هفت خوان رستم، پیش روی نامزدان انتخاباتی

٢٣ میزان (مهر) ١٣٩٢

گرم ترین بازار انتخاباتی در جهان! افغانستان کشوری که بیست و هفت نامزد ریاست جمهوری در انتخابات پیش رو دارد. هرچند این تعداد کمتر از انتخابات قبلی در سال (2009) است؛ ولی با آن هم بیش ترین رقم را در انتخابات های جهان نشان می دهد.

دموکراسی یا نظام مردم سالار به معنی واقعی آن در کشور های که از نظر داشتن اینگونه نظام ها در سطح عالی و بهتری قرار دارند، در مراحل مختلف وسالیان دراز شکل و شمایل امروزی را بخود گرفته و به کمال و بلوغ رسیده است. ظهور دموکراسی نیم بند کنونی در کشور، هرچند خام و ناپخته است، مگر نفس این دموکراسی بهتر از نظام های استبدادیی است که سالهای متمادی راه پیشرفت و ترقی و گسترش عدالت اجتماعی ـ سیاسی را در کشور سلب کرده و رمقی برای نفس کشیدن راحت و طبیعی مردم و کشور نگذاشته است.

کشوری که من وتو در آن تولد و پرورش یافته ایم، امروز در این عصر تکنالوژی و شکل گیری دولت های مدرن با هویت های گوناگون تعریف می شود؛ قوم درجه اول و دوم ... "اقلیت" و "اکثریت" ... در اینجا بسیار معمول و رایج است. خداوند در قرآن عظیم الشأن می فرمایند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ». ﴿الحجرات:١٣﴾ "اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و ملت ها و قبيله ها گردانیدیم، تا يكديگر را بشاسید،ولى گرامي ترين شما نزد خداوند باتقواترين شماست، خداوند دانا و خبير است." متأسفانه در کشور ما شناخت از یکدیگر جای خود را  بر تفوق طلبی و حاکمیت بر یکدیگر معاوضه کرده است. انسان متمدن امروزی در فکر راه یافتن بر دیگر سیارات نظام شمس است؛ ولی ما  در قرار دادن دو واژه "دانشگاه" و  "پوهنتون" در کنار هم، هر روز یخن پاره می کنیم.

با این حال انتخابات و نهادینه کردن فرهنگ آن گامی است به پیش بسوی فروریختاندن حصار های کهنه و فرسوده ی تعلقات قومی و زبانی... که تا امروز هیچ دست آوردی ملموسی برای هیچ یکی از اقوام کشور نداشته است؛ بلکه همه یکجا در زیر این سقفی که امروز بنام افغانستان یاد می شود، نظاره گر از دست دادن هست وبود و دار و ندار خود بوده ایم. اکنون زمان آن است که دید و نگاه ما نسبت به جهانی که در آن زندگی می کنیم تغییر کند. نسل جدید کشور نباید میراث دار تعلقاتی باشد که اکنون در زباله دانی های جهان معاصر هم نمی توان آنها را پیدا کرد. 

تاریخ در کشور ما کمتر شاهد تغییر مسالمت آمیز قدرت بوده است. اولین رئیس جمهوری که قدرت را با آغوش کشیدن همتای بعد از خود تحویل داد، شهید استاد برهان الدین ربانی بود. حالا نوبت آقای حامد کرزی است که پس از دو دوره ریاست جمهوری انتخابی، قدرت را برای برنده ی انتخابات پیش رو، واگذار نماید. این رویداد نیکی است، در کشوری  که سران حاکمیتش بوسیله ای کودتا، اعدام، تیرباران و یا تبعید، بر کنارشده اند. پس لازم است که آن را گرامی داریم و ازش پاسداری کنیم.

انتخابات آتی در شرایطی برگذار می شود که خروج قوت های خارجی در پیش رو است و خطر تروریسم و افراط گرایی از عقب دروازه ها کشور را با لگد می کوبد. در این اوضاع و احوال حساس، افغانستان بیشتر از هر وقت دیگر نیازمند مدیری مدبری است که امنیت و ثبات سیاسی ـ اقتصادی را تآمین کند و "برادران ناراضی" را راضی و یا سر جایشان بنشاند. این همه با شعار و وعده های غیر عملی شدنی نیست؛ مگر این که زعامت آینده ی کشور با برنامه و راهکار های دقیق وسنجیده شده "با دوستان مروت با دشمنان مدارا" پیشه کند و حق را به حق دار برساند.

در انتخاباتی که در پیش است، شخصیت ها و چهره های آزموده و نا آزموده، مجاهد و تکنوکرات، محافظه کار و دموکرات در یک رقابت سالم مدنی و سیاسی که "نه" گفتن به فرهنگ خشنونت و جنگ است، کمر خدمت به مردم خود را بسته و وعده ی فردای بهتر را می دهند.

