۸ می ۱۹۴۵ روز آزادی از نظام وحشت و غیر انسانی در آلمان و اروپا
۱۶ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹۴
ریس جمهور فقید آلمان، ریچارد ویزکر Weizäkerچند سال قبل نسبت سالگرد جنگ جهانی دوم در پارلمان آلمان بیان نمود که ۸ می ۱۹۴۵ روز آزادی آلمان و اروپا بود.
این مهمترین سوالی است که تا به حال در آلمان شد و در این موضوع صحبت رسمی در پارلمان برگزار شده بود و سخنرانی نمود:
Weizsäcker گفت به نام ۸ می برای آلمانی ها هیچ دلیلی برای جشن گرفتن نیست، بلکه یک "روز آزادی "از نظام غیر انسانی و ظلم و ستم نازی ها است. او توضیح داد که چرا این نامگذاری درست است. او گفت، همه آلمانی ها پس از آن سیستم غیر انسانی از ظلم و ستم نازی آزاد شده است.
Weizsäcker در عین زمان علاوه نمود که آلمانی ها از مسئولیت های فردی خود هر آنچه در گذشته اتفاق افتاده آزاد نیستند .
"ما نمی توانیم جنگ را، علت فرارومهاجرت از خانه وکاشانه و ظلم و ستم ببینم.
هر آنچه اتفاق افتاد ،نهفته است در آغاز آن و آغازی آن ظلمی که به جنگ منجر شده است.
" گفت از گناه دسته جمعی مردم آلمان صحبت نمی کنم، اما اکثریت آلمانیها تا حدی مسئول جنایات بودند - نه تنها هیتلر، و سرسپردگان و یا قبلآ معاهده قرارداد در قصر ورسای فرانسه .
Weizsäcker در سخنرانی در حدود 10 صفحه خود در برابر این ادعا مشترک که آلمانی ها در مورد هولوکاست همه نمیدانستند گفت :
". اگر کسی چشم بینا و گوش شنوا داشت، و می خواست حقیقت را بداند ، مشاهده مینمود که قطار اخراج دستجمعی deportationszüge" صورت میگیرد .
اینکه یک سیاستمدار دموکرات مسیحی، به ویژه رئیس جمهور، احساس گناه جمعی آلمانی ها را در زمان قدرت و زمام المان ناری وجنایتاشا ن را به وضوح خاطر نشان نمود تا پیش از آن وجود ندارد.
او همچنین به نام فرهنگ فعال یاد نمودن بیان داشت .(ایناعمال غیر انسانی را آنچه اتفاق یافت ، نباید فراموش نمود)
برای Weizsäcker، " ساعت صفر "، هیچ وجود ندارد قسمیکه در آلمان بعضی به آن اشاره میکنند
) روز تسلیم شد ن و بخاک یکسان نمودن آلمانرا ساعت صفر نامند )
وی گفت : تنها شانس برای یک شروع و نظام جدید صورت گرفت وتا حد امکان که توانستیم استفاده نمودیم .
مقصد ریس جمهوراینکه باید درک وتوجه نمود که چه باعث شد تا نظام نازی به قدرت رسیدند ونگران است که ، نباید گذاشت تا دوباره تکرار شود !
سخنرانی Weizsäcker در 8 می 1985 کاملا جدید نیست. همه قبلا گفته شده بود.
شایستگی گفتارش اینکه به طور خلاصه حقیقت هارا گفت ، به الفاظ آشتی جویانه به سمت خارج و داخل و بدون ترحم - و بحیث شخص دیموکرات و رئیس جمهور وظیفه خود میدانیست .
دوران کودکی در جنگ جهانی دوم :
برای میلیون ها کودک در طول حملات هوایی قوای متفقین درجنگ جهانی دوم در مقابل نظام فاشیستی آلمان ، ترس از مرگ، گرسنگی و سرد ی و مهاجرتهای مجبوری زندگی روزمره بود
آنهاوا بستگان نزدیک خودرا از دست داند ، فرار از خانه های خود نمودند و در زیر ویرانه های شهرها بازی میکردند
اما نگاه به عقب و غمگین بودن فایده نداشت ،. هنگامی که جنگ تمام شد، آنها به جلو نگاه کردند . همه قدرت خودرا برای بازسازی بکار بردند . امروز - چند دهه ( 8 می 2015 تا حال70 سال میگذرد ) پس از جنگ - خاطرات آن روزها دوباره زنده واز آنزمان یاد بود میشود.
پس از جنگ برای بسیاری از کودکان پناهنده بدبختی پایان نداشت . در محیط جدید اکثرا نها استقبال نمی شدند .
آنها به لهجه های مختلف صحبت میکردند . حدود 500،000 یتیم جنگ پس از پایان جنگ در آلمان وجود داشتند و حدود 20 میلیون نیمه یتیم:
از دست دادن خانه وکاشانه سرنوشت بد بود، بدتر از دست دادن پدر و مادر بود.
بسیاری از آنها بدون پدر بودند . بعد از تسلیم شدن آلمان سالهای سختی را گذشتاندند
درباره تجارب شخصی خود کودکان جنگ غالبا تا چند دهه سکوت بودند.
پس از جنگ، آنها در بازسازی شروع نمودند ، و زندگی حرفه ای آغاز شد . خانواده ها و خانه های کوچکی ساختند امروز بسیاری از آنها بازنشسته اند .
اهالی آلمان امروز 70 سال بعد از جنگ شبها بازهم از بمب گذاری، تخریب، تجربه مهاجرت و فقر وآوارگی هنوز بخطورشان بازگشت میکند
برخی از آنها واکنش نشان می دهند باوجود که در حال حاضر - بیش از 70 سال پس از جنگ میگذرد بآنهم - افسرده و یا از افسردگی رنج می برند.
جنگ در روح وروان مردمان تا حال آثار منفی خودرا گذاشته .
ایکاش رهبران افغانستان ازمردم آلمان بیاموزند که چطور گذشته های تاریکشانرا بررسی میکنند ، هر روزی سیاستمداران ، معارف ،رسانه ها ونمایشگاهها ی سمعی وبصری به اهالی خود گوشزد میکنند ومردم راازخوبیهای دیموکراسی وبدبختی های اسارت وفاشیستی آگاه میسازند . اگر رهبران وگروههای (از زمان خلق وپرچم ، مجا هد الا طالب و امثالش ) هم بخود تکان دهندوظیفه دینی وانسانییست که دلایل قتل وکشتار ویرانی وتباهی را که نیم قرن است وهنوز دوام دارد به مردم افغانستان بیان کنند ازمردم عفو بخواهند .عفو کمترین لفظیست که مردم افغانستان از این تباهکاران بعد از نیم قرن انتظار دارند !
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
عنایت الله حبیب