خجسته و گرامی باد اول ماه می روز جهانی کارگران

١٢ ثور (اردیبهشت) ١٣٩٢

اول ماه می سال ۱۳۹۲ خورشیدی

۲۰۱۳ میلادی

کابل – افغانستان

امروز از تصویب نمودن اول ماه می به مثابه  نخستین روز جهانی کارگران وآنهم درکنگره سوسیالیستها در پاریس  به سال ۱۸۸۹ میلادی درست یکصدو وبیست وچهارسال می گذرد . دریک صدوبیست وچهار سال گذشته نیروی کار وسرمایه کماکان رویا روی هم دیگر قرارداشته وسالهای درازی بازهم رویا روی همدیگر قرار خواهند داشت .

 کارگران سراسر جهان به اشکال گوناگون برضد نیروی سرمایه ودولت ها و سازمانهای ای که حافظ سیستم ونظام جهانی و منطقوی ومحلی سرمایه اند – دست به مبارزه بی امان زده اند .

کارگران از اعتصابات وتظاهرات وقیام ها و افت وخیز ها گرفته  تا پیروزی ها وشکست ها ی خونین را درسراسر جهان تجربه نموده اند .

کارگران گاهی درپاریس قیام نموده ویادی از کمون پاریس را به حافظه تاریخ سپرده اند وگاهی پیروزی قیام کارگران پترزبورگ و ‎*ده روزی که دنیا را لرزاند * راجشن گرفته اند – گاهی در کرون شتات قیام کرده اند و درهمان جا توسط حزب بلشویک سرکوب گردیده اند و گاهی هم قیام کارگران برلین وهامبورگ را به تجلیل نشسته اند و گاهی پیروزی های بزرگ ویا کوچک را درهرگوشه ای دنیا از ان خودبا نثار خون وعرق وزحمت خود ساخته اند .

افغانستان درصد سال اخیر باتولید صنعتی به شکل مدرن اما پراگنده وجزیره ای سروکار داشته است .

 دولت افغانستان به روز هفتم سپتامبر ۱۹۳۴ میلادی به مثابه شصت ومین عضو سازمان بین المللی کار ( ای – ال – او ) پذیرفته شده است .

دولت افغانستان از سال ۱۹۳۷ میلادی تا سال ۱۹۷۹ میلادی به پانزده کنوانسیون بین المللی کار پیوسته بود.

سازمان بین المللی کار فعالیت های خود را از سال ۲۰۰۲ میلادی به اینسو در افغانستان دوباره از سر گرفته است و  با پرداختن مبلغ یک ملیون ودوصد هزار دالر برای امنیت وبازسازی تعهد نموده است .  

برنام هی احیا و بازسازی سازمان بی نالمللی کار در افغانستان

درافغانستان یا ا ین سرزمین فغان وخون وآتش نیز نخستین بار کارگران کارخانجات جنگلک در اول ماه می سال ۱۳۴۷ خورشیدی دست به تظاهرات سیاسی زدند و از کابل تا شبرغان کارگران بسا از کارخانه های تولیدی به اعتصابات وتظاهرات دست یازیده وخواسته های سیاسی و اقتصادی خود را مطرح ساختند .

کارگران افغانستان از اول ماه می سال ۱۳۴۷ خورشیدی به اینطرف بارها  پیوسته به گذشته به اشکال مختلف بافریب و تزویروسرکوب وزندان روبرو شده و به ویژه از سال ۱۳۵۷ خورشیدی یا کودتای هفتم ثور در کارخانه هامصروف تولید بوده و درخط فقر زندگی مینمودند وگاهی توسط حزب برسر اقتدار که خود را حزب دموکراتیک خلق می خواند و بعدن  بنام حزب وطن خود را یاد میکرد – در تنگنای زندان گونه قرار داشتند و مورد بهره کشی توسط دولت وکارخانه داران خصوصی قرارگرفتند و بعد از اینکه حزب برسر اقتدار به همه ادعاهای   به اصطلاح کارگرخواهی و زحمتکش خواهی اش رسمن پشت نمود و به احاد گروه های قومی وقبیلوی متفرق وتجزیه  گردید – رسمن جبهه فکری وعملی کارگر ودهقان وزحمتکش  ستیزی  درافغانستان شدت وحدت بیسابقه یافته است .