آقایان داکتر عبدالله عبدالله و اشرف غنی احمد زی نامزدانی هستند که در دوره ی دوم ریاست جمهوری هم نامزد این سمت بودند. داکتر عبدالله از چهره های سرشناس جهاد و مقاومت مردم افغانستان است که در انتخابات قبلی از آرای قابل ملاحظه ای برخوردار بودند و در حال حاضر حمایت مارشال محمد قسیم فهیم معاون اول ریاست جمهوری و آقای عطاء محمد نور والی خوش نام ولایت بلخ را با خود دارند. در انتخابات آتی، ایشان با ترکیب جدید که در ائتلاف با  بخش انشعابی حزب اسلامی (عبدالهادی ارغندیوال) و یک بخش حزب وحدت اسلامی (آقای محمد محقق) می شود، وارد کارزار انتخابات شده اند.

آقای عبدالله با توجه به محبوبیتی که دارند، در این دوره از نامزد های مطرح این انتخابات خواهند بود؛ اما یکجا شدن ایشان با حزب اسلامی به دلیل دست داشتن این حزب در تخریب و راکتباران شهر کابل به دستور پاکستان از آرای مردم به نفع ایشان خواهد کاست.

آقای اشرف غنی احمد زی از جمله اقتصاددان های خوب کشور است که در انتخابات قبلی از جاذبه ای خوبی بر خوردار نبود، ائتلاف وی با جنرال عبدالرشید دوستم در این انتخابات نتایجی بهتری را به دنبال خواهد داشت؛ مگر نه به اندازه ی که بتواند به رقیب جدی در برابر رقبای انتخاباتی اش بدل شود.

نامزد دیگر در این انتخابات آقای عبدالرب رسول سیاف از شخصیت های جهادی کشور است که در مقاومت بر ضد طالبان در کنار شهید احمد شاه مسعود، نقش پر رنگی داشت، اکنون در ائتلاف با آقایان محمد اسماعیل خان والی اسبق ولایت هرات و وزیر انرژی و آب و وهاب عرفان عضو پیشین مجلس سنای کشور قرار دارد. امیر اسماعیل خان نیز از شخصیت های دوره ی جهاد و مقاومت در کشور است که در بازسازی ولایت هرات کارنامه ای درخشانی از خود به جای گذاشته است.

آقای سیاف از جمله شخصیت های است که حملات انتحاری طالبان را به چالش کشیده و با صراحت لهجه و شیوه یی منحصر به فرد که با روایات و شواهد دینی استوار است، آن را مخالف شریعت اسلامی دانسته است. موضع گیری قاطع ایشان در این مسئله، در نتایج انتخابات به نفع ایشان بی تأثیر نخواهد بود؛ اما متهم بودن شان در جنگ های داخلی مانعی خواهد بود برای رسیدن به نتایج دلخواه و تعین کننده در انتخابات آتی. 

نامزد مطرح دیگر در این میان آقای زلمی رسول است که سمت وزارت خارجه کشور را به عهده داشت و اکنون در ائتلاف با آقای احمد ضیاء مسعود، برادر، قهرمان ملی کشور، و محترمه خانم حبیبه سرابی والی اسبق ولایت بامیان وارد رقابت های انتخاباتی شده است. 

آقای رسول از حمایت آقای کرزی و بخش وسیع از تیم ایشان برخوردار است که فرصت های آوردن رای بیشتر را به نفع ایشان رقم خواهد زد. همچنان آقای امرالله صالح رهبر جنبش سبز که بخش وسیع از جوانان کشور را رهبری می کند در حمایت از آقای مسعود قرار دارد. آقای صالح رهبری جوان وآراسته به ظرفیت های فکری و سیاسی بلندی است که در مدت کوتاه توانسته است جایگاه خود را در میان اقشار مختلف جامعه تثبیت نماید.

البته این مسئله را نمی توان از امکان به دور دانست که یک تعداد دیگر از نامزدان از جمله آقایان قیوم کرزی که خود نامزد مطرح این انتخابات خواهد بود، گل آقا شیرزی، عبدالرحیم وردک عزیزالله لودین... به نفع آقای رسول کنار بروند. اگراین احتمال به واقعیت بپیوندد، تیم آقای رسول را بشدت تقویه کرده و موازنه را در رقابت های انتخاباتی به نفع ایشان تغییر خواهد داد.

با این حال حمایت افراد بانفوذ از برخی نامزدان در این انتخابات که از نظر سیاسی ـ اجتماعی در میان مردم و جامعه از پایگاه قوی و نیرو مندی برخوردار هستند، اثرات خوب و مثبتی را در سرنوشت انتخابات برای نامزدان رقم خواهد زد. با در نظر داشت این مولفه ها آقایان داکتر عبدالله، زلمی رسول و استاد سیاف در این میان نقشی برجسته تری خواهند داشت.

با این همه، تعدد نامزدان، تقسیم شدن احزاب و گروه های سیاسی در ائتلاف های مختلف به تقسیم آرای مردم در این انتخابات می انجامد و بدست آوردن آرای پنجاه جمع یک را برای یک نامزد مشکل می سازد که در این صورت، احتمال کشیده شدن انتخابات را به دور دوم نیز تقویت خواهد شد.

از این رو پیروزی یک نامزد در این انتخابات، در صورت شکل نگرفتن ائتلاف های جدید میان نامزدان انتخاباتی و کنار نرفتن برخی از آنها به نفع نامزدان قوی، گذشتن از هفت خوان رستم است که در توان هیچ کدام نخواهد بود.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.