حکایتِ نان و پیاز در هوتلِ کابل استار!

١٩ میزان (مهر) ١٣٩١

اشاره: در زمینه های برنامه ریزی،  تدویر ورکشاپ و ارتقای ظرفیت کارمندان، ظرفیت دولت ما ماشاالله بسیار بلند رفته است، بنابرین، دیگر نیازی به مشاورین خارجی در افغانستان نیست؛ در واقع منجمنت ما حالا به خودکفایی دست یافته است که بعد از خواندن این گزارش تبریک تان باشد.

بتاریخ شانزدهم میزان، ورکشاپی تحت عنوان "تفکیک مالیات برعایدات، و مالیات انتفاعی از عواید غیرمالیاتی" توسط وزارت مالیه برای روسا و سرمحاسبین تصدی های دولتی راه اندازی گردیده بود که جمع آمد متذکره بوسیله معین گمرکات آن وزارت افتتاح گردید.

نفس ارتقای ظرفیت، و بلندبردن سطح دانش و معلومات مامورین دولت، خود یک عمل انکشافی محسوب میشود؛ اما بیایید ببینیم برای اشتراک کننده گان این ورکشاپ که تعداد شان به بیشتر از ٨٠ تن میرسید، چه امکانات رهایشی و تغذی درنظر گرفته شده بود.

محل شب گذرانی دعوت شده ها را در هوتل کابل استار، که در قلب افغانستان موقعیت دارد، و از گران ترین و لوکس ترین هوتل های پایتخت افغانستان بشمار میرود، انتخاب نموده بودند، که کرایه هر اتاق آن فی شب  مبلغ٨٠٠٠ افغانی(١٥٢ دالر امریکایی) محاسبه میگردید. یعنی شما برای چهل اتاق(درهر اتاق دو نفر) و برای دو شب که این مبلغ را ضرب و جمع نمایید، مجموعه آن- البته دور از دخل وزارت مالیه- بر ٦٤٠٠٠٠ افغانی بالغ میگردد. تا اینجا اعتراضی  بر چنین ولخرچی هایی وارد نیست؛ چرا که اولاً مصرف کننده یک انجوی  بی‌پرسان است و از کیسه "حامد طایی"، بخشیدن که زور نمیخواهد.  دوماً اشتراک کننده‌گان این ورکشاپ هم جزیی از رعایای دولت ما هستند و حق دارند، قبل از آمدن دو هزار و چهارده، شبی را در مدرن ترین مکان های مملکت، که غالباً به زور دولتمداران مسلح و دموکرات شان ساخته شده است، سپری نمایند. ولی کار غیر معمولی که در این ورکشاپ،  دو  لیل متواتر صورت پذیرف، پیاز و نان خوری تعدادی از این مهمانان هوتل(تقریباً انترنیشنل) کابل استار بود! طبق وعده،  هزینه  هر وعده غذا ده دالر  بوده است؛ ولی بعد از ختم ورکشاپ صرف هزار افغانی به هر نفر تأدیه میگردد و بنابرین عده یی از مامورین بیچاره مجبور شده اند، در فضای نیویارکی کابل استار، دست بخوردن بولانی، پکوره، چپس، و در موردی هم  تناول نان و پیاز بزنند! جالب تر اینست که دروازه اتاق های هوتل همه با کارت دیجیتالی باز میشده اند، و این محاسبین مظلوم، بعضی هایشان با همان پتلون دورۀ محمد داوود به کابل تشریف آورده بودند و جیب های تعدادی هم خالی تر از کلۀ پلان گذاران ارتقای ظرفیت افغانستان. بعضی های که از بست هلمند و گاز شبرغان آمده بودند، حتی نام "اکونت بانکی" را از خیرات سر سارنوال شنیده اند.

هرچند میشد با پرداخت نصف کرایه اتاق به این مامورین، آنها را یکی دو شب به خانه های اقارب و دوستان شان فرستاد و همین ولخرچی را در حق خود او و فامیل اش انجام داد؛ ولی قرار نیست ما از عینک دادستان به این قضیه نگاه نماییم و  فیصدی شراکت مقامات را در هر بلند منزل و  تجارتخانه و هوتل کابل مورد بررسی قرار دهیم.   

بهرحال، از مقام وزارت مالیه، و بقیه ارگان هایی که میخواهند ظرفیت بسازند، تقاضا داریم، قبل از تدویر همچو ورکشاپ هایی، یک مقداری هم به معده مامور زیردست فکر کنند. حق نداریم با پیشنهاد تغییر هوتل، به یک جای افغانی تر، سلیقه اروپایی مقامات مان را زیر سوال ببریم؛ ولی خواهش اینست؛ آنها منبعد برای مهمانانِ مفلس مالی خویش، اتاق های منازل پایین تر را ریزرف نمایند؛ چرا که نصف اشتراک کننده گان ورکشاپ "تفکیک مالیات برعایدات" وزارت مالیه، رمق و جرأت فشار دادن دکمه های لیفت هوتل کابل استار را نداشتند.

میزان ١٣٩١

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.