خطر اعمال تروریستی بر انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان
٨ حمل (فروردین) ۱۳۹٣
انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان توجه جهانیان ومحافل بین المللی را به پیمانه وسیع به خود جلب کرده است،زیرا نتایج این انتخابات بالای اوضاع سیاسی تمام مناطق وحتی برسایر کشور های که در فاصله خیلی دور از افغانستان موقعیت دارند،اثرات بس زیادی بجا خواهد گذاشت.
اماپرسشی بمیان می آید که آیا انتخابات ریاست جمهوری درافغانستان بدون مداخله از خارج بصورت شفاف برگذار خواهد شد؟دراینجا سخن درباره مداخله پنهانی وغیر مستقیم واثرگذاری بالای نتایج انتخابات توسط گروه های دست آموزتروریستی است. چنین یک صحنه سازی درشرایط افغانستان از امکان بدور نیست. تاکنون درافغانستان
بویژه در کابل اعمال تروریستی ،انفجارات وتهاجمات زیاد به پیمانه وسیع انجام یافته ودر سال های اخیر قتل های سیاسی پرآوازه صورت گرفته است که از جمله میتوان از قتل برهان الدین ربانی رییس شورای عالی صلح ویا ازقتل احمدولی کرزی برادر کوچک رییس جمهور ورییس شورای ولایتی قندهار به گونه مثال نام برد. «طالبان» در بسیاری موارد بخاطر نیل به اهداف سیاسی خود از اعمال تروریستی کارگرفته ،بارها تلاش کردند که انتخابات را به گونه یی مختل سازند. حکومت با توجه به تهدید امنیت ناگزیر اردو وپولیس ملی را درحالت آماده باش واضطرار نگهداشته وبرخی از حوزه های انتخاباتی را مسدود سازد.بدون شک میتوان به این گمان پیوست که طالبان این بار نیز تلاش خواهند کرد تا انتخابات ریاست جمهوری را برهم زنند. اما همه اعمال تروریستی که درافغانستان پی ریزی واجرا میشوند،بصورت کل بگروه های تروریستی طالبان ربط ندارند.مدت ها قبل به همگان آشکار است که بسیاری از گروه های طالبی با استخبارات کشور های بیگانه روابط مستحکم وتنگاتنگ دارند وبه حیث آله دست ووسیله دراجرای اعمال تروریستی مورد استفاده قرار میگیرند.برخی از اعمال تروریستی به گونه وشیوه یی انجام می یابد که از روی کیفیت وتاثیرات حرفه یی آن ها میتوان استنباط کرد که توسط استخبارات خارجی مهندسی شده اند. زیرا این اعمال تروریستی با کیفیت خیلی عالی حرفه یی طرح وبه مرحله اجرا گذاشته میشوند.به گونه مثال قتل احمدولی کرزی در ماه جون سال ۲۰۱۱ توسط محافظانش که افراد مورد اعتماد وآزموده بودند، انجام یافت.ویا استاد ربانی در یک عمل تروریستی توسط اشخاصی به شهادت رسید که آنها با موصوف آشنایی قبلی داشتند.
ازحالات این اعمال ودیگر اعمال تروریستی چنین برمی آید که اشخاص مجرب وحرفه
یی که تروریستان را به اجرای اعمال تروریستی آماده میسازند،از شیوه های مدرن جلب وجذب،آموزش وآماده ساختن اجنت ها،جمع آوری معلومات کافی ولازم ، طرح واجرای اعمال تروریستی آگاهی کامل دارند. این ها همه از «اعمال عادی» تروریستی طالبی که دربرابرمواضع مختلف،قطارموترهای حامل اموال وسلاح های اردوی ملی و پولیس ملی افغانستان وقطعات خارجی انجام می یابد،بصورت کلی وروشن متمایز است. عمل تروریستی مورخ ۱۷ ماه جنوری سال ۲۰۱۴ در رستورانت لیبنانی ( لا تاورنادو لیبنان) از جمله یکی از همین اعمال تروریستی عجیب بود که در نتیجه آن گروه بزرگی ازدیپلومات های عالی رتبه خارجی وکارمندان سازمان های بین المللی
(سازمان ملل متحد و بانک جهانی) منجمله سیزده نفر اتباع خارجی بشمول نماینده بانک جهانی وابیل عبد الله، هشت نفر اتباع افغانستان بشمول مالک رستورانت کمال حمادی به قتل رسیدند.
