مرهمِ زخم یا نمک زخم !؟
۲۱ حمل (فروردین) ۱۳۹۶
اگر عربستان سعودی برای مردم مسلمان نیازمند و فقیر افغانستانِ اسلامی بر مبنای اخوت و وجیبۀ اسلامی خود، بیمارستان یا شفاخانه اعمار نمی کند،
بند برق و سد آب نمی سازد،
هزینۀ هیچ فابریکه و کارخانه ای را نمی پردازد،
سرک و پُل را که صدقات جاریه است نوسازی و باز سازی نمی کند،
باغستان و تاکستانی را در زمین های پُر از خاک و مستعد کِشت و ثمر در افغانستان نمی پر وراند،
چاه های آب غرض آبیاری دشت های لامزروع برای برادران مسلمانِ نیازمند و فقیر کشور هم دین خود حفر نمی کند،
و در جهت انکشاف و توسعۀ اقتصادی افغانستان کم از کم همچون کافران اروپایی و امریکایی، پول و ثروتی از صدها ملیارد دالر نفتی خویش به مصرف نمی رساند،
و بر خلاف در برابر اسلام، طالبان دینی و عالمان اسلامی در کشور ما احساس مسئولیت می کند و اشتیاق به کمک دارد، این احساس و مسئولیت با اعمار دانشگاه اسلامی پنجصد ملیون دالری در ننگرهار تامین نمی شود.
عربستان با این سرمایه گزاری پنجصد ملیون دالری برای اعمار دانشگاه اسلامی در جوار پاکستان و مناطق قبایلی آن کشور که مرکز افراط گرایی دینی، تروریزم و قاچاق مواد مخدر است چه چیزی را در سر می پروراند و چه اهدافی را دنبال می کند؟
حتی اگر عربستان در صدد رقابت و مقابله با سیاست مذهبی و فرقه گرایانۀ نظام حاکم ولایت فقیه ایران در افغانستان باشد، و پنجصد ملیون دالر در جهت اعمار دانشگاه اسلامی ننگرهار هزینۀ این بازی با تهران شمرده شود، نه تنها این بازی، یک بازی کثیف و مجرمانه در زمین افغانستان است که ریاض و تهران مرتکب آن میشوند، بلکه تبعات و فرجام این بازی کثیف، گریبان بازیگران را نیز می گیرد و می دَرَد. این بازی کثیف که در ظاهر با نام کمک به افغانستان مجروح و مصبت زده و مرهمی برای زخم های این کشور انجام می شود، در واقع نمکی بروی زخم های است که هنوز از آن خون می چکد.
افغانستان به کمبود عالم دینی و کمبود مدرسه و دانشگاه اسلامی نه تنها مواجه نیست، بلکه بر عکس تعداد عالمان دینی و مدارس دینی در این کشور مسلمان بسیار زیاد و بیشتر از حد نیاز است. بنا بر این کثرتِ بیش از حد ضرورت است که شمار زیاد عالمان دینی این کشور در سطح مختلف درجه بندی از ملا تا مولوی و قاری در پیوند به درس و تحصیل دینی خود هیچ اشتغال و کاری ندارند و از این طریق هیچ معاش و درآمدی برای نیازمندی های زندگی خود به دست نمی آورند. علاوه بر اینکه بیکاری و بی معاشی عالمان دینی یک مشکل جدی برای معیشت آن ها است، آن ها با این عدم اشتغال و وظیفه در جامعه، احساس سرخوردگی و حقارت می کنند.
مدارس دینی نیز در افغانستان بسیار بیشتر از حد مورد نیاز ست. نه تنها شهر ها و مراکز ولایات، مدارس متعدد دینی رسمی و غیر رسمی و حتی دانشگاه های اسلامی دارند، بلکه در روستا ها و مناطق روستایی کشور صد ها و هزاران مدرسۀ دینی وجود دارد. امان الله ایمان سخنگوی وزارت معارف در سال 1392 خورشیدی در مصاحبه با صدای امریکا تعداد مدارس دینی (رسمی و غیر رسمی) در افغانستان را بیش از سیزده هزار مدرسه اعلان کرد. مجیب مهرداد سخنگوی فعلی وزارت معارف، شمار مدارس دینی رسمی یا ثبت شده را در وزارت معارف، 1048 مدرسه و شمار مدارس غیر رسمی را بیش از یک هزار می گوید.
قطع نظر از تفاوت آمار، نکتۀ روشن این است که هزاران مدرسۀ دینی در افغانستان بگونۀ رسمی و غیر رسمی وجود دارد که بیش از دوصد هزار طالب در این مدارس رسمی و غیر رسمی تعلیم و تحصیل می کنند. به همینگونه شمار مساجد و امامان مساجد در افغانستان به ده ها هزار مسجد و امام می رسد که وزارت حج و اوقاف شمار این مساجد را به بیش از یکصدو بیست هزار و دو صدو چهل هزار امام و موذن تخمین می کند؛ این در حالی است که هزاران عالم دینی در شهر و روستا، امامت مسجدی را ندارند.
اگر عربستان سعودی سرزمین نزول وحی و سرزمین ظهور اسلام و به عنوان کشور ثروتمند و نفت دار که سالانه بیش از صد ملیارد دالر از ثروت نفت بدست می آورد، در برابر اسلام و بردار مسلمان خود در افغانستان احساس مسئولیت و دلسوزی دارد، به جای اعمار دانشگاه اسلامی پنجصد ملیون دالری در ننگرهار، بخشی از تامین بودجۀ سالانه در وزارت معارف، وزارت حج و اوقاف و وزارت تحصیلات عالی را برای مساجد و مدارس و عالمان دینی افغانستان متقبل شود. این وزارت خانه ها، پول برادر مسلمان عربستان سعودی خود را اینگونه هزینه کنند:
1- تمام مساجد افغانستان با امامان این مساجد از شهر ها تا دور افتاده ترین قشلاق و دهکده، در وزارت حج و اوقاف ثبت شود و امامان مساجد همچون ماموران دولت، معاش و یا حقوق ماهوار دریافت کنند.
2- تمام مدارس دینی افغانستان در وزارت معارف ثبت و رسمی شود. وزارت معارف، نصاب درسی این مدارس را تنظیم و هزینۀ آن را همچون مکاتب عصری تامین کند.
3- وزارت حج و اوقاف، قانون و میکانیزم تعیین امامان مساجد و اعمار مساجد را تدوین و به تصویب مراجع قانون گذاری برساند.
دولت افغانستان و این سه وزارت متذکره متعهد شوند که صورت مصرف پول مورد کمک عربستان را در این موارد با شفافیت نشان دهند و دولت عربستان در توافق رسمی دو جانبه تعهد کند تا در نظام درسی مدارس دینی، تنظیم امور مساجد و برنامۀ وعظ و تبلیغ امامان مساجد و عالمان دینی هیچ گونه نقش و دخالتی نداشته باشد.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
محمد اکرام اندیشمند