کابلیان محل شهادت دو خانم را میدان فرخنده و استدیوم شاه بی بی بنامند!

۱۶ حمل (فروردین) ۱۳۹۴

در کشورهای جهان رسم ورواج است تا برای عبرت وفراموش نشدن حوادث تاریخی محلهای را که در آنجا وقایع غیر مترقبه صورت گرفته قسمی نامگذاری میکنند تا در ذهن شهروندان جا گرفته و فراموش ناپذیر باشد .

 

بطور مثال در شهر هامبورگ در جاده ها  و محلهای دیگری شما اسامی اشخاص را میخوانید  وبه نظر جلوه میکند که در زمان جنگ جهانی دوم ویا نظام فاشیسی آلمان نازی  جنایات صورت گرفته و مردمانرا ازخانه وکاشانه شان  ربودند وبه قتلگاه  رهسپار شدند  (مانند نظام خلق وپرچم در سالهای 70 و80 عیسوی و تا حال توسط جاهلین مذهبی  در کابل  ) این مانع سنگهارا به آلمانی    stolperstein  و به انگلیسی

 

  stumbling blocks  نامند     (عکس  ) به انازه  ده سانتیمتر مربع بوده ونام  مقتولین بیگناه   (شهدا ) در فلز برنج  messing /bronze  حک گردیده  .

این علایم در  جاده ها اهالی را متوجه وآگاه میسازند  که در این محل  واین خانه حادثه غیر اسانی ، وحشتناک   ودور از تمدن صورت گرفته نباید فراموش نمود وآگاه بود تا در آینده بازهم چنین جنایتی صوذت نگیرد .گروههای فاشیستی و افراطی نباید به قذرت برسند ونظام وسرنوشت جامعه را به دست گیرند و وشهر ومملکت را به گورستان وقهقرا بکشانند . ودرس وعبرتیست برای شهروندان وجوانان ومردم توریست که به این محل گردش میکنند .

نه تنها این مانع سنگها مرم را  به و حشت گذشته ها متوجه میسازد بلکه محلهای زیادی یاد بود  Gedenkstätte  در آلمان و سایر کشورهای اروپایی  و جهان وجود دارد  که بحیث .نمایشگاه   بوده و روزانه صذها نفر در این نمایشگاها میروند وخیرات ودعایی به روح روان شهدا میکنند ولعنت میگویند به عاملین وقاتلین  که به بشریت وانسانیت ضرری رسانده اند .

 

این نمایشکاها  بطور مثال در پراگ بنام شهر ماریتریزیا که نازی های فاشیست در آنجا قربانگاه داشتند و یا در پولند شهر    auschwisst   اوشفیست که مرمانرا به داشها سوختاندند. وصدها نمایشگاهها دیگری درکشورهای جهان که دوره بربریت را به مردم خود وجهانیان سمعی وبصری  آموزش میدهند ومردمان را آگه میسازند که جلو بربریت را گرفت .

 

بدبختان در طول تاریخ افغانستان هم صدها جنایات سیاسی صورت گرفته وتاریخ پرخون داریم .

اما درنیم قرن ا خیر که همه روز  جنایات را بچشم سر میبینیم و  بخاطر داریم نباید شهروندان بگذارند که در این عصر ترقی وپیشرفت  ،

 این  حوادث ناگوار تنها برای چشم دید مامردمان باشد. برای نسل  ومعارف وجوانان  آینده این حوادث را باید سمعی ئبصری برایشان گذاشت که امید است عبرت گیرند وبذانند که چه ظلمها و  حوادث ناگواری در این شهروکشور صورت گرفته .

در محلیکه دوشیزه فرخنده را وحشیانه کشتند و سوختاندند باید بنام میدان فرخنده مسمی شود .

 

مسجد شاه دوشمشیره   که محل قتل وحشیانه خانم فرخنده  است  ،  در قدیم بنام مسجد باغ علم گنج  وبهتر گفت بنام مسجد لکی مشهور بود ( ماه نامه افغانها  چاپ لندن ).مینویسند : مادر اعلیحظرت شاه امان اله خان یکمقذار پول جمع آوری نمود ( یک لک روپیه ) و مسجد را آباد نمودند . از این جهت بنام مسجد لکی مشهور بود .