درنگاه نخست چنین پنداشته میشودکه این عمل تروریستی با سایراعمال تروریستی
شباهت دارد: فرد انتحاری خورا در آستانه دروازه ورودی رستورانت منفجر میسازد،دو جنگجوی مسلح ازطریق دروازه احتیاطی به داخل رستورانت هجوم برده وحاضرین را در داخل رستورانت به رگبار گلوله می بندند.در اینجا دو حالت قابل تعمق است:
این رستورانت درناحیه وزیراکبرخان درجوار سفارت خانه های کشور کاناداوجمهوری
تاجیکستان در بخشی از کابل که بصورت فوق العاده محافظت میشود،موقعیت دارد وبا جود آنکه ریاست امنیت ملی افغانستان بصورت جدی در حالت مبارزه علیه تروریستان قرار دارد،این گروه تروریستی وانتحاری توانستند چندین حلقه امنیتی را بدون شک وتردید پشت سر گذاشته ،خودرا به رستورانت برسانند.
دونفر از مهاجمان تروریست باسلاح های اتومات مجهز بوده ومقدارکافی مرمی باخود داشتند تا همه حاضرین رستورانت را تیرباران کرده ومدت ده دقیقه در برابر پولیس باتیر اندازی مقاومت نمایند.آنها هریک باید پنج یا شش جاغر مرمی میداشتند که مقاومت شان تا این پیمانه دوام میکرد.دراین جا سوال خلق میشود که دو تروریست تا دندان مسلح چگونه توانستند به امن ترین ناحیه کابل که بصورت خیلی حساس وجدی محافظت میشود ،عبور کنند؟ جالب اینکه هجوم به رستورانت هنگامی آغاز گردید که هوا تاریک شده بود( در تاریخ ۱۷ جنوری غروب خورشید درکابل ساعت پنج وهفت دقیقه وگسترش تاریکی کامل ساعت شش و پنج دقیقه بود) وبصورت معمول طبق برنامه امنیتی شب هنگام اقدامات امنیتی شدت می یابد.
دوم،پرسش دیگر این است که تروریست ها چگونه آگاهی یافتند که در همین روز ودر همین وقت گروهی از دیپلومات های عالی رتبه خارجی در این رستورانت گرد می آیند؟کسب چنین اطلاعات ،چنانکه مبرهن است ،کار آسانی نیست.برنامه کاری وتقسیم اوقات دیدو وادید ها ومذاکرات نماینده گان عالی رتبه بین المللی بصورت معمول مخفی نگهداشته میشودوتدابیر غیر رسمی مانند بازدید از رستورانتها ضیافت هاو غیره توسط مووسیسات میزبان در حلقه کوچک کارمندان مووسیسات انجام می یابد.این تعامل به همه کسانی که در کنفرانس ها، کنگره ها، مذاکرات وسایر مجامع بین المللی اشتراک میکنند،واضح و آشکار است.برای اینکه طالبان این عمل تروریستی را بصورت مستقیم خود انجام میدادند، آنها باید میان کارمندان مووسیسه میزبان فرد اطلاعاتی میداشتند وچنین معلومات را ازآن مووسیسه کسب میکردند،اما نفوذ شخص مخبر وجابجا کردن او دراین مووسیسات کار ساده یی نیست..
این اجنت نه تنهاشخصی باشدکه بایدزبان انگلیسی را درحد کمال بداند،بلکه پیش از
استخدام به ماموریت بایدمراحل آزمایش را سپری کرده باشد.سازمان ملل متحد
و بانک جهانی بمثابه مووسیساتی که در بسیاری از کشورهای درحال جنگ فعالیت دارند،دارای تجارب کافی اند تا از نفوذ اشخاص مشکوک جلوگیری کنند.دراین جا میتوان از روی یقین کامل اذعان کرد که طالبان دارای چنین شبکه استخباراتی حرفه یی نیستند.
