زخمی

١٠ عقرب (آبان) ١٣٩٠

وطن خا کت شوم جان تو زخمیست

سراسر کوه و دامان تو زخمیست

نظر کردم به بگرام و شما لی

ز کا بل تا به پروان تو زخمیست

به تپه رفتم و خوردم تحسر

نظر کردم که پغمان تو زخمیست

گذ شتم از سر پل با غم و درد

غم و دردا شبر غان تو زخمیست

چکد خون از انار قندهارت

یقینم شد درختان تو زخمیست

نمی آید صدای عند لیبان

بباغ و راغ مر غان تو زخمیست

به هر جا رمه ها رم کرده از ترس

به خون افتاده چو پان تو زخمیست

جراحت دیده آهو و پلنگت

به دشت و کوه حیوان تو زخمیست

لب هر کشت زارت خشک دیدم

گمانم ابر نیسان تو زخمیست

وطن شب های تارت را بنازم

چرا یکسر چراغان تو زخمیست

تو بودی مسکن مهمان نوازی

کنون از جور مهمان تو زخمیست

به خاکبازی اطفالت بمیرم

که روی خاک طفلان تو زخمیست

بسی آواره گانت دیده ام من

مهاجر های گریان تو زخمیست

ز بس اشعارم از غم خونچکان است

مرا گویند دیوان تو زخمیست

شنیدم ها تفی بهر ظفر گفت:

طبیب درد و در مان تو زخمیست

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.