کسانی که تروریست ها را کمک نمودند، محاکمه شوند
۱۴ جدی (دی) ۱۳۹۳
(در حاشیۀ مرگ جوان نامراد زبیر حاتمی)
واژه های اشکباری را که رفتن زبیر حاتمی جوانمرگ، می خواهد کنار هم بریزیم، از بافت سخنان شکیبایی طلبانۀ عادت وار به دست نمی آیند. تنها این نیست که مرگ او نا به هنگام است. مرگی از افتادن برگهای جوان که پیران طی سالیان جنگ نظاره نمودند، نیز نیست. سالیانی که بیشتر پیران جوانان را گاهی بی سر و گاهی بی دست پای در خاک سپردند و زمانی حتا توته گوشت واستخوان فرزند را ندیدند.
مرگ زبیر حاتمی نامراد، در ادامۀ مرگ زن ومرد وپیر وجوان وکودکانی رویداده است که مرگ آوران، پیام ها و راه ورسم انسان کشی آنها شناخته شده استند. درد انگیزی مرگ او در این هم است که مردم در حالی که خروش بر می آورند که کارد مصیبت انسانکشی طالبان تروریست ، در گردن خلق خدای فرو می رود، اما، کرزی ها واشرف غنی ها وجماعت های تا استخوان سیاه درجهالت وتعصب وتنگنظری؛ همکاری با آنها را زمینۀ تضمین داشتن قدرت و مایۀ مباهات پنداشته اند.
مرگ حاتمی، حاتمی های پیشین و آنانی که در هر کجای جامعه، روز وشب در معرض چنین مرگی قرار داند، نخست از همه محاکمۀ حامد کرزی را مطالبه می کند. همچنان محکومیت متحدانه و مصممانۀ سیاست تروریست پرورانۀ همۀ آنانی را مطالبه می نماید، که اکنون بر اورنگ قدرت تکیه زده و با وجود مشاهدۀ چنین وضع تأسف بار سعی در جهت تشریک مساعی با طالبان تروریست دارند.
ازاینرو هنگام یاد از آن جوان عزیز ونامراد، نباید به فرستادن واژهای مرسوم و مروج بسنده نمود. گروه طالبان تروریست وهمفکران متعدد جهالت پسند آن سعی در جهت تحقق انسانکشی دارند. خطر را باید جدی تر گرفت.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نصیر مهرین