دختران تخار در دام بازی های سیاسی مسموم میشوند
١٠ جوزا (خرداد) ١٣٩١
در شرایطی که جامعه جهانی شعار حمایت ازحقوق زنان را در افغانستان سر میدهد ووضیعت زنان در این کشوردر سرخط تمام برنامه های حقوق بشروگذارش های رسانه های مهم جهان قرار دارد برعکس وضیعت زنان افغان روز بروز بدترو وخیم ترشده میرود.
درطول چندین دهه گذشته بیشتردختران و زنان افغان برای مقاصد سیاسی مورد سو استفاده های مختلف قرار گرفته اند و وسیله خوبی برای کمپاین های تبلیغاتی نهاد های مختلف شده است.
این در حالی است که زنان و دختران افغان در امن ترین مناطق افغانستان مورد بزرگترین خشونت ها قرار میگیرند بیشترین دختران افغان به نسبت شرایط گوناگون از دامه تحصیل محروم اند و یا تلاش میشود تا شرایط را طوری عیارنمایند که روند آموزش دختران را مختل سازند و یا آنها رااز ادامه تحصیل باز دارند نمونه آن مسموم ساختن مکرر دختران دانش آموز در تخاراست که تا هنوز هیچ گروهی مسوولیت آن را به دوش نگرفته است.
سم پاشی به دختران دانش آموزدر تخار میتواند یک بازی سیاسی باشد که طبق معمول بدختانه باز هم زنان و دختران افغان را بازیگران آن ساخته اند این بازی میتواند برای چندین هدف به نمایش گذاشته شده باشد که بیشتر به هدف جلوه دادن نا امنی در مناطق شمال و یا هم به هدف بر انگیختن خشم و تنفرمردم و باز داشتن دختران شمال از ادامه تحصیل باشد، حسادت ها از ترقی و باسواد شدن اکثریت زنان در این مناطق هم میتواند کسانی را که از ترقی و بهتر شدن وضیعت زنان در افغانستان رنج میبر ند و این انکشاف برایشان خوش ایند نیست یکی از دلایل دامن زدن به این وقایع باشد.
به باور من این تحریکات میتواند منابع مختلف داشته باشد که بعضا این منابع از داخل افغانستان و گاهگاهی هم از خارج از افغانستان منشا میگیرد.
ولی با وجود این همه بازی های سیاسی پیچیده تعجب آور تر و تاسف آور تر از همه این است که چرا با وجود تکراراین همه حوادث همگون در گذشته و حال در چندین ولایات شمال هنوز وزارت معارف و نهادهای دولتی و امنیتی تا حال نتوانسته اند دلایل سم پاشی به دختران را مشخص کنند فقط با شعار دادن اینکه که کار دشمنان افغانستان است نمیشود از مسوولیت های خود شانه خالی کرد به نظر من مسوولیت نهاد های مسوول این نیست که فقط شعار بدهند ..مسوولیت آنها این است که باید هر طوری که میشود از تکرار چنین حوادث جلوگیری کنند.
اگرچه این حرفهای من باید توسط اکثریت زنان که امروز در پارلمان و دیگر نهاد های بلندرتبه دولتی به نام نماینده گان زنان گماشته شده اند گفته شود ولی من مطمین هستم که اکثریت این زنان در تصامیم خود خود کفا و مستقل نیستند ویا هم جرات و درایت تصمیم گیری و بیان نظریات خود را ندارند در اکثر موارد توسط مردان که آنها را به این پست ها میانجیگیری کرده اند اداره میشوند ومجبور اند بیشتر مطابق اندیشه ها و مفکوره های آنها عمل کنند.
موجودیت نهاد های نام نهاد و سمبولیک به نام دفاع از حقوق زنان که بیشتر به هدف پول اندوختن کار میکنند تا حال نتوانسته است ضرورت از ضروریات اندک دختران و زنان رنجدیده افغان را مرفوع ساخته و یا زخمی اززخم های زنان را مرحم بگذارند.
تاسف اور تر از همه این است که وقتی ازوضیعت زنان در افغانستان صحبت میشود جهان وضیعت حال زنان افغان را فقط با یک دهه قبل مقایسه میکنند و شرایط و اشتراک اندک زنان افغان را درفعالیت های اجتماعی یک پدیده تازه و دست آورد بی نظیر تلقی میکند و فراموش میکند که قبل از جنگ های داخلی و تحولات چندین دهه قبل زنان افغان از وضیعت به صد ها مرتبه بهتر از حال را داشتند .زنان هوشیار تر ، آگاه تر ، با جرات ترو باسوادتر از حال بودند.
انتخاب چند تن محدود از زنان محافظه کار و غیر آگاه به واسطه اشخاص با نفوذ ،رهبران گروه ها و احزاب مختلف در نهاد های دولتی و پارلمان افغانستان برای به نمایش گذاشتن دموکراسی ظاهر فریب و برای بر آورده شدن مقاصد سیاسی افراد و اشخاص و گروه ها هیچگاه نمیتواند وضیعت زنان را در افغانستان بهتر جلوه بدهد.
خاموش بودن زنان که در نهاد های مختلف به نام دفاع از حقوق زنان کار میکنند در وقایع نظیر این گویای همه واقیعت ها است.
اگر سم پاشی به دختران دانش آموز اینگونه ادامه پیدا کند واگر وقایع نظیراینگونه وقایع جلوگیری نشود بیم آن میرودکه حوادث بدتر از این هم رخ بدهد و این پرازیت به ولایات همجوارتخار هم سرایت کند آنگاه ممکن است خانواده ها دیگرجرات نداشته باشند تا به دختران خود اجازه بدهند تا به مکتب بروند . این میتواند بزرگترین فاجعه برای زنان و دختران افغان باشد و بزرگترین دلیل نا امنی و وخیم بودن اوضاع در شمال را به نمایش بگذارد.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
احمد شهرام | 27.03.2013 - 07:41 | ||
به نظر من حرفهای خواهرمانسبت حقوق زنان درافغانستان خوب است باابراز سپاس از جناب داکتر صاحب بااحترام شهرام |