َشهادت مظلومانهءانیسه، خاموشی وسکوت با معنی!
١٩ قوس (آذر) ١٣٩١
شهادت دختر بچهء صنف دهم دبیرستان کاپیسا واقعهءاسفناک و تاثر بار بود،خانوادهءرادر "محمود راقی" درغم واندوه بی پایان فروبرد،خبر شهادت طفلک دبیرستاانی منحیث یک خبر عادی چون اخبار شهادت یک سرباز شهید گمنام پولیس درحاشیه اخبارجنگی کشور باز تاب یافت،وبه سادگی به تدریج به خاموشی گرایید،اعتراض جامعهء مدنی ونهادهای دفاع حقوق زنان به جای نرسید. فقط وزیر معارف کشوربه شک وتردید به این حادثه نگریسته باسخنان تکراری در حصه اظهارات ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان دراین باره اظهار شک وتردید کرد ،با وقوع حادثه ء جدید سوءقصد به جان ریس عمومی امنیت ملی این ذییح الله مسولیت این حادثه را پذیرفت وجالب است مها جمین خود اعتراف به عمل شنیع تروریستی مینمایند ولی رهبری کشور ووزیرمعارف آن در باره این اظهارات دشمنان مردم افغانستان اظهار شک وتردید مینمایند،مگر انیسه دراین سن وسال درکدام موقیعت وموقف نظامی وملکی بود؟ که تروریست ها با اسلحه ء گرم بروی تاختند .در جامعهء سنتی ما همیش درباره زنان ودختران افکار کهنه وتاریک اندیشانه ء وجود دارد،ولی دردهات وقصبات کشورقبل از آغاز جنگ داخلی برخورد با زنان ودختران آمیخته با حزم واحتیاط بوده،اگر در دهات کشوردو فامیل درنزاعی درگیرمیشدند دخالت ازجانب زنان یکطرف صورت میگرفت، مردان مقابل آنها باآرامی وبا لحن ادب آمیز با زن سخن گفته مشاجره را خاتمه میدادند، مگراین انیسه کوچولو ادویهء پولیو دردست، در کوچه وپس کوچه های کاپیسا به سراغ اطفال معصوم شتافته ، قطرهء آب پولیورا که برای ادامهءحیات کودک ضرورت است، بر دهان اطفال معصوم می چکانید،آن نامردان تفنگ بدست چگونه گلوله ءآتشین را بسوی کودک دبیرستانی شلیک مینمایند، این عمل خود را جهاد فی سبیل الله مینامند؟ و مسولیت این حادثه را می پذیرند، لابیهای آنها دردستگاه حاکمیت دولتی با پررویی و بی پروایی خون این دخترک جوان مرگ را نا دیده انگاشته در سکوت معنی دار فرورفته اند. جناب پرتونادری شاعر فرهیخته وطن به جا فرموده اند: "مرگ به این سکوت باد". خون ملاله یوسفزی تقدیر و تحسین و از عملکردهای مثبت وی در سرتاسر کشور ما درطنین شد شاه وگدا عملکرد نامردانهء تروریست ها و طالبان پاکستانی را تقبیح نمودند، و دعای خیر و صلوات جهت صحت یابی وی به جا آورده شد، ولی پیکرهء آغشته به خون انیسهء کاپیسایی در ذهنیت های حاکمان قدرت در کشور تداعی نداشت، ماتم وسوگواری برای پیکر مقدس این شهید برگزار نگردید، باسکوت و خاموشی انیسه را به خاک سپردند. انیسه کتاب های صنف دهم در دست با آرزوهای انسانیش جهت خدمت به مردم در دیار خویش به خواب عمیق وابدی فرورفت، و رخت سفر ازاین سرزمین خون وآتش بربست.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
عبدالحی نزهت