 

  باغ  علم گنج  از  شهر کهنه کابل از دامنه های کوه شیردروازه آغاز شده تا دو طرف دریای کابل را در بر می گیرد. البته شهر کهنه کابل به نقطهء اتلاق می شود که برای نخستین بار مردم به آنجا آمده و اساس مدنیت را گذاشته اند،  بعدآ   دراین محل مساجدی و آبادی های  بنا نمودند   .اشخاص با نفوذ آن وقت بخاطر زیست بهتر تفریحگاه ها وباغ های را اعمار کردند. از جمله باغ هایی که در شهر کهنه کابل موقعیت دارد، می توان از باغ قاصی، باغ علی مردان خان، باغ علم گنج، چهارباغ، باغ لطیف، باغ شهرآرا و جهان آرا و باغ دیوان بیگی نام برد(به قول رادیو آزادی ).

 

 استادیوم کابل در زمان حکومت  شاه محمودحان  که از جمله صدراعظم ها ی مترقی بود  اعمار گردید ، در عصر صدارت شاه محمودخان افغانستان عضو ملل متحد  گردید . اعظای کابینه وی متشکل  از فارغ اتحصیلان آلمان بودند . استادیوم  کابل  ، جاده ماهیپر و تنگ غارو تحت نظاارت وزیر فواید عامه آنزمان  به سر پرستی   دیپلوم انجنیر اکرم پرونتا  و آلمانها آباد گردیدند .(محترم پرونتا واقرب شان در زمان خلقی ها به شهادت رسیذنذ )

 

 استادیوم کابل  محلیکه برای سپورت وتفریح   شهروندان بنا گردیده  ، جاهلین مذهبی طالبی  در زمان اوج قدرتشان ، خانم شاه بی بی  یکی اشهروندان کابل را بیگناه  و وحشیانه  با نفنگچه در ملای عام در استادیوم به شهاذت رساندند( عکس )   و جهالت  و حماقت خودرا به جهانیان ثابت نمودند  ،لازم است این استاذیوم را بنام استاذیوم شاه بی بی مسمی نمود.

با این نامگذاری ها میتوان نام شهروندان شهید  وبزرگان را  مانند جوامع دیگر ثبت تاریخ  نمود  و درس عبرتیست برای بازماندگان .  . همچنا ن اهالی  شهر باید جلو خودخواهی زمام دارا ن بی کفایت را بگیرند  ومانع شوند که هر جاده ومحل را  به نام های بی معنی و نادرست  نامگذازی میکنند  (مانند فرودگاه بین المللی کابل بنام کرزی .یا منطقه سبزوار بنام شیندن و امثال اینها)  بخاطر دارم که در سالهای 70 م جاده های کابل با نام وکلمات بامعنی مانند ( جامی وات ، عنصری وات.وامثال آن در سنگها حک ودر دیوارهای شهرنصب بودند ) بدبختانه همه ویران گردیده  .

نامگذاری اماکن وجاده ها باید توسط   هیات نخبه وکارشناس  تحت نظر یونیوزستی کابل  صورت گیرد .







به دیگران بفرستید



دیدگاه ها در بارۀ این نوشته

احمدشاه قادری11.05.2015 - 12:00

  آقای عنایت جان حبیب سلام ، شمادرست قرمودید. پیشنهاد شما پیشنهاد خوبیست .این کار وقتی میتواند به عمل پیاده شود که غرض ها و استفاده های وابستگان درآن دخیل نباشد ورنه جاده و میادین شهر کابل به نامهای بیخردان و قوماندانان مسمی خواهد شدو اما یک چیز را نباید فراموش کرد . تا نامی در دل مردم نه نشسته باشد صد ها محل را هم که بنام شان یاد کنید مردم هیچوقت آن نام را به دهان نخواهند آورد. من بخاطر دارم که میکروریون را بنام نادرشاه مینه و پارک شهر نو را بنام پارک ظاهرشاهی همچنان پارک بریکوت راکه بعدن باغ وحشش ساختند بنام احمدشاهی پارک نام گذاری کردند.اما هیچگاه به آن نامها یاد نشدند. مردم همه اولی را میکروریون دومی را پارک شهر نو و سومی را پارک بریکوت یاد میکردند. فقظ همین

ﺷﺮاﺭﻩ ﺑﻠﺨﻲ06.04.2015 - 16:50

 ﺟﻨﺎﺏ اﻧﺠﻨﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻋﻨﺎﻳﺖ اﻟﻠﻪ ﺣﺒﻴﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺳﭙﺎﺱ و ﺗﺸﻜﺮ اﺯ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻧﻴﻚ ﺗﺎﻥ
نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.
   



عنایت الله حبیب