سال ۲۰۱۴ در هالۀ بیم و امید

٣ جدی (دی) ١٣٩٢

صبغت الله خالقیار- دانشجوی علوم سیاسی وروابط بین المللی

تاریخ افغانستان شهرت واهمیت اینچنین سال پُربیم وامید را درخود کم سراغ دارد، سالیکه درهمه ابعاد زندگی مردم افغانستان تاثیر بسزای گذاشته است و همه بی صبرانه در انتظار اند تا سرنوشت این سال مشخص شود.

 برگزاری انتخابات وانتقال قدرت سیاسی، نزدیک شدن زمان خروج نیروهای بین المللی ازخاک افغانستان وامضای قرارداد امنیتی میان کابل و واشنگتن ازموضوعات اساسی وبحث برانگیزمحافل های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی وتفریحی شهروندان افغانستان است که عدۀ نسبت به آن امیدواربوده واین سال را آغازتحول میدانند وجمع دیگرهم مضطرب وپریشان که این سال میلادی را آغاز رکود اقتصادی وبی ثباتی پیش بینی میکنند.

بانزدیک شدن به مطالب وموعد های یادشده، جمع کثیر ازمردم اعم ازسیاستمداران ، نخبگان، جوانان فرهنگی وتحصیل یافته ودرنهایت عامه مردم از آینده افغانستان پس ازسال 2014م شگفت زده ونگران اند.

سیرصعودی ناامنی وعدم اعتماد به خودکفائی وتوانمند بودن نیروهای امنیتی ودفاعی افغانستان، رکوداقتصادی، فرارسرمایه ها، چگونگی برگزاری انتخابات ومنصفانه بودن آن، برگشت به دهه 90 وآغاز دوبارۀ جنگ های داخلی، مداخلات کشورهای همسایه درامور داخلی، فقروافزایش میزان بیکاری، ازدست رفتن ارزشها ودست آوردهای 12 سال اخیر وبلندرفتن گراف خشونت علیه زنان ازعمده ترین واساسی ترین نگرانی های اند که راجع به چگونگی اوضاع پس از 2014م دربین مردم مطرح میشود.

بنیاد های مختلف پیرامون اوضاع افغانستان پس از سال 2014م تحقیقات نموده اند وهمچنان دارند انجام میدهند که میتوان ازبنیاد آسیا وگروه بحران بین المللی دراینجا یادکرد. بنیاد آسیا طی تحقیقات ورسانه ای ساختن آن حالت افغانستان را پس از سال 2014م خوب وامیدوارکننده پیش بینی کرده اما؛ این همه  تشویش ها ونگرانیهای که درفوق تذکریافت وقتی به یک بحث گرم حتی درسطح بین المللی مطرح شد که گروه بین المللی بحران نیزگزارشی در رابطه به آن منتشرکرد وبرمبنای آن اوضاع افغانستان را تاریک وخطرناک ترسیم نموده وگفته بود که این دولت پس از2014م سقوط خواهدکرد.

اولأ نمیشود به تحقیقات وگزارش های اینچنینی باورکامل داشت، زیرا از دقت وصحت قانع کننده برخوردار نبوده وضمنأ ازاینگونه انتشارات به منظور مقاصد سیاسی ومغشوش ساختن افکار مردم استفاده میشود که همیشه واکنش های دولت افغانستان را درپی داشته وهرنوع پیش بینی ودور اندیشی  پیرامون اوضاع پس از 2014م را دسیسه غرب ورسانه های غربی بمنظور متلاطم ساختن اذهان وافکار عامه مردم افغانستان دانسته است که نوع جنگ روانی به شمارمیرود.

اما متاسفانه ماموریت وعمل کرد مقامات افغانی  در تضاد با اظهارات شان بوده که صادق نبودن شان را درزمینه گفته هایشان نشان میدهد، زیرا آنان خودشان با رشوه گیری وفساد گسترده، انتقال پول وسرمایه گزاری درخارج از افغانستان زمینه ابهام وپرسش بیشتر را برای مردم نگران ومضطرب افغانستان ایجاد کرده اند.

مـــــــــــن به یک فردای فروزان وباثبات امـــــــــــــیدوار هـســــــــــتم

قوت های نظامی بین المللی با ایالات متحده امریکا بیش ازیک دهه است که بمنظور ازبین بردن تروریزم وگروه های افراطگرا در منطقه با حکومت افغانستان دارند فعالیت میکنند وبرای دمکراتیک ساختن نظام سیاسی و عدالت اجتماعی تلاش بی درنگ نموده اند وهمچنان برای توسعه وانکشاف اقتصادی، سیاسی وغیره ملیاردها دالر را هزینه کرده اند.

افغانستان اهمیتش را ازموقعیــتش میـبــیند. موقعیت جیوپولیتک وجیواستراتژیک افغانستان حضور درازمدت امریکا را درمنطقه نشان میدهد، امریکا جهت کنترول نفوذ روبه توسعۀ چین وروسیه درآسیا، تسلط برمنابع طبعی دریای خزر وخاورمیانه وهمچنان وعدۀ کمک 4 ملیارد دالر در \"کنفرانس شیکاگو\" دربخش نظامی و 16 ملیارد دالر در\"کنفرانس توکیو\" به منظور خدمات ملکی وتقویت زیربناها برای افغانستان، حضور آمریکا درمنطقه را تائید میکند.

