مخاصمهء همیشگی و دوامدار همسایه جنوبی و شرقی افغانستان
١٨ جوزا (خرداد) ١٣٩١
از بدو تاسیس پاکستان در سال 1947 تا 2012 همیش این کشور جدید تاسیس در نقشه جغرافیای جهان، برای همسایه شمالی وجنوبی خویش بزرگترین مخاطرات را به شیوه های گوناگون به وجود اورده , ودر راستای پیشبرد سیاست ها خصمانه ,به هر وسیله و زرایع غیر مشروع متوصل گشت . تجزیه شبه قاره هند به دو کشور سر اغاز مصیبت بزرگ برای افغانستان شد ,زیرا رهبران هند مهاتما گاندی ,جواهر لعل نهرو,مولانا عبدالکلام ازاد در جهت ازادی و سیاست مستقل ملی برا ی شبه قاره هند (هندوستان )می اندیشیدند.ولی شعار های تند وافراطی تجزیه گرانه در شمال هند جو و فضا خطرناک را در شبه قاره هند به وجود اورد ؛سر انجام رهبران هند به تجزیه هندوستان موافقه نموده دولت نو بنیاد پاکستان را در شرق وجنوب هند به رسمیت شناختند!
تجزیهء هند یکی از بزرگ ترین تراژیدی های عصر حاضر است خاصتا مهاجرت کتلوی وسیع هندو، مسلمان داستان های تلخ به همراه داشت .
سیاسیت های لجوجانه پاکستان جهت الحاق کامل کشمیر به این کشور منتج به وقوع سه جنگ تام العیار در منطقه شد و سر انجام درجنگ سوم پاکستان مزهء تلخ تجزیه را چشید، تسلیمی اردو یک صد هزار نفری پاکستان در بنگال اغاز شکست و فرو پاشی برای آن کشور بود ولی ضعف ریژیم در کابل و عدم استفاده از فرصت طلای جهت تجزیه دوم از اشتباهات جبران ناپذیر دولت ظاهر شاه بود.حدوث کودتاه در کابل، پاکستان را دوباره در ذهنیت های جهان غرب مورد توجه قرار داد ،خاصتا کودتاه ثور انگیزه بزرگ برای پاکستان شد که بایست غرب و امریکا از تقرب نیرو های اتحاد شوروی به ابهای بحر هند جلوگیری نموده، وپاکستان منحیث خط مقدم جبهه در مقابل این ابر قدرت قرار گیرد،این یک فرصت و چانس طلای برای این کشور بود و پاکستان با تصاحب تمام کمک های غرب و عربستان سعودی امکانات بزرگ نظامی را در منطقه به وجود اورد ، وجهاد مردم افغانستان را نیز تحت سیطره و نفوذ خویش قرار داد.ورود ستیزه جویا ن عرب از کشور های مراکش ؛مصر ؛تونس ؛لیبیا ,عربستان ,امارات متحده عرب و یمن عمان ,صومالی جو و فضا خطرناک را در جنوب اسیا به وجود اورد.خاصتا ایجاد مدارس مذهبی ودینی و تربیه افراطیون تند رو در پاکستان نه تنها مشکل همیشگی برای هند و افغانستان شد بلکه اهسته اهسته این اتش سوزند دامن پاکستان را فرا گرفت ؛کنترول این ستیزه جویان برای
آی اس،آی نیز مشکل افرین گردیده است .
بعد ازخروج قطعات اتحاد شوروی از افغانستان همین افراطیون در کشور های عربی مشکل بزرگ را در خود همان کشور ها به وجود اوردند,خصوصا عربستان سعودی با در نظرداشت این مخاطرات افراطیون را جهت عملیات جهادی دوباره به پاکستان گسیل داشت.
