تدین و معضل تظاهر و جهل، و استفادۀ ابزاری از دین

۵ دلو (بهمن) ۱۳۹۴

دین ورزی و تدین در جامعۀ متدین و اسلامی افغانستان گاهی همراه با جهل، تظاهر و ریاکاری است. افزون بر آن، چه بسا آدم ها و حتی گروه های مدعی دفاع از دین مبین اسلام، دین را ابزاری در جهت اهداف و منافع خود می سازند. از شانۀ دین خود را به ثروت و قدرت دنیا می رسانند. بر سر رقیبان و مخالفان این دنیایی خود با شمشیر دین ضربه می زنند و دین را به جای خیر و رحمت و به جای منبع اخلاق و اصلاح و مرجع آرامش و امتنان، مصدر تر س و خشونت و عامل خون ریزی و کشتار معرفی می کنند. طالبان و گروه های تروریستی ستیزه جو و خون ریز مصداق این آدم ها و این گروه ها هستند.

ناآگاهی و جهل در دین و در معارف و ضوابط دینی هر چند یک پدیدۀ عمومی در میان بسیاری از مسلمانان جهان شمرده می شود، اما نافهمی و جهل دینی در جامعۀ افغانستان بیشتر از هر جامعه و کشور مسلمان دیگر است. شاید ناشی از جهل دینی باشد که پدیده های تظاهر و ریاکاری نسبت به دین در میان جامعۀ متدین و مسلمان ما بیشتر از هر جامعۀ اسلامی و دینی دیگر به نظر می رسد. و این جا و در این جامعه ای که رفتار های روزانه با ده ها منهیات دینی همراه است، بیشتر از هر جامعه و کشور دیگر اسلامی و مسلمانان و بیشتر از هر عرب و عجم مسلمان جهان صدای حمایت و دفاع از دین بلند می شود. شاید سرور دهقان کابلی این همه را دیده باشد که به زبان شعر فریاد کرد:

بت خانه نشین استم، از کعبه سخن دارم

عیب است مسلمان را، زین کیشی که من دارم

هر هشت بهشت اینجا، در دامن یک مست است

کوثر به گدا بخشد، ساقی یی که من دارم

وقتی از دین داری و مسلمانی سخن می رود، همه و یا کم از کم اکثریت جامعه علی رغم آنکه هر روز و در زندگی عادی خود ده ها منکرات و منهیات دینی چون: دروغ، غیبت، رشوت، تقلب، دزدی، تهمت، بی عدالتی، ظلم، حق تلفی، بی ادبی، مردم آزاری، احتکار، ترک فرایض و واجبات دینی و حتی ارتکاب جرایم و جنایات بزرگ چون قتل، قطاع الطریقی، تجاوز جنسی و ........... را بسیار به راحتی و آسانی و بصورت مستمر و مکرر مرتکب می شوند، با حرارت و برافروختگی به دفاع از دین بر می خیزند. این تظاهر و ریاکاری دینی از سوی برخی دین ورزان مسلمان در حملۀ خونین گروه تروریستی طالبان بر کارمندان تلویزیون طلوع در شبکه های اجتماعی دنیای مجازی مانند فیسبوک بسیار شگفت آور و پرسش بر انگیز است.

اینکه طالبان در توجیه جنایت کشتار خود از ترویج فحشا و فساد و تبلیغ فرهنگ غربی توسط طلوع سخن گفتند، نه تعجب بر انگیز است و نه قابل بحث. زیرا گروه طالبان یک گروه تروریستی و جنایتکار هستند و عملکردی جز جنایت و کشتار ندارند. اما شگفت آور و پرسش بر انگیز موضع گیری و حرف و حدیثِ آنهایی است که در بیرون از گروه طالبان و حتی در درون نهادهای دولت افغانستان و موسسات

آموزشی و تحصیلی پایتخت و شهرهای افغانستان و در شبکه های مجازی و حتی شماری از افراد عام در جامعه، حملۀ تروریستی بر کارمندان تلویزیون طلوع را از سوی طالبان در دفاع از دین اسلام و در مخالفت به پدیدۀ نامشروع و غیر اسلامی فحشا و فساد تلقی می کنند:

1-    حتی اگر ترویج و اشاعۀ فساد مورد ادعای منتقدین طلوع که از دیدگاه اصول و ضوابط دینی اتهام فساد یک بحث جدی و نیاز به اثبات از منظر شواهد و معیار های شریعت دارد، موجه باشد، آیا اسلام برای مجازات این موضوع، حملۀ انتحاری را وضع کرده است که جمعی گویا مسلمانان بسیار دین دار را این کشتار مشعوف ساخته است؟

2-    آیا دین مقدس و عظیم اسلام در افغانستان با نمایش سریال های تلویزیونی آن هم سریال های تلویزیون طلوع و برنامه های تفریحی این تلویزیون به مخاطره می افتد و تهدید می شود که شماری از مسلمانان کشتار کارمندان طلوع را در جهت دفاع از اسلام می پندارند؟

3-    آیا آنهای که دین داری و مسلمانی را با نمایش سریال تلویزیونی و اجرای موسیقی و موزیک در خطر و از دست رفته می بینند، آیا دین ورزی و مسلمانی شان بسیار سست و بی ریشه نیست؟ آیا آنها در برابر حقانیت و عظمت دین، شک و تردید روا نمی دارند؟ این چگونه دین و دین داری است که انتشار سریال تلویزیون و یا آواز خوانی یک خواننده موجب تضعیف و تهدید آن می شود؟

 چرا آنهای که از جنایت طالبان در کشتار کارمندان طلوع فقط به دلیل مخالفت با فساد و فحشا به عنوان منکرات اسلامی، حمایت می کنند، در برابر انواع دیگر منکرات و منهیات دینی که در بالا تذکر رفت، حساسیت نشان نمی دهند و اظهار مخالفت نمی کنند؟

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.