ارگ و رهبران احزاب و گروه ها
۱۷ اسد (مرداد) ۱۳۹۷
رئیس جمهورغنی امروز(سه شنبه شانزدهم اسد 1397 برابر به 7 آگست 2018)با مقامات حکومتی خود و رهبران احزاب سیاسی و جهادی به گونۀ جداگانه به گزارش صفحه فیسبوک ارگ در مورد صلح، آتش بس، انتخابات و دیگر موضوعات مهم جاری افغانستان صحبت و مشورت نمود.
گفته می شود که نکتۀ اصلی و محوری این دیدارها و بحث ها، برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری آینده و تعویق انتخابات پارلمانی غزنی و انتخابات شوراهای ولسوالی بود. رئیس جمهورغنی در این گفتگوها می خواهد با تایید و همسویی آن ها به دو چیز دست یابد:
1- تعویق انتخابات ولسی جرگه در ولایت غزنی و تعویق انتخابات شوراهای ولسوالی در کل کشور.
2 - برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری در زمان اعلان شده با همین روند و ساختار و سیستم موجود انتخاباتی.
برخی احزاب و رهبران شان اخیراً خواستار لغو روند ثبت نام واجدین شرایط رای دهی، ایجاد نظام تناسبی در انتخابات پارلمانی و بایومتریک رای دهندگان شدند و در این مورد با زبان تهدید سخن گفتند. محمدسروردانش معاون دوم ریاست جمهوری که از سوی رئیس جمهور مامور مذاکره با آن ها بود بعد از پنج دور مذاکرۀ بیحاصل اعلان کرد که این طرح بسیار ناوقت، غیر عملی وبرخلاف قانون انتخابات است. اما پس از این موقف ارگ، منتقدین و معترضین متنفذ سیاسی و جهادی بار دیگر به مطالبات خود اصرار کردند و در نشست های خصوصی خویش عملی شدن یکی از این سه گزینه را مورد بحث قرار دادند:
1- بستن دفاتیر کمیسیون انتخابات در ولایات و جلوگیری از برگزاری انتخابات.
2 - لغو حکومت وحدت ملی و تشکیل یک حکومت موقت و یا یک حکومت سرپرست برای سه تا شش ماه که وظیفه اش برگزاری انتخابات باشد و اعضای آن حق عضویت در کابینۀ آینده و حق نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری را نداشته باشند.
3 - تعهد رئیس جمهور(اشرف غنی) و رئیس اجراییه(داکترعبدالله) به عدم نامزدی شان در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده که در آنصورت انتخابات می تواند توسط حکومت آن ها برگزار شود.
آیا منتقدین و مخالفان سیاسی حکومت غنی می توانند در مورد انتخابات به خواست های شان برسند؟
آیا آن ها در دسترسی به خواست های شان، وحدت عمل و یکپارچگی خود را حفظ خواهند کرد؟
موقف امریکایی ها به عنوان حامی اصلی دولت و تمویل کنندۀ حیات و بقای دولت که از رئیسان حکومت تا رهبران منتقد و معترض در سایۀ این حمایت و تمویل زندگی می کنند و گوش های شان همیشه برای شنیدن حرف و مطالبات امریکایی ها باز است، چه خواهد بود؟
در این شکی نیست که رئیس جمهور غنی در سایۀ حمایت امریکایی ها تا اکنون بر حریفان و رقیبان بازیگر درونی دولت و قدرت خود چیرگی داشته و با موفقیت گام برداشته است. بدون تردید در گفتگو های دو جانبه و تنها تنها با این رهبران که به خوبی نبض دست آن ها را در فعل و انفعال سیاسی می داند و می خواند، از زبان تشویق و تهدید و با سیاست قمچین و قیماق(چماق و هویچ) به نیابت از نیکولسون و جان بس و در غیاب آن ها، حرف زده باشد. امریکایی ها به برگزاری انتخابات تاکید می کنند و برای آن ها و منتحدان غربی شان نمایش انتخابات در جهت اقناع افکار عامۀ شان که مالیات شان را برای بقای دولت افغانستان هزینه می کنند و نظامیان خود را در حمایت از این دولت می کُشند، بسیار مهم است.
اینکه سدِ مطالبات و یکپارچگی رهبران و گروه های منتقد و معترض به خصوص در مورد انتخابات در برابر سیاست قمچین و قیماق ارگ نفوذ نا پذیر باشد و نشکند، باید با احتیاط و تردید به آن دید. گذشته نیز، از نفوذ ناپذیری و نشکستن حکایت ندارد.
اما نکتۀ مهمی که می ماند، توان و مهارت این منتقدین و معترضین درونی است که امریکایی ها را برای همراهی با خود به یکی از آن سه گزینه قانع سازند. تا کنون نشانی از این قانع سازی به چشم نمی خورد و اشرف غنی هم چنان بر اسپ و زین امریکایی ها قمچین به دست و قیماق به جیب می تازد.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
محمد اکرام اندیشمند