دربیشتر ازیک دهه اخیر افغانستان حکومت انتقالی وموقت را موفقانه تجربه کرد وحکومت مردمی شکل گرفت، ساختارهای سیاسی واداری نظام توانمندشد، روابط دپلوماتیک باکشورهای مختلف جهان برقرارگردید، پایگاه های امنیتی ودفاعی تأسیس شد، فعالیت های حقوق بشربیشترشد، تسهیلات چشمگیر برای سرمایه گزاری داخلی وخارجی ایجادشد، نهادها وبنیادهای گوناگون به منظور فعالیت های فرهنگی، مدنی وبشردوستانه سازمان یافت، مؤسسات خیریه در تمام نقاط افغانستان فعالیت دارند.

میزان ظرفیت آگاهی و اطلاعات مردم تا حد زیاد بالا رفت، رشد چشم گیر درعرصه معارف وتحصلات عالی صورت گرفته و مقیاس کمیت وکیفیت مکاتب ودانشگاه های دولتی وخصوصی درتمام ولایات افغانستان بالا رفت، اوضاع اقتصادی بهبود یافت، هزارها کیلومتر سرک اسفالت شد، خدمات مخابراتی صورت گرفت، رسانه ها فعال شد وآزادی مطبوعات بمیان آمد، خدمات صحی وبهداشتی صورت گرفته ودرهرگوشه وکنارافغانستان کلینیک ها ساخته شد، رشد قابل ملاحظه درعرصه ورزش صورت گرفته است.

این همه ابتکارات ودست آوردهای یادشده در 12 سال اخیر، روزنه های امید را برای یک فردای عاری از هرج ومرج  و همهمه بازکرده است. ظهور رهبران جوان وتحصیل یافته ونقش آفرینی شان درامورات مختلف امیدواری ها را بسوی یک آینده روشن، باثبات ومطمئن بیشتر ساخته است وحضور این نسل ارزشمند درتصمیم گیری های سیاسی واجتماعی نهایت مهم و مؤثر است.

بنا برتمام ابعاد که تذکریافت من به تکرار تاریخ وتحقق نگرانی های مردم باور کامل نداشته وبه ضایعه شدن وهدر رفتن مجموع دست آوردها دربیش ازیک دهه اخیر موافق نیستم.

پشــــــــــــــــنهاد من به دولـــــــت  افغانســــــــــتان بمنظور رفع این همه نگرانــــــــــــــیها

1-) دولت باید جهت تحکیم وحدت ملی به معنی واقعی آن، ایجاد فضای یکدیگر پذیری برای اقوام مختلف افغانستان و غلبه بر گسست های  هویتی و درزهای اجتماعی تلاش بی دریغ نموده وهرگونه توطئه ازسوی افراد وگروه های خاص که با دیکته بیگانگان به منظور خلق انزجار وفاصله دربین اقوام شریف افغانستان بخاطر رسیدن به اهداف بدشگون شان فعالیت میکنند، مهارنماید.

2-) دولت باید برای برقراری صلح، تأمین امنیت درسرتاسرافغانستان وپایان دادن به هرنوع بازی سیاسی درپشت پرده ها بخاطر رسیدن به صلح، توانمند ساختن نیروهای زمینی وهوائی، ایجاد فضای مطمئن وجلب توجه سرمایه گذارهای داخلی وخارجی وبرای راه اندازی برنامه ها وپروژه های عمرانی و اقتصادی تلاش جدی نماید تاباشد بین حکومت ومردم افغانستان یک هماهنگی ویک نگاه مثبت وامیدوارکننده ایجاد شود وهردو ( دولت وملت ) همسو برای رسیدن به اهداف که منافع ملی وآرامش مردم در آن نهفته است، کار وزمینه سازی نمایند.

3-) دولت باید باطرح برنامه های مؤثر تبلیغاتی ازسوی علمای معظم مذهبی، رسانه ها ( تصویری، چاپی وشنیداری ) ونهادهای مدنی و دولتی افکارعامه مردم را از اضطراب ونگرانی که نسبت به 2014م دارند، اطمینان داده وبرای گذر ازیک مرحله به مرحله دیگر مردم را به یک آینده درخشان امیدوارسازند تا باشد همه شهروندان درسطوح مختلف با آرامش خاطر به زندگی ومشغله های خود ادامه دهند.

در اخیر میخواهم خاطرنشان سازم که آبادی، بازسازی، توسعه وانکشاف افغانستان به دست خود افغانها است نه خارجی ها. خروج نیروهای بین المللی ازافغانستان به معنی ختم جنگ درمنطقه نیست وآنها برای رسیدن به اهداف استراتیژیک شان جنگ را توسط خود افغانها به پیش خواهند برد تا افغان توسط افغان کشته شود وخودشان کنترول منطقه را در تسلط داشته باشند.

امیدوارهستم که مردم افغانستان اعم از دولتمداران، اپوزیسیون وسیاستمداران، نسل جوان وروشن فکر ودر نهایت عام مردم نسبت به این مسئله بیدار وهوشیارباشند که مسئول هرگونه وضعیت درافغانستان خود افغانها هستند نه بیگانه ها.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.