فریادی به پهنای یک ملت از گلوهای بریدۀ شهدای جاغوری
۲۴ عقرب (آبان) ۱۳۹۴
کشتن و سربریدن هفت "انسان" هفت شهروند "هزاره" در زابل رویدادی تکان دهنده ی بود که با رویکرد نهایت وحشیانه و غیر انسانی گروه داعش و یا طالبان صورت گرفت.
این رویداد تلخ و غم انگیز قلب میلیونها انسان را در افغانستان و خارج از آن بدرد آورد و اشک را در چشمانشان جاری کرد. هرچند این اولین کشتار و سربریدن این گروه ها در افغانستان نبود و آخرینش هم نخواهد بود؛ اما واکنش تاریخی و فراگیر مردم در سراسر کشور آن را به یک "رستاخیز ملی" و همه شمول تبدیل کرد. گلوهای بریده شکریه تبسم و یا آن پیرزن و دیگر شهدای این واقعه دردآور، دردی شد برای همه ی مردم در کوشه گوشه ی کشور که هریک ازشهروندان کشور با گوشت و پوست خود آن را لمس کردند و درد کشیدند.
این جنایت تاریخی با آن همه قباحت و شناعتی که داشت پیام و پیامدهای مشخصی را نیز در قبال داشت. اعتراض گسترده مدنی افغانستان شمول، پیام نفرت و انزجار شدید شهروندان کشور را به نشانی گروه های تروریستی رسانید، که این گروه ها، با اندیشه و تفکر منحطی که دارند، در دل مردم و آینده سیاسی کشور جایی نخواهند داشت.
هم چنان، اعتراض شهروندان کشور، کوتاهی و بی برنامه گی حکومت وحدت ملی را آماج قرار داد که رهبران این حکومت نتوانسته اند در تآمین امنیت و شرایط بهتر زندگی شهروندان کارآیی های لازم را داشته باشند. رهبران حکومت وحدت ملی که از برکت رأی همین مردم بر سریر قدرت در ارگ و قصر سپیدار لمیده اند، این ناقوس های هشدار دهنده را باید جدی بگیرند و در بهبود و اصلاح آن تلاش نمایند.
دیدگاه فراقومی؛ پیامد ارزشمند این مسئله
آنچه افغانستان و مردمش در شرایط حساس کنونی نیاز دارند، دید و نگاه فراقومی به مسائل کلان ملی است که خوشبختانه این دیدگاه در مظاهر"جنبش مدنی تبسم" تبلور پیدا کرده و آن را از یک مسئله قومی ـ مذهبی به یک مسئله ی "ملی"، فراقومی و همگانی تبدیل کرده است.
تقویت احساس مشترک و همگرایی فراقومی میان گروه های مختلف تباری و مذهبی کشور می تواند راه را برای گسترش ملت سازی که بر مبنایی منافع مادی و معنوی مشترک شکل بگیرد، در آینده فراهم آورد.
با این همه، گلوهای بریده شهدای جاغوری، فریادی داشت به پهنای یک ملت که نباید گذاشت به نفع اشخاص و گروه خاصی مصادره و در نیمه راه دوباره جنبه قومی و مذهبی بخود بگیرد.
تنها راهی که افغانستان را از مسیر چالشهای کنونی می تواند در مسیر درست هدایت کند، تغییر نگرش مردم بویژه نسل نو کشور در انتخاب رهبران سیاسی معطوف به برنامه های راهبردی است که در آن عناصر قومی، زبانی و... جایی نداشته باشند.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
غلام اکبر نوابی