سودای جنون
۲۷ اسد (مرداد) ۱۳۹۹
تا به ســــوداي جنُـــــون مٓشقِ تٓپيدن كـــــــرديم
اشـــك را عشـــــــوه فـــروشِ لبِ دامن كــــرديم
سعي مطلب چه فسُون داشت كه در دٓشتِ طٓلب
هــــــرچــه كـــرديم ولي تا نرســيدن كــــرديم
همچــو اشـــكی كه به رخ، از تبِ دل آب شــــود
عمـــر را صٓـــــرف به تعـظيــمِ چكـيدن كـــرديم
حـــاصلِ مـزرعه ي عمـــر، گــداز است اينـجــا
سُـــوختــيم و نفــسِ سُـــوخته، خِــرمٓن كـــرديم
بســـكه اظـهارِ نٓفــس ذوقِ خـــودآرايي داشت
آخــــر از خــــانـــه ي آييــنه نشــيمن كــــرديم
هيچكــس بي اثــر از نــشــئهِ تحــقــيـق مٓبــٰاد
سٓيــرِ هنــگامـــهِ خُـــورشيـــد ز رٓوزن كـــرديم
تا رٓســــد عرضِ لبِ سٓجده به درگاهِ قٓبُـــول
چـــون جٓبِين تكيه به معــــراجِ خميــدن كـرديم
آ نـچه در خـــوانِ فـلك بــود به آرايش جــــان
وٓقف در پٓرورشِ اِشـــــكم و گـــــردن كــــرديم
دمِ تيغت چــــه اثر داشت كه در كشـتِ وفـــــا
آبياريي دل از چشــــمهِ سُـــــــوزن كـــــرديم
از تمــــاشــــاگه ي نيــرنگِ دو عـــــالم دانش
دِيــدٓه بٓستـيـم و نگــه داغِ نديدن كـــــــرديــم
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
احمد دانش