نو روز را پاس بداریم، اندکی در بارۀ تلاشهای جاهلانۀ نوروز زدایی

۱۳ حمل (فروردین) ۱۳۹۸

ما در چند دهه اخیر از وجود مافیای مذهبی با قلاده ناسیونالیسم متعفن عربی وهابی به گردن (از طالب رسمی معلوم الحال شروع تا ملا تربیت شده درپاکستان و عربستان) که وظیفه ای جز حرام دانستن نوروز و تخریب دیگر نماد های تاریخی و فرهنگی در کشور ندارند، با خبر بوده ایم. همچنان می دانستیم و میدانیم که ادامه ی کار این مافیا، بدون دخالت سازمان استخبارات "آی  - اس - آی

پاکستان" استخبارات عربستان سعودی و همکاری " پشتونیسم" در داخل ممکن نبوده و نیست. از طرفی ما شاهدیم که نقطه اوج سازمان یافتگی این مافیا پس از تکیه زدن سردمداران وابسته "پشتونیسم" به مواد مخدر و تروریسم می باشد .

در اصل، پاکستان و عربستان به دلایل مختلف راهبردی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از عوامل و مؤلفه های گوناگون استفاده میکنند تا قدرت خود را درکشور ما تثبیت بکنند. این کشور ها در کنار زور سرنیزه و خشونت برهنه و حملات و هجوم های ویرانگرِ با استفاده از دسته جنگاوران مزدور (طالب - داعش - بنیادگرایان مذهبی و قومی) بطورکلی میخواهند این غلبه را با استفاده از دین و مذهب درونیش بکنند.

درونیش بکنند یعنی چه؟

یعنی به گونه ای که شما این "غلبه – تسلط" طرف مقابل را جزء رویه های فرهنگی – مذهبی بدانید، تا به این وسیله مقاومت را در درون شما نابود و شما را از داخل فتح کنند .

روش کاری این کشور ها چنین است که زیر رعیت پیامبراسلام( ص) و با استفاده از عوال داخلی پشتونیسم - ملا های تک منبعی و احمق و بیخبر از تاریخ، که به هیچ عنوان محصول طبیعی تاریخ و فرهنگ ما نیستند، با تاریخ و نماد ها و آئین ها و شخصیّت های ملّی و تاریخی، که باعث تداوم هویّت ملّی و تاریخیِ ما میشوند به دشمنی برمیخیزند.

 به این وسیله میخواهند حافظهء تاریخی شما را از آئین ها و شخصیّت های ملّی که کارنامه شان مبارزه با "غلبه – تسلط" می باشد پاک بشویند و بر روح و روان جامعه حاکم شوند  .

ادعای این چنین ملا ها در دفاع از دین و سنگر گیری این جماعت پشت پیغمبر( ص )، چو آن حجابِ عصمت بر چهرۀ ابلیس - ضحاک است  .

پرسشی را برای چنین ملا ها باید مطرح نمود که اگر اسلام اصل است، این دین یک کتاب دارد که قرآن است. ما آیتی در قران نداریم که واضح گفته باشد نوروز حرام است. اینکه جمع آوری خودقران از نگاه تاریخی جای بحث دارد بماند! اما خارج ا ز آیات قران، حدیث را 170 سال بعد از وفات پیغمبر(ص) سایرین گفتند نه پیغمبر!!. پس روایت صحابه و تابعین و هر چیز دیگر از این قماش پر از اغراض سیاسی، نژادی، فرهنگی ... بوده، مربوط تاریخ سیاسی اسلام وسزاوار بحث میباشد.

برادر مسلمان! اگر باور نداری به تاریخ اسلام مراجعه کن. الان هم این قیل و قال ملاهای بیسواد در باب نوروز  که ملغمه ای از  نگاه پاکستانی -عربستان وهابی است  فقط و فقط مربوط بحث تثبیت قدرت پاکستان - عربستان و تروریسم در کشور ما می باشد.

 اگر خوب دقت کنی بوی تعفن ناسیونالیسم عرب از تهی دم ملا ها به مشام می رسد. بلی، همان ناسیونالیسم متعفن که انسان را به یاد تلخ ترین و غمبارترین اتفاقات در تاریخ میاندازد و دارد چهره کثیف و ضد انسانی خود را بار دیگر در کالبد داعش، طالب، بوکوحرام، رخ فساد اخلاقی اش را در دربار شیوخ عرب و صورت سفاهت اش را بعضی از ملا در کشو ما به نمایش میگذارند.

این ملا های بیسواد نمی دانند که کار شان آگاهانه و ناآگاهانه، یک اقدام جدی در راستای هویت زدائی ما است . «نوروز» مدار هویتی هر باشنده حوزه فرهنگی ایران زمین است، اگر «نوروز» نباشد ما فقیر و بی هویت می شویم، همانگونه که ملت مصر هیچ نسبتی بین خود و گذشته خود نمی بینند و این نسبت را حس نمی کنند. این حس ارتباط و نسبت با گذشته نباید کشته شود .

اهمیت «انوروز» در ظهور پیامبران ایرانزمین  «زرتشت...» و آداب و رسوم  انها نیست، بلکه در فراهم کردن مرکزیت برای دایره هویتی ماست که در طول تاریخ بارها آماج طوفان های بنیاد برافکن قرار گرفته اما استوار تا امروز نفس می کشد .

نو روز تمدن ساز است

نوروز تا اینکه کدام آیین خاص مذهبی باشد، بیشتریادآور بلوغ سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، سازندگی و تمدن سازی باشندگان حوزه تمدنی ایران زمین است. بگذارید بیادتان بیاورم که بر اساس اسناد و مدارک تاریخی و اسطوره ای موجود، جمشید - کیومرث  و سلسله ای از حاکمان خردمند در یک فرایند تاریخی "بنیان" جامعه ای انسانی و رفاه گرا، شهرنشینی و استقرار و سازمان های پیچیده سیاسی و اجتماعی را نهادند. البته تمام این موارد در مقیاس همان زمان و در قیاس با سایر تمدنهای همجوار قابل بحث میباشد.

در پایان کار، به پاس قدردانی از فعالیت و همکاری و تمامی فداکاری مردمان ایرانزمین بابت این امر مهم جشن گرفتن و اسم آن روز را "نوروز" گذاشتند .

نوروز درواقع - آئینه ای است که با نگاه به آن، خردمندی حاکمان گذشته، فعالیت و همکاری و فداکاری مردمان ایرانزمین و ساختن آن تمدن بزرگ را می بینیم.

امروز نیز تعلّق خاطر ما به "نوروز" نشانه ی آرزوی ما برای استقرارِ جامعه ای انسانی و رفاه گرا و مستقل، عشق و علاقه به آرمان های عدالتخواهانه و صلح و آزادی و مُدارا است .

پس " نوروز " را پاس داریم، که اسلام حقیقی چیزی نیست جز "نوروز".

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.