جرگه ملی مشورتی صلح کابل

٢٤ جوزا (خرداد) ١٣٨٩

حکومت ا سلامی افغانستان از دو سال بدین سو سر گرم تدارکات و بحث های پیرامون مذاکره و مفاهمه با مخالفین مسلح دولت افغانستان بودند که بعد از سعی و تلاش جدی و مصارف گذاف توانستن که به تعداد یک هزارو شش صد تن از نماینده گان مردم و بزرگان قومی را در زیر خیمه لویه جرگه به منظورنشست بزرگ مشورتی و پیدا نمودن راهکار های مناسب به هدف استقرار صلح پایدار بتاریخ 12 هم جوزای 1389 گردهم بیآورند. این جرگه مشورتی صلح که به ابتکار حکومت افغانستان و حمایت کشور های کمک کننده به افغانستان و به ویژه ایالات متحده امریکا به راه انداخته شده بود از تاریخ 12هم جوزا یعنی روز چهارشنبه شروع و به تاریخ 14هم جوزا یعنی روز جمعه البته سه روز بعد از بحث و گفتگو ها میان بیست و هشت کمیسیون این جرگه صورت گرفت و در نتیجه با یک قطعنامه شانزده ماده یی به اتمام رسید. و ریاست این جرگه را آقای پروفیسور برهان الدین ربانی رهبر جبهه ملی به عده داشت. جبهه ملی به مثابه یکی از قویترین اپوزیسیون دولت آقای کرزی بود که ریاست آنرا آقای استاد برهان الدن ربانی بدوش داشت ولی درین اواخر که استاد از جانب آقای رییس جمهور به عنوان رییس این جرگه بر گزیده شده (انتصاب شده) معلوم نیست که این جبهه به کدام طرف خواهد رفت وسرنوشت و عواقب آن چه خواهد شد.ولی عده از اعضای این جبهه پیوستن استاد ربانی را به جرگه مشورتی صلح بی تاثیر می دانند و مدعی اند که این فقط تصمیم شخصی استاد است و جبهه کمافی السابق به کار خود ادامه می دهد.خوب روی همرفته در خور توجه است که مخالفین مسلح به این روند چقدر مایل اند و چقدر لبیک می گویند.اما به گمان اغلب مخالفین مسلح دولت نه تنها به این پروسه اعتماد ندارند بل آنرا ساخته دست خارجی ها بخصوص امریکایی ها میدانند و نیز از اعزام نمایند های خود در این جرگه اباورزیده اند.

آجندای جرگه مشورتی عبارت بودند از:

1- مشوره،مذاکره ومفاهمه ونیز موافقه با نماینده گان مردم برای رسیدن به صلح.

2-موافقه روی چارچوب مذاکره با مخالفین مسلح.

3-تشکیل میکانیزم و رسیدن به مذاکره و مفاهمه با مخالفین مسلح.

مردم و جرگه مشورتی:

آقای عبداقیوم سجادی نماینده مردم در مجلس می گوید: حکومت بیشتر از 2سال است که علاقمند به مفاهمه با مخالفین مسلح دولت بوده ولی در قطعنامه چیزی جدید به نظر نمی رسید جز چیزی که همواره از زبان کرزی شنیده می شد.اما جرگه از جانب مخالفین با پرتاپ راکت و اعمال انتحاری استقبال شد.

عالمی بلخی نماینده مجلس می گوید: که در 28 کمیته شامل جرگه 27 آن مذاکره با آن عده از طالبان که با القاعده بریده و از آنها مجزا اند و سلاح های خود را به زمین گذاشته ودر روند مصالحه می پیوندند ضروری می پندارند. همه مردم دراین نشست به هدف رسیدن به صلح مشوره می دادند.

مامون روزنامه نگار می گوید: چیرا این قدر مصرف گذاف در یک چنین جرگه ؟ وی اضافه می کند که بهتر بود این مصرف به مردمان آواره هلمند و سیلاب زده ها به مصرف می رسید.

سانچاره کی سخنگوی جبهه ملی می گوید: این جرگه مبنی قانونی و ملی نداشت زیراکه

1-عدم اشتراک تمام مردم درین جرگه

2-مصرف بی مورد و ضایع نمودن وقت

3-عدم قانونی بودن آن

داکتر عبدالله مدعی شد که تمام بر نامه ها از قبل روی کاغذ ترتیت و به کمیته ها محول شده بود و تعدادی از این اشتراک کننده ها از موضوعات بی خبر بودند.

در اخیرهمه نمایند گان و بزرگان قومی از دولت خواستن که به منظور آوردن صلح واقعی باید شورای به عنوان شورای عالی صلح دراین زمینه تشکیل شود. و در این راستا بطور مداوم کار صورت بگیرد.

طالبان و جرگه ملی مشورتی صلح کابل

آقای حامد کرزی رییس جمهور افغانستان در دقایق اولی آغارین جرگه از تمام مخالفین مسلح دولت خواست که تا اسلحه خود را به زمین گذاشته و به روند صلح و زنده گی صلح آمیز بپیوندند و ایشان افزودن که دولت افغانستان و نیروهای خارجی مکلف اند که آن عده از افرادی که به دلیل بد رفتاری های حکومت و نیروهای خارجی خانه های خود را ترک نموده اند و علیه دولت اسلحه بر داشته دوباره به خانه های شان بر گرداند.

