امریکایی ها و مردم روستایی در جنوب کشور!
٢٧ میزان (مهر) ١٣٨٩
قریه جات نزدیک به منطقه ژیری خالی از سکنه شده است.
طوری که امریکایی ها در اخیر همین هفته یک رشته عملیات مهم و حیاتی را به هدف دوباره به کنترول آوردن کندهار به راه انداخته بودند، نه تنها با طالبان مواجعه شدند بل اهالی منطقه را که در 5 سال پی هم آصیپ پذیر شده بودند نیز سرخورده و آشفته ساختن، زمانی که اغلب مردم از منطقه فرار نموده بوده اند، و آن های که در آنجا میان شورشیان و قوت های بین المللی گیر مانده بودند از وضعیتی که دامنگیر ایشان شده بود سخت شاکی بودند.
یکی از این مردمانی که محیط و ماحول خود را ترک کرده بود عبدالحمید می باشد. دهقانی با ایمان وهضم واراده پاک و یک مالک دو خانه با اشجار و 900 درختانی که در یک منطقه که آنرا لوره در پنجوایی، جنوب غرب کندهار موقیعت دارد البته جای که دیگران همه از آنجا فرار نموده بودند زنده گی می کرد و ایشان می گویید که این منطقه کاملآ از تیررس ها و آتش بمباران پوشانده شده بود.
3 سال قبل سر بازان کانادایی یک پوسته موقعتی در نزدیک منطقه لوره افراض کردند، وهنگامی که بطور آنی آن ها از جانب مخالفین زیر ضربات آتش قرار گرفتن، به قول مردم منطقه و بزرگان،آن ها همه جا را محاصره، ویران و هموار نمودند.
به قول آقای حامد که در کندهار در یک مصاحبه یی سخن می گفت : می فرمایید که
10 فامیل در آنجا خانه داشت و همه آنها منهدم شد ، تمام درخت ها از ریشه کنده و نابود شدند. و همه را از میان بردند و مایان قادر به جبران آن نیستیم.
سخنگویان نیروهای کانادایی که در 4 سال گذشته عملیات های کندهار را رهبری می کردند همراه با اداره محلی می گویند که آن ها ویرانی ها و خرابی ها را نتوانسته اند تایید و تصدیق کنند.
اما یک عضو شورای ولایتی و تعدادی از زمینداران ، کشاورزان (دهقانان) می کویند که دست کم نصف از منطقه بصورت کل ویران و متضرر شده است. و به گفته مردم محل علاوه به این که قوت های کانادایی ساحه را یک سال بعد ترک کردند ولی منطقه خالی از سکنه بود.
و با توجه به وقایع فوق که خاصتآ متوجه مردم شریف شد، تجربه تلخ را در اذهان مردم به جا گذاشت. جنگ بجز تباهی چیز دیگری برای ما به ارمغان نداشت.
و به گفته آقای غلام محی الدین یک قصاب که به بار دوم منطقه را ترک نموده بود می گویید : در آوان جنگ میان طرفین ما هستیم که زیر پا های ایشان مالیده می شویم.
قضیه منطقه لوره و دو دهکده همجوار آن که ویران شده باید به عنوان یک درس در جهت اشتباه که از جانب ناتو در جنوب افغانستان صورت گرفته تلقی شود، که از تکرار آن جلوگیری به عمل آید.
در پیوند به همین مسله افزایش 50000 نیرو اضافی امریکا به منظور انکشاف عملیات های ضد شورش در مسیر تامین بهبود اوضاع امنیتی و جلوگیری از تلفات مردم عوام بوده است.
سعید حاجی آغا لالی یک عضو شورای ولایتی می گویید: که در این عملیات نه تنها دهکده لوره خراب شد بل دو دهکده دیگر در منطقه ژیری کاملآ منهدم شده است. و در این راستا تعدادی کمک شدند و تعدادی هم نشدند. و ایشان منابع دولتی را بخاطر تقسیم پول ها متهم نمود.
