آخرین تحولات در بازی های انتخاباتی میان ار گ و اپوزیسیون
٥ میزان (مهر) ١٣٩٢
ارگ:
هنوز تشتت و تردد بر سر نامزد ادامه دارد. هر چند زلمی رسول در میان افراد مورد نظر ارگ و رئیس جمهور کرزی گزینه ی جدی و قابل توجه است. اشرف غنی احمدزی، عبدرب الرسول سیاف و قیوم کرزی سه چهره دیگر در این میان اند. زلمی خلیل زاد و علی احمد جلالی که در ایجا د نامزد مستقل و جلب حمایت افراد و گروه های مختلف سیاسی و قومی ناتوان باقی مانده اند، در تلاش اند تا تیم خود به شمول اشرف غنی را با تیم ارگ همآهنگ سازند و یک کاندید معرفی کنند. استادسیاف با گذشت هر روز در میان نامزدان مورد نظر ارگ و این تیم اهمیت خود را به عنوان نامزد مورد حمایت آنها از دست میدهد و نادیده گرفته می شود.
ارگ به شدت تلاش دارد تا با جدا ساختن عطا محمد نور والی بلخ از مهم ترین بازیگران انتخاباتی در میان اپوزیسیون که اکنون داکتر عبدالله به عنوان نامزد آن مشخص شده است، موقعییت آنها را تضعیف کند. اما والی بلخ همچنان از نامزدی داکتر عبدالله حمایت می کند. تلاش ارگ برای جلب حمایت قاطع اسماعیل خان وزیر آب و برق از نامزد مورد نظر خود ظاهراً نیز به ناکامی انجامیده است؛ هر چند اسماعیل خان با انجام بازی چند گانه ی خود موقف متغیر و غیر قابل پیش بینی دارد.
تلاش دیگر ارگ کشاندن احمدضیاء مسعود و عبدالرشید دوستم به حمایت از نامزد خود است. مذاکراتی میان آنها و ارگ در این مورد انجام شده که هنوز به نتایج و توافقی نرسیده اند. دوستم ادعای معاونیت اول را در تیم آینده دارد که مورد پذیرش هیچ طرفی نه از سوی اپوزیسیون و نه از سوی ارگ قرار نگرفته است. او حالا بیشتر به سنگ های سرگردان فضایی میماند که در کجا خواهد افتید؟
ارگ همچنان در صدد آن است تا اگر نتواند چهره هایی مهم اپوزیسیون را از جبهه مقاومت پیشین ضد طالبان و یا از میان جمعیت اسلامی و یاران احمد شاه مسعود به عنوان معاون و در تیم انتخاباتی خود شامل کند، از افرادی چون ضرار احمد مقبل و داکتراحمد مشاهد استفاده کند که نیروی ریزرفی آماده به خدمت برای تیم ارگ اند، هر چند که این گزینه ضعیف خواهد بود و ارگ به آن چیزی که می خواهد توسط آنها دست نمی یابد.
اپوزیسیون:
اپوزیسیون که چندی قبل با تشکیل اتحاد انتخاباتی وارد بازی در رقابت سومین انتخابات ریاست جمهوری شد، علی رغم ناهمسویی و اختلاف، داکتر عبدالله را به عنوان نامزد وارد این میدان ساخت و یا در یکی دو روز آینده وارد این میدان میسازد. هر چند که عبدالرشید دوستم از این جمع کنار رفت.
به نظر می رسد که در انتخابات آینده یک طرف اصلی را این تیم تشکیل دهد. جلب حمایت مارشال محمدقسیم فهیم، اسماعیل خان و احمد ضیاء مسعود از نامزدی داکتر عبدالله و حمایت از اپوزیسیون در برابر تیم ارگ که شب قبل(پنچشنبه4 میران1392) طی اجلاسی در خانه ی مارشال فهیم گرفته شد، برای داکتر عبدالله و اپوزیسیون بسیار با اهمیت تلقی می شود. گفته می شود که اسماعیل خان در صدد آن است تا عبدرب الرسول سیاف را به حمایت از اپوزیسیون و نامزدی عبدالله عبدالله بکشاند. مسلماً حمایت حاجی محمد محقق که به عنوان معاون دوم در تیم اپوزیسیون قرار دارد ، موقعییت این تیم و داکتر عبدالله را تقویت می کند.
