پرسش نسل‏های آیندۀ افغانستان از پدران خود!

۲۵ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹۸

میرسد روزی پسر پرسد پدر
روزگاری داشتید از کَرًو فَرّ!!
آن یکی در فکر مال و زر شدید 
وان دیگر بر اجنبی نوکر شدید
نسل در نسل وطن را باختید 
خاک در چنگ ضحاک انداختید
تو که قصر و مال و موتر داشتی 
سال ها بازی به دالر داشتی 
بر من از تو یک وطن ویرانه ماند 
لشکری معتاد و هم دیوانه ماند
از تو میراث هر طرف گور است و بس 
خانه نه یک دنج آخور است و بس 
قرن ها فرهنگ و آیین از تو این؟ 
افتخار و غیرت دین از تو این ؟ 
ای عجب چون افتخاری داشتید 
نه وطن نه اختیاری داشتید 
ای عجب این قهرمانی های تان ! 
خودکش و بیگانه ورزی هایتان 
ای پدر! خود را تو عاقل خوانده ای؟ 
حیف از دنیا تو غافل مانده ای !

هیچ دانی این تباهی های ما

اعتیاد و بیسوادی های ما ؟
نسل ما آواره و بیچاره شد 
قاتل و معتاد ویا بی خانه شد 
آنچه تو کردی فقط غم بود و غم 
ماتم و رنج و ستم بود و الم 
کور شد از اشک چشم مادران 
دیده های منتظر از کودکان 

نه دگر ما چون تو غازی نیستیم !
با فروش خاک راضی نیستیم !

آنچه تازیدید خود را باختید 
نه‌وطن ، نه ما  ، نه خود را ساختید

بعد از این ما اشک ها خواهیم شست 
راه های دیگری خواهیم جست 
افتخار ما فقط بر دانش است 
نه به شمشیر و تفنگ و یورش است
ما دیگر از نسل کشتن نیستیم 
مثل تو مزدور دشمن نیستیم 
ما به فرزندان خود خواهیم گفت 
زهر جهل و فقر را بایست شست 
از نیاکان که فقر انباشتند 
بیرق بی دانشان افراشتند 
این چنین امروز ویران گشته ایم 
در دیار غیرنالان گشته ایم

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.