در اعمال تروریستی که توسط طالبان سازماندهی واجرا میشود ،یک «نشان» مشخص موجود است.همه اعمال تروریستی وتهاجمی پس از مشاهده وبررسی ظاهری از محلی که درآن عمل تروریستی اجرا میشود، صورت میگیرد.به گونه مثال قرارگاه های نظامی نیروهای خارجی بویژه سفارت خانه ها ومواضع نیروهای مسلح را میتوان بصورت ظاهری از طریق مشاهده تحت نظارت قرار داد.مثلا ،بتاریخ ۱۲ دسامبر سال ۲۰۱۳ در جوار سفارت ایالات متحده امریکا در نزدیکی دفتر سازمان ملل متحد انفجار صورت گرفت.بتاریخ اا دسامبر همان سال درپهلوی میدان هوایی کابل عمل تروریستی انجام یافت.طریق وشیوه اجرای این اعمال وحشیانه یکسان بود،یعنی مشاهده وبررسی ظاهری منطقه ،تدارک مواد منفجره وانتقال آن به محل مطلوب،انفجار آن به مقصد ایجاد تلفات جانی وخسارات مالی هرچه بیشتر واخلال نظم عامه.یا طالبان محلاتی را برای اجرای اعمال تروریستی وانفجار انتخاب می کنند که ورود به آنها وعبور از آنها عاری از مشکل باشد.مثلا،محلات تجمع مردم ازقبیل بازارها، مهمان خانه ها،مساجد،مکاتب وغیره.اما طرح واجرای عمل تروریستی
در رستورانتی که درآن کارمندان عالی رتبه سازمان های معتبر بین المللی گرد آمده بودند، بدین شیوه غیر عملی است،زیرا از طریق مشاهده ظاهری وبررسی عادی تروریست ها نمی توانستند اطلاع حاصل کنند که اصلا درآنجا مهمانان عالی رتبه بین المللی حضور می یابند.برای اینکه این عمل بصورت موفقانه اجرا شود ،دهشت افگنان باید قبلا از آن آگاهی میداشتند.بنابرآن در این جا میتوان تنهابه یک نتیجه یگانه رسید که اطلاعات موثق توسط شخص ارتباطی دراختیار تروریست ها گذاشته شده تا بتوانند چنین عمل خشن را بصورت متهور به مرحله اجرا گذارند.پر واضح است که آنها نه تنها درباره محل ووقت ملاقات نماینده گان بین المللی در رستورانت آگاهی داشتند،بلکه ازاقدامات امنیتی وراه هجوم ازدروازه احتیاطی رستورانت مطلع بودند.
با تکیه به آنچه گفته آمد چنین تصور میشود که در عقب پی ریزی و تحقق این عمل تروریستی خدمات استخباراتی خارجی قرار داشته است.در ارتباط وسایل جمعی از منبع نامعلوم استناد شده است که رییس جمهور افغانستان حامد کرزی به دخالت استخبارات ایالات متحده امریکادراین حادثه گمان دارد.شخص کرزی احتمال دست داشتن استخبارات خارجی را دراین حادثه اعلان کرد،مگر دقیق نساخت که کدام استخبارات این عمل تروریستی را مهندسی کرده است.شواهد دقیق وثبوت مدلل وجود ندارد.درشبکه های اجتماعی عقاید ونظراتی بیان شده است که ایالات متحده امریکا دراین حادثه دخیل است.زیرا عمل تروریستی هنگام گفتمان درباره موافقه امنیتی انجام یافت وگمان بر آنست که اجرای این عمل نوعی فشار بالای کرزی است تا امریکایی ها نشان دهند که بدون آنها اوضاع بصورت سریع از کنترول بیرون خواهد شد.این احتمال خیلی موجه به نظر میرسد،اما درعین حال بصورت مطلق نمی توان تصادف تطابق حوادث را از نظر دور داشت.بگونه مثال ،یک عمل تروریستی در سال ۲۰۰۷ درپایگاه نظامی بگرام با دیدار معاون رییس جمهور امریکا دیک چینی مصادف گردید،اما دانسته نشد که این عمل بادیدار چینی از بگرام پیوند داشت یا خیر.
باساس این تحلیل مختصر میتوان اظهارنظرکردکه درعقب برخی ازاعمال تروریستی پرآوازه وتشنج افزا به صورت واضح خدمات استخبارات برون مرزی قراردارد.اما روشن نیست استخبارات کدام کشور خارجی؟این حالات اصولا امکانات آنرا آماده میسازد که اعمال تروریستی مدحش وبیشتر موثردر هنگام انتخابات ریاست جمهوری به مرحله اجرا گذاشته شوند که اهمیت آنها به صورت عمده نه تنها بالای افغانستان اثر بزرگ خواهد گذاشت،بلکه دامن گیر جهان خواهدشد.
منبع :Журналисты и блогеры против террора.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رحمت الله روند