منابع کانادایی لستی را از دهقانان،مردم منطقه در اختیار دارد که کی ها کمک در یافت کرده اند و کی ها در یافت نکرده اند. در این رابطه آقای سلومی تورانی شخصی که مسول این پروگرام است می گویید: مردم می توانند شکایات خود را با تصدیق نمودن بزرگان منطقه ارایه بدارند. در میان حاصلات میوه جات با ارزش ترین آن انگور است ونیز پیرامون نیم هکتار درختانی که نابود شده تحت رسیده گی قرار دارند.
تا کنون منابع افغانی و ساکنین روستاها می گویند: که بسیار دهقانان متضرر و آصیب پذیر شده اند. ساحاتی که در تحت کنترول طالبان بوده اند بنابر عدم توجه و مراقبت منابع محلی حکومتی بیشتر متضرر شده اند.
مقصد آن است که آیا تعدادی زیادی از مردمان غریب و روستایی از ترس و انتقام گیری طالبان چنین کمک ها و مساعدت ها را از دست داده اند ؟
آقای حامد دهقان می گویید: که تمام حاصلات گندم وی در اثر جنگ ها سوخته و خاکستر شده است.او و دیگر مردم از طریق اداره محلی اسناد خود را به غرض اخذ کمک ها و مساعدت ها فراهم نمودند، برای وی گفته شده بود که خارجی ها متعهد به این کمک شده اند، ولی هیچ نوع کمکی را دریافت نکرده است.
یک ماه بعد کانادایی ها حرکت کردند ومزرعه و کشتزار وی را با 600 درخت آن منهدم کردند، و او می گویید در موردخانه های خود کدام شکایتی نکرد، به دلیل اینکه صدای وی را کسی نمی شنود.
آقای محی الدین یکتن از قصاب های منطقه می گویید: زمانی که بمباران آغاز یافت با چنین شتاب،عجله و با دست های خالی خانه را ترک نموده وسیاه سران با سر و پای برهنه از ساحه طی 3ساعت با یک ترس و وهشت فرار نمودند که در اثر آن یک طفل شیر خوار مدت یک هفته از زبان مانده بود.
سخن آخر :
کشور عزیز ما همواره با بحران ها و مصیبت ها دست و پنجه نرم نموده است ولی یک روز هم مردم شریف و نجیب ما روز خوش و آرامش را حتی در خواب هم ندیدند.افسوس تا چه وقت مردم ما از یک دهکده به دیگر دهکده و از یک روستا به دیگر روستا و از یک دره و دشت به دیگر دره ودشت با پا های برهنه و سر برهنه و شکم گرسنه فرار کنند، و مهاجر شوند، و این مردم تا چه وقت آواره بی سر پنا و بی آب و دانه زنده گی کنند، تا چه وقت خانه های شان، کشتزار های شان،درخت های شان،تاک های شان در پیشروی چشمان شان حریق شود و کسی و مرجع وجود نداشته باشد تا به آن رسیده گی کند، و بالای زخم های این ملت مرحم گذارد.
پس باید مسولانه،عادلانه و عاقلانه فکرنمود که چطور باید ازاین بحران و فاجعه رهایی یابیم، مردم ما بارها بارها این را به دولت و جامعه بین الملل پیشنهاد نموده اند که موجودیت نیرو های بین المللی در کشور باید قانون مند شود. در حصه عملیات های نظامی باید مردم ملکی احترام شود.در برابر دشمنان سوگند خورده ملت و سرزمین باید قاطعانه مبارزه شود و امثالهم که خدا وند (ج) همه ایشان را هدایت نماید.
برگرفته شده از سایت خبری انترنیتی نیویارک تایمس
نوشته شده : توسط آقای کارلوتا گال
ترجمه شده: توسط دل آ قا صوفی زاده
کابل افغانستان
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
دل آقا صوفی زاده