چالش ها:
اگر ارگ و کرزی با تیم تکنوکرات های افغان تبار غربی برهبری زلمی خلیل زاد نامزد واحدی را معرفی کنند، رقابت میان دو طرف ارگ و اپوزیسیون بسیار جدی خواهد بود.
نقش بازیگران داخلی و خارجی در این رقابت چیست و چالش های انتخابات با چنین صف بندی بدو طرف ارگ و اپوزیسیون چه خواهد بود؟ نقطه های قوت و ضعف طرف ها در این رقابت کدام است؟
ایجاد یک تیم گسترده متشکل از چهره های معروف جبهه مقاومت پیشین به شمول محقق برای اپوزیسیون برهبری داکتر عبدالله که حمایت معاون اول کرزی را بدست آورد، یک نقطه قوت در این تیم است. گزینش ارغندیوال و یا فرد دیگر از حزب اسلامی، معاون اول در این تیم یک نقط ضعف و چالش بر انگیز محسوب می شود. این امر نه تنها مشکل قومی را حل نمی کند، بلکه تصویری از جنگ های گذشته میان حزب اسلامی و جمعیت اسلامی و راکت باران حزب اسلامی برهبری حکمتیار را در اذهان زنده می سازد. نه تنها از مشکل طالب به عنوان نیروی دشمن و در حال جنگ نمیکاهد، بلکه به خصومت آنها می افزاید. به همان حد در سطح خارجی و همکاری مالی و نظامی آنها چالش می آفریند.
دیدگاه ارگ و عناصر افغانی نزدیک به غربی ها و افغان تبار غربی چون خلیل زاد و دیگران برای امریکایی ها و اروپایی ها د رمورد اپوزیسیون بسیار شدید و خصمانه خواهد شد. آیا اپوزیسیون قدرت تأثیر گذاری را بر دیدگاه و سیاست غربی ها در این مورد خواهند داشت تا از این چالش عبور کنند؟
چالش پاکستان به همین حد جدی و تأثیر گذار خواهد بود. آیا اپوزیسیون در این مورد راه حلی سراغ کرده اند تا از تشدید و تأثیر خصومت پاکستان در برابر خود بکاهند؟
بازی ها و رقابت های منطقه ای را این صف بندی اپوزیسیون و ارگ بسیار فعال و گسترش خواهد داد. ترکیه و عرب ها که بر سر سوریه و رقابت های سیاسی و مذهبی با ایران در رقابت و مخاصمت به سر میبرند، این دشمنی را در میدان انتخابات افغانستان منعکس خواهند ساخت. آیا اپوزیسیون در این مورد می تواند در این رقابت توازن ایجاد کند و از چالش های ناشی از آن برکنار بماند؟ بدون تردید سرگردانی عبدالرشید دوستم که ترکیه بسوی وی به عنوان یکی از مهره های بازی خود نگاه می کند، به این رقابت منطقه ای بر میگردد و از نزدیکی او به جبهه اپوزیسیون که از نظر ترکیه تیم نزدیک به ایران شیعه ارزیابی می شود، جلوگیری می کند.
نتیجه و پایان بازی:
وقتی به ابعاد پیچیده ی بازی بر سر انتخابات آینده نگاه می شود، این پرسش مطرح میگردد که آیا پروسه انتخابات بصورت طبیعی انجام خواهد یافت؟
اما پایان بازی انتخابات هر چه که باشد، به باور من دو نکته باید در این پایان محقق شود:
1 – جلوگیری از گسترش و عمق بحران افغانستان در عرصه ی امنیتی
2 – حفظ ارزش های بدست آمده چون: آزادی های مدنی، آزادی بیان، حقوق زنان، و در یک کلام حرکت افغانستان در مسیر توسعه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی.
چگونه می توان به این دو نکته رسید و کدام بازیگران انتخاباتی در کدام بازی می توانند برگ برنده را در جهت حفظ و رعایت دو نکته ی مذکور که د ر واقع حد اقل نیازمندی افغانستان است بدست آورند؟
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
محمد اکرام اندیشمند