از  به قدرت رسیدن رسمی احزاب وتنظیم های هفت گانه وهشت گانه به سال۱۹۹۲ میلادی  تا سال ۲۰۰۲  میلادی کارخانه ها وهزارن پایه ماشین هایی زیادی مورد چپاول وغنیمت قرارگرفته وتولید در همه افغانستان به رکود مواجه شده بود وجنگ در سراسر افغانستان بیداد میکرد .

 از سال ۲۰۰۲ میلادی تاحال دوباره بیشتر از صد هزار کارگر در شهرهای کابل – هرات – مزار شریف و جلال آباد و قندهارو بسا شهر ها و دهات  از بام تاشام مصروف تولید وکار اند و دیده خواهد شد که با استخراج نمودن معادن مس عینک در لوکر – معدن اهن در حاجی گگ و چاه ها نفت وگاز در حوزه امو دریا و اسخراج طلا در بیشتر از پنجاه معدن افغانستان کارگران از نگاه کمی رشد خواهند نمود و رشد کیفی کارگران ومتشکل شدن شان در اتحادیه ها- سازمانها و دسته های تولیدی کارگری درعرصه مبارزه سیاسی و اقتصادی  کماکان شکل خواهد گرفت .

با تاسف میتوان نوشت که بیشتر از صد هزار کارگری که زادگاه شان افغانستان بوده و درایران به فروش نیروی کار خود مشغول بودند – معتاد به هیرویین شده اند و دوباره به افغانستان برگشتانده شده اند و همه شان تبدیل به مصرف کننده گان مواد مخدر شده و مافیای مواد مخدر بیشتر مفاد را از همین کارگران معتاد نیز بدست می آورند .

وضع دهقانها هم بسیار تاسف بار است و هزارها خانواده دهقانی در چند ولایت مشغول کشت کوکنار بوده و تولید تریاک وهیرویین را تسریع نموده اند وبازهم مافیای مواد مخدر بیشترین مفاد را از این نیروی اجتماعی بدست اورده ومیبرند وهزاران انسان را درسطح کشور ومنطقه وجهان معتاد به مواد مخدر کرده و به گروه مصرف کنندگان تبدیل نموده اند .

همه از دوسه روزبه اینطرف میخوانیم ومیشنویم که آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده امریکا (سیا) در ده سال گذشته  به اختیار دولت افغانستان ومتحدین اش بکس های پر از دالر را گذاشته است و همه میدانیم که این پول ها نه از بودجه رسمی دولت امریکا وتایید سنا و پارلمان آن بلکه از طریق غیر رسمی تهییه شده است واین خود میرساند که سی آی آی از پول فروش مواد مخدر نتنها افراد دولت افغانستان بلکه ده ها مرجع دیگر را نیز در افغانستان تمویل نموده است وخواهد نمود و می دانیم که هزاران هزار فرزند کارگران در کشورهای صنعتی شمال و کشورهای پیرامونی به اعتیاد مواد مخدر مصاب شده اند تا به اینترتیب نیرو وتوانایی شان به هدر برود و از اعتراض نسل جوان پیش گیری به عمل امده باشد .

میبینیم ومیخوانیم که زن ها  در افغانستان  بزرگترین آسیب هارا تاحال دیده اند وبازهم مورد تهدید قرار دارند .

میبینیم که هزاران کودک همین حالا در شهر کابل و شهر های دیگر در روی سرک ها به گدایی ودریوزه گری – به بوت پاکی وموتر شویی – به فر وش ساجق و پوقانه مصروف شده ونان آور خانواده هایشان شده اند .

میبینیم که هزاران دانش آموز در امتحانات کانکور دانشکاه یا بی نتیجه مانده یا اینکه رد شده و به نیروی بیکار و بی روز گار تبدیل شده و برای عده ایکه مشغول تحصیل اند – بعد ازپایان دوره تحصیلی بیکاری و بی روز گاری انتظار میکشد .