اما جنگجویان مخالف دولت افغانستان جرگه ملی مشورتی صلح را با پرتاب چند فیر راکت استقبال نمودند و بعدآ صدای تیر اندازی میان مخالفین دولت و نیرو های امنیتی در اطراف جرگه به گوش رسید. مقامات امنیتی افغانستان گفته اند که سه نفر از مخالفین در یک تعمیر نیم کاره در نزدیکی محل خودرا جابجا نموده و از آن جاه به سوی این محل (محل جرگه مشورتی) راکت پرتاب کردند. و به گفته آن ها در نتیجه فعالیت نیروهای امنیتی افغانستان دو تن آن ها کشته و یک تن دیگر آن ها بازداشت شدند.

دولت انتظار آن را دارد که درین مشوره با بزرگان و نماینده گان مردم بتواند که طالبان و حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار را به صلح و ترک جنگ دعوت نماید.

ولی از استدلال آن ها(طالبان و حزت اسلامی حکمتیار) برمی آید که گویا این جرگه به ابتکار امریکایی ها تشکیل شده و افراد که درین جرگه اشتراک نموده اند از ملت افغانستان نماینده گی نمی کنند. پس اگر جانب حکومت چنین راهکاری را به منظور استقرار صلح و آشتی تعقیب نماید و در اجرای آن خود را مکلف و موظف بداند و طرف مخالفین به این پروسه به دیده شک بنگرد و آنرا ابتکار خارجی ها تلقی نماید و افزون بر آن پروسه را با اعمال تخریب کارانه و غیر انسانی،راکت پراکنی،اعمال انتحاری استقبال کنند.

بنآ مذاکره و مفاهمه با کی؟

مصارف گذاف و ضایع وقت چیرا؟

خوب این پرسش ها را گذشت زمان به ما پاسخ خواهد داد.

نظری بر لویه جرگه

ماده یکصدودهم قانون اساسی در مورد لویه جرگه چنین صراحت دارد:

لویه جرگه عالی ترین مظهر اراده مردم افغانستان می باشد.

لویه جرگه متسکل از:

1-اعضای شورای ملی،

2-روسای شوراهای ولایات و ولسوالیها،

وزرا،رییس و اعضای ستره محکمه و لوی سارنوال می توانند در جلسات لویه جرگه بدون حق رای شرکت ورزند.

لویه جرگه در حالات ذیل دایر می گردد:

1-اتخاذ تصمیم در مورد مسایل مربوط به استقلال،حاکمیت ملی،تمامیت ارضی و مصالح علیای کشور.

2-تعدیل احکام قانون اساسی

3-محاکمه رییس جمهور مطابق به حکم مندرج ماده شصت و نهم این قانون اساسی.

بدون شک، و با توجه به مواد قانون اساسی کشور ما در رابطه به لویه جرگه ، دولت جمهوری اسلامی افغانستان می تواند بسیار موضوعات ملی سیاسی،اجتماعی،اقتصادی را از طریق همین جرگه بزرگ ملی حل وفصل نماید.

پایان سخن:

ودر پایان سخن قابل تذکر می دانم که با توجه به بعضی کمی ها و کاستی ها،مصارف نهایت گران و گذاف از چنین ابتکاری که حکومت اسلامی افغانستان در جهت آوردن صلح پایدار برای این ملت آصیب دیده و درد دیده در نظر گرفته و گامی به سوی صلح پیش مانده درخور استقبال است. زیراکه زنده گی در صلح برای هر انسان یک مو هبت الهی و یک حقوق طبیعی آن است.لهذا ما افغان ها تشنه صلح ایم و بیشتر از 3 دهه بحران و جنگ را پشت سر گذشتاندیم و اکنون نیز در گیرجنگ با دشمنان وطن هستیم .بدین لحاظ از هر تلاشی که منتج به صلح واقعی شود و به ارزش های ملی ما ارج گذاشته شود بنآ از آن بطور قطع حمایت و پشتیبانی شود.ولی به گفته پروفیسور استاد برهان الدین ربانی این پروسه صلح نباید نمایشی باشد بلکه این روند بصورت حقیقی دنبال شده و تحقق پیدانماید. و افزون بر آن جانب مخالفین باید شرایط آتی را پذیرفته و به آن ارج بگذارند.

1-احترام و رعایت قانون اساسی ،2-احترام به حقوق زن 3-احترام به ارزش های ملی ما،4-به زمین گذاشتن اسلحه و قطع روابط با القاعده و دهشت افگنان،5- محترم شمردن مصالح ومنافع علیای کشور.

در خاتمه از بارگاه ایزد منان صلح و آشتی ملی واقعی را به تک تک هموطنان عزیزم در سراسر جهان و به ویژه در افغانستان جنگ زده خواهانم. به امید صلح و صفا همیشه گی در وطن ما.

به دیگران بفرستید

دیدگاه ها در بارۀ این نوشته