دو شعر، "باران" و "درخت بارور ،سلام"

٢٩ میزان (مهر) ١٣٩٠

دو شعر از سالیان ١٣٥٤ و ١٣٥٥

برگرفته از دفتر  «شکفتن در سترون خاک»

 

 

باران

باران   !

ای صادقانه ترین نجوا  !

از  رنج سبزه ها و علفها و کشتها

از درد  زرد رویی  دهقان و باغبان

 از روزهای  خشک

از شامهای  خلوت غمگین

از هرچه تشنه است

از هرچه تشنه بود

با من سخن بگو  !

از درد شاعری که ندیدست  سالها

لبخند را به غنچۀ لبهای خویشتن

وز بهت یک خیال که می پیچدش مدام

با من سخن بگو

من خشکتر ز کوه و بیابانم

من تشنه ام

 

 

ای دانه های  نور  !

ای آیه های رحمت   !

اینجا زمین تشنۀ ما  خفته بی امید

در انتظار  بارش تندی که پر کند

لبها و سینه های عطشناک خاک را 

چشمان پیر ها و جوانها و کودکان

دیریست سوی تست

این باغ را بشارت بارش ده

 

 

دیریست باغ ما

در چاشتگاه روز

در ماتم نبودن و بودن نشسته است

هر برگ

در انزوای خلوت خود دلگیر

هر شاخه

در انتظار لغزش یک دست

دستی کز آب و  باد و بهارش خبر دهد .

 

 

باران  !

بی آبی  ؛

ملالت و درد است

از خشکناکی تن ما ، باران

گلبرگهای ما همه زرد است  .

ما را  ز تندری که فرآورد ابر هاست

آن ابر های  شوخ مسافر

مرغابیان سینه سپید  بلند ها

                                              آگاه کن   !

هر جا که خشکناست

از بارش نوازش خود سبز کن   ،        

                                               ببار  !

١٣٥٤

 

 

 

درخت بارور ،سلام

 

سلام ، سرزمین سبز من !

سلام ، ای درخت بارور   !

هماره پر جوانه باش  !

هماره پر جوانه باش   !

جهنده رود های موج خیز

پرنده های نغمه گر

هماره پر ترانه باش  !

هماره شادمانه باش  !

 

درخت بار ور    !

گرت خزان فسرده است

اگر هزار ساله میوۀ ترا

به جای باغبان پیر تو

پرنده گان لاشخواره  خورده است

کنون صدا که میرسد به گوش

صدای اوست

صدای  باغبان پیر توست     !

سلام  ،  سر زمین  سبز من    !

هماره  رود های سرکشت

هماره کوره های آتشت

پر از غرور  خشم تست

و چشمهای خونفشان  مادران پیر

و کودکان  تلخکام

همیشه سوی چشم توست .

 

به روستا  ، به شهر ها

به خانه های خلق ما

ستم خراب کرده است

نشان بودن ترا

 

مرا به سوی خود بخوان

به رزمگاه کشته گان بودنت

که از ستیغ لاله پوش کوهها

چو ابر ها

سرود کامگاری ترا

به هر کرانه سر دهم

به دوستا ن  سر فرازیت

شکست دشمن ترا

                     خبر دهم .

 

سلام سرزمین سبز من!

 درخت بارور ، سلام!

 

 

بهار – سال ١٣٥٥      







به دیگران بفرستید



دیدگاه ها در بارۀ این نوشته

روح الله 27.03.2019 - 14:58

 عالی و قابل تامل بود تشکر از زحمات و وقتی که در سرودن این شعر های زیبا میگذارید.

فرزان22.01.2015 - 23:47

  بکارگیری واژه ی "فراورد" بس زیبا بود!!

نازی26.11.2013 - 11:02

  زیبا بوووووود
نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.
   



داکتر رازق رویین