میبینیم ومیدانیم که روزانه ده ها جوان وپیرو کودک از راه های مختلف افغانستان را ترک گفته و راهی فرار به کشورها ی اروپایی و استرالیا بوده وتاحال صد ها انسان در دریا ها غرق شده و یا اینکه در زندانها وکمپ های مهاجرین بسر میبرند .

فشرده نوشتن برایم ممکن است و نمیخواهم باعث ملال خاطر شما گردم  ومیدانیم که افغانستان کنونی از سه دهه واندی میدان جنگ وکشتار است وروزانه دها انسان به خاک وخون می غلطند .

میدانیم که نیروهای روشنفکری وترقی خواه افغانستان در تشتت وپراگندگی بسر میبرند و سکتاریسم مانند خوره ای درمیان محافل بیداد مینماید .

این همه  نه به نفع کارگران به طور خاص ونه به نفع مردم افغانستان به طور عام میباشد .

میدانیم که :

امروز کارگران در افغانستان بیشتر از پیشتر در خط فقر وزیر فقر زندگی مینمایند  وهیچ نوع سازمان وگروه ویاحزب ای از خود کارگران و زحمتکشان در این کشور وجود ندارد و اگر صد ها خواسته  های سیاسی واقتصادی را دراینجا قطار سازم – بازهم  به این نتیجه میرسم که برای بهبود بخشیدن به حال وزندگی کارگران بایست خود کارگران همت گمارند .

نمیدانم که ایا میدانید که مزد یک کارگر از بام تاشام و دریک ماه چند افغانی  است ؟

معاش ومزد هيچ کارگری از شش هزار افغانی در ماه اضافه نیست مگر اینکه ساعت ها اضافه کاری نماید و مورد بهره کشی بیشتر قرار گیرد .

نیم نگاهی به نرخ مزد روزانه کارگرا ن روز مزد بیاندازیم وببینیم که چگونه است :

 باید خاطر نشان سازم که کارگران نتنها دارای بیمه بیکاری  نه میباشند ،بلکه بیمه بیماری نیز ندارند و اکثرن از قرارداد میان کارگران و کارفرما یا کارگران و دولت هیچ نمیدانند و قرارداد میان طرفین وجود خارجی ندارد و هرلحظه ووقتی که کارفرما بخواهد کار گر را از کار اخراج مینماید وهیچ نوع تضمین زندگی برای کارگر وخانواده کارگری وجود ندارد .

وزیر امور کار و اجتماعی وشهدا ومعلولین ووزارت خانه اش نتوانسته است هیچ دردی از کارگر و یا معلول و یا خانوده شهید را درمان نماید .

تاهمین لحظه نفوس افغانستان را بیست وهفت ملیون وهفتصد هزار انسان تخمین مینمایند که از این جمله در حدود یک ونیم ملیون انسان کوچی بوده و درتولید زراعتی و صنعتی نقشی ندارند .

درحدود چهل ویک درصد نفوس افغانستان را زن ها تشکیل میدهند و تاحالا درمورد شرکت زن ها در تولید صنعتی فاصله زیادی وجود دارد و در تولید زراعتی دیده میشود که زن ها نقش ای ایفا مینمایند وکارگران روز مزد در مزارع مشغول خیشاوه و درو گری میباشند .

２-من روز جهانی کارگران رابرای کارگران افغانستان وسراسر جهان ‎تبریک وتهنیت میگویم و امیدوارم که کارگران  از نیروی بالقوه به بالفعل یا از نیروی در خود به نیروی برای خود تبدیل گردند و اگر عده بیشماری از مکتب خوانده ها وروشنفکران خود را از زیر چتر وبار گروه ها و دسته های قومی وقبلیوی و سکتاریستی بتوانند نجات بدهند – ممکن گامی بتوان بسوی ترقی – سعادت وسرفرازی کارگران افغانستان بیشتر از هم اکنون برداشت .

خجسته باد اول ماه می روز جهانی کارگران

اول ماه می سال ۱۳۹۲خورشیدی برابر به سال ۲۰۱۳ میلادی

کابل – افغانستان

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.