردهنده و اندوه زا...!) باشد وجود ندارد.

برادرم جناب کوشانی!

قرار وعده خود شما، پرسشها را برای دریافت پاسخها، کوتاه کوتاه و پیوسته برای تاریخ محفل/سازمان/حزب، خدمتتان پیشکش مینمایم:

یک. فهرست۲۱تن از اعضای نخستین نشست «محفل انتظار»؟

دو. در این نشست چه گذشت؟

سه. ساختار تشکیلاتی آن چگونه بود؟

ادامه دارد.

اشاره:

اگر لازم میدانید، جدا از تارنمای «خراسان زمین» از هر طریق ممکن که خود می پسندید و به شما سهل باشد در خدمتم.

حرف پایانی در این بخش، گویند:

«میشود یک دروغ ساده گفت تا ده نفر برایت دست بزنند و می شود یک حقیقت تلخ را گفت و هشت نفر به شما تهمت بزنند، ولی دو نفر به فکر فرو بروند»

سرافراز باشید.