۹۶مین سالگرد استرداد استقلال، و نظامنامۀ ناقلین بسمت قطغن
۲۹ اسد (مرداد) ۱۳۹۴
تجلیل همه ساله از سالگرد استرداد استقلال افغانستان مناسبترین فرصتی است تا از کارنامه های متفاوت امیر امان الله خان به صفت بانی آزادی افغانستان یادآوری نمود. شاه امان الله خان در پهلوی همه شایستگی های خود, وطنپرستی و جسارت خود که باعث آزادی افغانستان از استعمار انگلیس گردید, کارنامه های دیگری نیز دارد که تاریخ آنرا قضاوت خواهد کرد. در بستر این آزادی از قید استعمار انگلیس, گل های رنگارنگ باییست میشگفت و مردم افغانستان بدون تعصب و تردید مبتنی بر عدالت اجتماعی و برابری انسانی تحت پرچم آزادی زیست مینمودند. اما زرع دانه های خار مغیلان باعث تضیق و پژمرده گی گلهای قطغن زمین و تورکستان گردید. مردم تورکستان و قطغن زمین هم مانند مردم دیگر از استعمار انگلیس آزاد شدند اما سیاست ناقلین امیر امان الله خان با صدور {نظامنامه ناقلین به سمت قطغن زمین مصوب مورخ "..." قوس 1306 هجری شمسی} دوران جدید استبداد, غصب, تجاوز و زورگوئی را در برابر بخش اعظم جامعه افغانستان به مثابه شهروندان لعنت شده صبغه قانونی بخشید. در اثر این حکم امیر امان الله خان صدها هزار جریب بهترین زمین های حاصلخیز مردم قطغن و تورکستان توآم با آب آن مصادره غاصبانه گردیده و برای ناقلین مشرقی و جنوبی تقسیم گردید. با براه انداختن این پروژه ظالمانه, مردم مناطق مغصوبه مصئونیت خود را از دست داده و دیگر صاحب مال و منال خود نبودند. در عقب زورگوئی های ناقلین ماشین سرکوبگرانه ساختار نظام وجود داشت که کسی در مقابل یک فرد ناقل جرآت ادعای {مال من است} را نداشت و بزودی بیرحمانه سرکوب میگردید که درس عبرتی برای دیگران هم باشد. امان الله خان بنای این استبداد را گذاشت و اخلاف او تا آغاز جنگهای بین القومی در مدت تقریبآ شصت سال این سرکوبگری را ادامه دادند.
سوختاندن دهقانان سرپل توسط اسحاق زائی ها و جنایات محمد گل مومند میتواند مثالهای کوچک اما بارز این مدعا باشد. متآسفانه که استبداد تاریخی برای امروز رنگ دیگری به خود گرفته و به شکل دیگری اجرآ میگردد.
خانم دکتور شفیقه یارقین یکی از اساتیذ صاحب قلم و اندیشه در یاداشت خود درین مناسبت مینویسد:
بلی، کاملن درست است. من در ۱۳۵۵ مونوگراف خود را زیر عنوان «تحلیلی از جریده ارشاد النسوان» نوشتم. شماره های مسلسل این جریده را با همه تلاشهایم نتوانستم به دست آورم، اما تعدادی از شماره های آن را از محمد صدیق طرزی، پوهاند جاوید، و دوستان دیگر به دست آورده، به تحلیل شکلی و محتوایی این جریده پرداختم. در شماره های به دست آمده این جریده، همین نظامنامه ناقلین، نحوه اسکان دادن شان، مقدار زمین سرآبی و پایان آبی، مقدار زمین برای هر عضو ۱۸ ساله یک خانواده، مدت پنج سال معافیت از مالیه، دریافت رایگان تخم بذری و وسایل و اسباب زراعتی، مقدار پول نقد کمک بلا عوض و غیره در آن درج شده بود. تعداد ناقلینی که در همان ولایات حاصلخیز سکونت دایمی اختیار کردند و جزو مردم محل شدند، اندک است، اما اکثر آن ناقلین، زمینهای خوب و حاصلخیز و کمکهای نقدی و جنسی را گرفته، مردم محل را به حیث دهقان مزدور استخدام کرده، خودشان به کابل و شهرهای زادگاه شان برگشتند و از حاصل زمینهای مفت به دست آمده صاحب ثروتهای کلانی شدند و سالها در ناز و نعمت زنده گی کردند. این تبعیض آشکار امیر امان الله غیر قابل بخشایش است. از جمله چندین صد جریب موروثی پدر و عمو هایم در سرپل به ناقلین وردک و سایرجاها داده شده است. با وجود ارایه سندهای دست داشته و مراجعات مکرر، هنوز هم نتوانسته ایم آن زمینها را بازستانیم. ما حق خود را نه به امان الله و نه به آنانیکه غصب کرده اند، نمیبخشیم و امیدواریم همه آنانیکه حق ما را ستانده اند، به غضب پروردگار و دادخواهی الهی مواجه گردند.
هدف از یاداشت فوق اینست که کارنامه های نیک و بد هر شخص, هر دوره و هر نظام همانطوری که هست یادآوری شود تا باشد برای آینده سازان نیز پندی شود که با شکستن یک قلاده, قلاده دیگری را در گردن مردم نآویزند که تاریخ دیرگیر اما سختگیر است. همه مردم افغانستان اعم از پشتون, هزاره, تاجیک, تورکمن, اوزبیک, پشه ئی, نورستانی, ایماق, عرب و دیگر ساکنین این سرزمین وارثین مشترک و برحق این مرزوبوم هستند. زندگی شرافتمندانه و انسانی زمانی میسر خواهد شد که حقوق و وجایب همه یکسان بوده و همگان در حق خود عادلانه صاحب شوند و هیچ قومی از اقوام افغانستان زورگوئی, اضافه خواهی, برتری طلبی نکند. صرفآ و صرفآ آنوقت وطن آباد خواهد شد. تجربه تاریخی بیش از صدسال نشان میدهد که «در خرابه های بدبختی یک قوم, خوشبختی قوم دیگر بنا نخواهد شد».
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
دكتور همت فاريابی