جدال رسانه های دولتی و غیر دولتی
۲۸ جدی (دی) ١٣٩٢
افغانستان کشوری است که در آن حادثه های رنگارنگ شکل می گیرد، حادثه ها چنان با نام و نشان این کشور پیوند خورده است که نمی توان نام از آن برد و حادثه یی را بر زبان نیاورد. گویا اینجا گهواره یی حادثه هاست و طفل حادثه به نموی اندامش در این گهواره می پردازد.
در سال های اخیر و همانطور در ماه ها و روزهای اخیر رسانه ها و مقامات حکومتی گفتمان های ضد و نقیض را راه انداخته اند که این حالت نشانگر چالش ریشه یی در روند گفتمان دولتی با رسانه ها می باشد. رویداد های اخیر کشور به نوع سرسام آوری گسترش یافته است، هر روز شهروندان کشور با یک رویدان تکاندهنده یا خبری ناخوشایندی رو به رو می شوند، که بی تردید تاثیر ناگواری بر روح و روان شهروندان بجا می گذارد.
اما منابع که این رویداد ها را بازتاب میدهند (رسانه ها) درگیر چارچوب بندی های فراوان اند که نمی شود نقد صریح به آدرس آنها زد. چون از یک طرف عدم تطبیق قانون به صورت عادلانه و از طرف دیگر نبود امنیت لازم جهت تامین امنیت رسانه ها و خبر نگاران سبب شده تا این روند را با دشواری های فراوان رو به رو سازد، با آنهم تلاش عده یی از رسانه ها و همانطور عده ای از خبر نگاران در بازتاب و بیرون داشت رویداد ها واقع بینانه و ستودنی است، ولی به هیچ صورت؛ تمام واقعیت ها نمی باشد. از طرف دیگر بخشی از رسانه ها به نسبت وابسته بودن شان به افراد یا گروهای خاص، عمکرد دلخواه با منابع تمویل کننده شان دارند؛ که در این صورت انتظار فعالیت واقع گرایانه از آنها نمی رود و این خود بخش از چالش رسانه یی را تشکیل میدهد.
با آنکه از فعالیت رسانه ها در افغانستان مدت زیادی نمی گذرد و جوان بودن این بخش شاید نا پخته گی های را داشته باشد و بعضی عمکرد های رسانه ها، دلخواه و خیلی نزدیک به واقعیت نمی باشد. با آنهم نمی توان نقش رسانه ها را در دیگر گونی وضع جامعه نادیده گرفت.
آگاهان، رسانه ها را رکن چهارم دولت دانسته و تاثیر گذاری آنها را بر اذهان عامه بسیار مهم می دانند. این باور که رسانه ها، رکن چهارم دولت شمرده شود، خیلی پذیرفتنی و بجا است. چون نفوذ ایده های خوب و ناخوب از این طریق بر زنده گی شهروندان خیلی زودرس و نتیجه بخش است. یکی از فعالیت های کلان رسانه یی در افغانستان تاثیر گذاری شان بر راه و روش زنده گی شهروندان است که در دوازه سال اخیر ما شاهد آن بودیم. شهروندان کشور از دوازده سال به این سو، با تغییرات کلان فکری و بینشی رو به رو شده اند که ریشه در خود آگاهی دست یافته ی آنها دارد که در دوازده سال اخیر به دست آمده است. نسل جوان کشور از دریچه چشم انداز جهانی با نوع نگاه دیگراندیشی و تغییر پذیری دست یافته اند که امید بخش می باشد.
و اما مقامات حکومتی از دیرگاه بر سر روند خبر رسانی، با رسانه ها؛ به ویژه رسانه های تصویری و صوتی، مشکل داشته و همواره در پی به چالش کشیدن آنها بوده اند. که از لت و کوب خبرنگاران گرفته تا به دادگاه کشاندن آنها بی هیچ روش قانونی مبین همین مدعاست.
در این روزها بازهم مرکز رسانه های حکومت؛ گلی را به دست آب سپرده، بعضی از رسانه ها را متهم به نشر خبرهای ناموثق و غلط کرده است، و شکایت نامه یی را به دادگاه فرستاده اند، که این کنشِ مرکز رسانه های حکومت با واکنش وسیع از خبرنگاران و رسانه های دیگر قرار گرفت. آنها این کنش مرکز رسانه های حکومت را نوعی زنجیر زدن بر دست و پای خبرنگاران و فعالیت های رسانه یی شان می دانند. نهاد حمایت از رسانه های کشور با محکوم کردن این کنش مرکز رسانه های حکومتی بیان کرده که تشخیص و رسیده گی به تخلف و تخطی رسانه یی به هیچ صورت به مقامات دولتی بر نمی گردد و نهاد تخطی رسانه ها بر این موارد ناظر است.
در این جدال بین رسانه های غیر دولتی و مرکز رسانه های حکومتی بر سر ناموثق بودن خبرها کدام طرف راست می گویند؟
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
مبارز خراسانی