پاسخ طالبان به دعوت آیس کریم رئیس جمهور
۲۷ اسد (مرداد) ۱۳۹۷
شاید آن چه در ولایت غزنی گذشت و یا در نقاط دیگر کشور می گذرد، از سطح فهم این قلم بالا باشد. زیرا پی بردن به اهداف و زد و بند های سطوح بالای دولت و سازمان های استخباراتی ذیدخل کار ساده یی نیست؛ آن هم در کشوری که حتی شیوهً حکومت داری اش عقب در های بسته صورت می گیرد.
می توان گفت آن چه در پنج روز گذشته در غزنی اتفاق افتاد، جنایتی بود قابل پیش گیری که تمامی مسئولین امنیتی باید پاسخگو باشند. اما بدبختی اینجاست که هیچ کسی مسئولیت پذیر و پاسخگو نیست. همین که کسی رابطهً حسنه با رئیس جمهور و یا تیم ارگ داشته باشد بخودی خود پاسخی است به صد ها جنایتی که هر روز در کشور اتفاق می افتد. ورنه کیست که نداند حملهً به این بزرگی بدون تدارکات قبلی صورت نمی گیرد، مگر این که عمدا" از آن چشم پوشی شده باشد. پرسش این است که آیا چیزی بنام دولت و حکومت، شورای امنیت ملی، وزارت دفاع، داخله و ریاست امنیت ملی در کشور وجود دارد؛ و باز آیا این نیروها در حفظ کشور و تاًمین امنیت شهروندان وظیفهً دارند؛ یا این که آله دست تیم مشخص و گروهای سیاسی مشخص و این کشور و آن کشور هستند؟
مضحک به نظر می رسد که وزرای بی کفایت و مشکوک دفاع و داخله نمی توانند از فاجعه جلوگیری نمایند، اما بعد از وقوع آن در تلویزیون ظاهر می شوند و از پیروزی شان در غزنی سخن می گویند. این که چه مصیبتی بالای شهر آمده و تلفات و خسارات هنگفت وارد شده است و چه تعدادی از نیروهای امنیتی و مردم ملکی به قتل رسیده اند، عرق شرم بر پیشانی شان نمی نشیند. وقتی آقای ویس برمک، در مقام وزیر داخله و مسئول امنیت جان و مال مردم، در مصاحبه با خبرنگار سایت فارسی بی بی سی، اعتراف می کند که از حملهً طالبان بر ولایت غزنی، از قبل اطلاع داشته اند، به این نظریه میدان می دهد که عمدا" خواسته اند حمله صورت گیرد تا نیروهای امنیتی و مردم بی دفاع را گوشت دم توپ طالبان سازند. عالیجنابان دست روی دست گذاشتند و به تماشا نشستند و بعد هم از عملیات تصفیوی سخن می گویند. در حالی که طالبان بعد از غارت و ویرانی شهر و کشتار بی رحمانه مردم، در امن و امان به مراکز شان برگشتند.
باید بیفزاییم که آتش بس چند روزهً طالبان در ایام عید، و خوردن آیسکریم توسط چند طالب، آن قدر بزرگنمایی شد که رئیس جمهور آن را دستاورد بزرگ به حساب آورد و چنان به وجد آمده بود که شعار داد: "زنده باد آیس کریم"؛ اما هرگز حاضر نیست در قتل عام غزنی و غزنویان بگوید: "مرگ بر طالب" و از قراین برمیاید که دعوت به خوردن آیس کریم در ایام عید قربان نیز جزء پروگرام رئیس جمهور است. این که بالای مردم بیچاره چه میاید به او مربوط نیست.
جانب دیگر قضیه تاًسف آورتر است که اپوزیسیون دولت در انحصار گروه هایی است که به نحوی خودشان نیز شریک جرم هستند و چون تراشیده شوند نتیجه اش طالب دیگریست.
فاجعه در غزنی نه اولین بود ونه آخرین خواهد بود، تا زمانی که این چرخهً تولید خائن و طالب دوست از کار نیافتد همچنان ادامه خواهد داشت. اما، بدا به حال ما که تا امروز هیچ خائن و جنایت کاری در کشورما محاکمه نگردیده است که سوگمندانه همواره قیمت خیانت و جنایت آن ها را مردم ما با خون خود پس داده اند.
تغییر وضع تنها در صورتی ممکن است که همهً نیروهای ملی و وطن پرست با بسیج عمومی علیه این وضع به میدان آیند. در غیر آن پاسخ همیشگی طالبان به دعوت آیس کریم رئیس جمهور فاجعه آفرین خواهد بود.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
عتیق الله نایب خیل