سخنی به آقای داکتر عبدالستار سیرت

٢٢ حمل (فروردین) ۱۳۹٣

دوسال پیش  در خجسته  سالروز میلاد مبارک سرور و سردارما حضرت محمد مصطفی صلی الله و علیه وسلم. در سالون پذیرایی دایموند پالاس شهر فریمونت. که از طرف دست اندرکاران انجمن معلم که خود آقای ستارسیرت ریاست آنرا عهده دار می باشد؛ در پایان سخرانیها بخش پرسش و پاسخ نیز در برنامه بود.

من محمد طاها کوشان پرسشی را خدمت استاد نوشته و به یکی از دست اندرکاران سپردم و ایشان نیز پرسش مرا چنین خواند: اقای طاها کوشان نوشته که نسل جوان ما به ویژه در داخل افغانستان به کتابهایی از نویسنده هایی مانند علی دشتی و سلمان رشدی، دسترسی دارند، که افکار الحادی را بسیار زیرکانه و ترزبانی و کژ اندیشی و تفسیر اشتباه؛ به آنان القاء میکنند، و این جوان ما نا خود اگاه در مسیر اشتباه اندیشه های بی دینی و لامذهبی روان می گردند.

برای جلو گیری از خطر؛ شما چه نظری دارید که چگونه جلو گیری گردد؟

من با خود اندیشه داشتم که استاد رئیس انجمن معلم جناب داکتر ستار سیرت فی المجلس به هیئت علمای انجمن معلم دستور صادر خواهد فرمود تا در رد اینگونه افکار منحرفه بنویسند.

در ستیژ دایموند پالاس یک میز دراز پنل  بود پشت آن میز بنام علمای دین زیاده از 12 نفر تشریف شریف را داشتند.

و اقای سیرت چنین پاسخ مدبرانه و عالمانه و راهگشایانه فرمودند:

چون تا حالا در افغانستان یک حکومت اسلامی به قدرت نرسیده؛ اینگونه کتابها سرازیر میگردد ؛ آنوقت که حکومت اسلامی برقرار گردد؛ ما جلو واردات اینگونه کتابها را می گیریم.!؟!؟!؟

آیاجناب استادسیرت درقرن نوزده زندگی می کند، ونمی داند که با گسترش وسایل اطلاع رسانی، شگوفایی انترنت و فیس بوک، ایمیل وفکس وغیره، دیگر احدی از دولتهای جبار وغدار و بی خرد وعقل ستیز و دشمن پیشرفت وترقی جامعۀ بشری، دیگر توان ندارند مردم یک کشور را درپشت دیوارهای آهنین نگهدارند، و ستمبارگی ومظالم ایشان از نظرها پنهان بماند؟ آیا این مثلاً به اصطلاح استاد و داکتر و وزیر وغیره، تارهای جولا و عنکبوت را از میان مغزهای منجمد خود نمی توانند بزدایند و به خودآیند و بفهمند که دیگر آن قدح بشکست و آن ساقی نماند؟ !

آقای داکتر سیرت ! حالا در چنین مطقع و برهه حساس زندگی هم میهنان و میهن هردم شهید ما در این بامداد ملت گرایی و وحدت و یک پارچگی ی  راکه چند هفته پیش این ملت باشهامت به نمایش گذاشتند، مثل اینکه باز لاشخوران و گرگان باران دیده  وکفتارها جمع شده اند؛ تا گوشت لاشه های باز مانده این ملت را بخورند.

آقای سیرت شما تاریخ تان گذشته، دست از سر این ملت بردارید؛ بالاخره این مردم چشم و گوش شان باز شده و با درک سالم از اوضاع وتوانایی تحلیل وتجزیۀ وقایع جاری درداخل کشور وخارج ازآن، راه خود را پیدا کرده می توانند و دنیا شاهد این مدعای منست که چند روز پیش این ملت مسلمان باوقار و شجاع و کبیر توانستند باهم همه یکجا پای صندوق های رای بروند.

حالا کی کی را می پسندد به هم میهنان مان تعلق دارد و خواست مردم مهم است نه داروهای تاریخ گذشته و شیطانی و نفاق افگن آدم های گندیده مغز و مغرور به چند جمله و کلمه و واژۀ عربی، که آنرا هم با چنان غلظت ادا میکنند، که خود اعراب دهان شان باز می ماند !

آقای سیرت ! شرم تان باد !  بر گردید به لانۀ تان و دست از سر ملت ما بردارید !

سپاس خداوند کریم را که در افغانستان امروز ما قانون؛ دولت و حکومت؛ دادگستری و پارلمان؛ حالا خوب یا بد؛ موفق یا نا موفق؛ داریم. دیگر نه دولت موقتی در کار است و نه هم نسخه های شیطانی و از پا افگن مغزهای پوپنک زدۀ را که باحدیثی ساختگی، نکاح دختر چهارساله را مباح و حلال تبلیغ می کنند ! و سنت کردن دختران را روا می شمارند !

جوانان !

این گونه اشخاص  پله بین و استفاده جوی که در زمان وزارت شان یک کاری را به نفع مردم فقیر و ازدانش دور نگه داشته و بدبخت نگهداشته شده ما در زمان نادرخان  و  زایرخان  و داوود سرخ ؛ کرده باشند کدام است؟  آن کار چه بود؟  آن قانونی که حق را واقعا به حقدار می رسانید کدام بود؟

اگر پرسش ها را بنویسم هفت من کاغذ بکار است. جوانان باید به اینگونه اشخاص ابن الوقت گوش و اهمیتی نداده راه خود را بروید که با خون وگوشت و استخوان هم میهنان ما؛ تا اینجا رسانیده اید. به پیش نه به عقب !

جاوید با میهن دوستداشتنی ما افغانستان امروزی !

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.