بیم و چشم انتظاری های مردم نسبت به انتخابات ۹۳ خورشیدی

٢٦ قوس (آذر) ١٣٩٢

طی این روزها بیم وامیدانتخابات ریاست جمهوری وشوراهای ولایتی علی الرغم انتقال قدرت سیاسی ونظامی وچالشهای آن، ازبحثهای داغ محافل سیاسی، اجتماعی، جلسات وکنفرانسهای خصوصی ودولتی درکشورعزیزما افغانستان است.

همه اتباع افغانستان اعم از دولتمردان، اپوزیسیون، روشنفکران، جوانان ودرنهایت جامعه بین المللی تقدیر این کشور را وابسته به داشتن یک انتخابات آزاد، شفاف، عادلانه ومنصفانه میدانند که باتأسف واکنشهای عجولانه وغیرمسئولانه تیم حاکم درمسائیل کلان ملی وبساچیگونگی ها وبازیهای سیاسی روان دیگر درداخل حلقات حکومتی به نگرانی واظطراب که نسبت به نبودامنیت سرتاسری ونبودیک تیم ناظروراست بین ازاین رونددیموکراتیک داشتند، افزوده است.

بی باوری آقای کرزی نسبت به توانائی حکومت (باوجود دراختیارداشتن همه امکانات دولتی جمع کمک های بی درنگ جامعه جهانی)، بی باوری به نهادها، کمیسیونها وشوری های که جناب ایشان به منظور جلب رضایت تمام گروه های موافق ومخالف حکومت وهمچنان برای برگزاری یک انتخابات سالم وبدون ابهام بااین همه هزینه های کمرشکن شکل دادند، همه اقشارجامعه رادریک تلاطم وسردرگمی تمام قرارداده است.

ضرب المثل معروفی است که می گویند، (مارگزیده از رسیمان سفید می ترسد)؛ در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 خورشیدی، یک میلیون و 300 هزار رای به نفع آقای کرزی به صندوق هاریخته شد که سر انجام با فشارهای متداوم نامزدان رقیب آقای کرزی و خارجی ها انتخابات به دور دوم رفت، اما دوکتورعبدالله عبدالله رقیب آقای کرزی، در آن زمان برای اشتراک در دور دوم انتخابات پیش شرط های داشت که ازجناب کرزی پزیرفته نشد وبه همین دلیل آقای عبدالله از اشتراک دردور دوم انتخابات خود داری کرد.

گزارش های که در خصوص تقلب های مهندسی شدۀ انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 نشرشد دال براین بود که بیشترین زمینه تقلب به نفع حامدکرزی فراهم شده بود، تا آنجایی که دوسال پس از انتخابات یکی از وزرای فعلی کابینه آقای کرزی براین مدعامهرتائید گذاشت وگفت: اگرمن تقلب رازمینه سازی نمیکردم امروز آقای کرزی دراین مقام نبود.

درچند هفتۀ گذشته جرگه که بمنظورامضای توافقنامه امنیتی میان کابل وواشنگتن درکابل دائرشد، پیش شرط های ناگهانی جناب رئیس جمهور وتداوم این بازی مغلق دیداکثریت مطلق مردم را نسبت به انتخابات بیشترازپیش خیره ساخت. اگرنگاه کوتاه به گفته های آقای کرزی قبل ازجرگه وعملکرد بعدازآن داشته باشیم برایمان روشن خواهدشد که ایشان دنبال امتیازهای هستند که درپشت درهای بسته بدست آورده نتوانستند وحال میخواهند با یک ترفند مهندیسانه دیگر بدست بیاورند نه چانه زنی و کنجکاوی برای منافغ ملی.

مثلأ آقای کرزی دراولین وفرجامین روزهای جرگه تشریفاتی خطاب به ملت افغانستان گفتند ما از امریکا انتخابات شفاف و متوازن میخواهیم در حالیکه کمیسیون های ویژه ( کمیسیون مستقل انتخابات وکمیسیون سمع شکایات انتخاباتی) که همه اعضای آنهارا خود استخدام نمودند وهیچ نوع دخالت خارجی پیشبنی نمیشود تازمانیکه که خودشان نخواهند.

درارتباط آوردن صلح امریکا وپاکستان را مسئول دانسته گفتند: اگرامریکا بخواهددرمدت نهایت کوتاه آرامش وامنیت مردم را تضمین میکند، اگرحقیقت چنین باشد پس ضرورت به ایجادشورا بنام شورای عالی صلح بااین هزینه هنگفت چیست؟، درحالیکه امریکا 12 سال است بدین منظورموازی بادولت افغانستان کارمیکند.

ونقطه سوم هم تناقض گویی وبی حرمتی نسبت به قطعنامه مشارکین جرگه است که یک روز پیش ازبرگزاری آن، طی یک کنفرانس مطبوعاتی اعضای این جرگه را به همه گوشه وکنارافغانستان نسبت داده وتصمیم ایشان را دراین مسئله بزرگ سیاسی ارزشمند وقابل قبول خواندند، اما درفرجامین روزشاهدتعویق یابی این مسئله بودیم که میتواندتوهین وتحقیر به همه مشارکین بیرونی وداخلی این نشست باشد.

بادرنظرداشت همه نقاط یاده شده میشوداینگونه نتیجه گرفت: جنگ افغانستان یک جنگ نظامی نه بل یک جنگ فکری وآیدیالوژیکی است چون امریکا با130000نیروی نظامی جمع ناتووبیشتراز45 کشور دیگربه نتیجه که میبایست برسند، نرسیدند.

پس حضور 12 الی 16 هزارنیرونظامی امریکاضامین صلح وآرامش مردم افغانستان بوده نمیتواند، وضمانت گیری آقای کرزی ازایالات متحده امریکابرای آوردن صلح زودهنگام ملحوظات خاص خودرا درپی دارد.

به امیــــــــــــــــدتجربۀ یک رهبربادرایت وتصمیم گیرنده درافغانستان عزیز.

صبغت الله خالقیار- دانشکده علوم سیاسی وروابط بین المللی- دانشگاه بین المللی اسلامی اسلام آباد

به دیگران بفرستید

دیدگاه ها در بارۀ این نوشته