پیشوایان مذهبی پاکستان فتوای جهاد را به طرف داری یکی از جناح های درگیری جنگ داخلی افغانستان صادر نموده وتمام تند روان پاکستانی وعربی را به کشور ما فرستادند، این مبارزه با ظهور طالبان رونق بیشتر یافت ؛مولوی سمیع الحق و مولانا فضل الرحمن حتی دولت اسلامی تحت رهبری شهید استاد ربانی وشهید احمد شاه مسعود را تکفیر نموده وجهاد فی سبیل الله را اعلان نموده بودند، اگر اعلان جهاد به قوای خارجی در یک کشور مرتبت باشد هیچ گونه قوای نظامی خارجی دولت اسلامی افغانستان را کمک ومساعدت نمی نمود واین دولت ازطرف بزرگ ترین رهبر دینی ومذهبی هدایت میگردید,درصورت که طالبان در آن سالها ازدولت های چون عربستان سعودی ؛امارات متحده عرب و پاکستان در داخل کشور های خویش پایگاه ها عساکر تا دندان مسلح امریکای را داشتند کمک ومساعدت میگردید ,ازجمله میتوان که پایگاه زهران در عربستان سعوده نام برد ؛موجودیت پایگاه در شیخ نشینان عرب چون امارات متحده عرب بحرین قطر و عمان برای همگان آشکار است ولی بعضی از مولانا های نوظهور پاکستان با استفاده از مناسبات کهنه قبیلوی در ماورای خط دیورند با شعار ها تند مذهبی کشور ما را مورد حمله وتجاوز قرار میدهند ؛حقیقت امر چنین است که بایست جبهه ءوجودداشته باشد که این ستیزه جویان عربی وپاکستانی در تنور گرم و اتشین مصروف باشند .
از این سبب صلح وثبات بدون شکست ونابودی کامل این تند روان در افغانستان غیر محتمل و غیر ممکن بوده، و یا این که اوضاع سیاسی و استراتیژی پاکستان در اثر فشار ایالات متحده امریکاو غرب تغیر یابد.ولی بدبختانه حقایق امر نشان میدهد که دولت پاکستان جز ادامه مخاصمه باافغانستان استیراتیژی دیگر نداشته ونمی تواند داشته باشد فعلا احزاب تند رو و میانه رو چون قاضی حسین احمد در پاکستان درکنار افراطیون القاعده و طالبان قراردارند,ظاهر مطلب چنین است که تمام طالبا ن پاکستانی و افغانستانی درتبعیت از ملا محمد عمر اخند به حیث امیرالمومنین در تفاهم میباشد ؛زیرا به عقیده انها بدون اطاعت و اوامر امیر جهاد نمیتواند جواز شرعی داشته باشد.متاسفانه وضع در پاکستان چنین است در حقیقت دولت دیگری به غیر از دولت کنونی یعنی امارات اسلامی عملا در پاکستان درحاکمیت قرار دارد، ولی با این همه دشواری های که پاکستان با ان سردچار است باز هم کنترول وهدایت ای اس ای به این تند روان اظهرومن الشمس بوده و اردو پاکستان در محراق رهبری قرار دارد.با در نظر داشت نیات شوم وخصمانهءپاکستان که اعمال آنها برای مردم افغانستان مشکل افرین شده ؛راه مبارزه ومقاومت در مقابله با آن کشور یگانه گزینه برای مردم افغانستان میباشد، در غیر آن قبول اسارت و برده گی به حیث یک صوبهء دیگر پاکستان گزینه دوم میباشد. از ابتدا تاسیس پاکستان تا به حال تمام دولت ها ی گذشته در افغانستان با چنین دشواری موجه نبوده اند.ظاهر شاه، داود خان ودهه دموکراسی ،ودولت حزب دموکراتیک خلق با قاطعیت در مقابل پاکستان ایستاده ،ودر دوران زمام داری انها حتی اهالی شهر کابل نمی خواستند ویا نمی توانستند از جوار سفارت پاکستان عبورنمایند اظهار دوستی با این کشور جرم بزرگ بود حالا لابی ها و جواسس پاکستان علناءدر داخل دولت مصروف اعمال تخریبی اند.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
عبدالحی نزهت