در دشتِ فریاد
۱۷ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹۷
غمین
چون عشاقِ پارین
سربه زیر فگنده است زمین.
[
خواستن و زیستنْ
فرزانگی را
شکنجه ییست روا داشته برخود
گاهی که ماننده انگارند
رنگ رنگی گیرودارِ شفق را
با هنگامهء وقتِ فـلــق.
[
دردشتِ فریادی
دست در دستِ دل
بیا
بگذاریم
تا
دربِ ملجایی
بکوبیم
و
روزنه یی
حالِ ما پرسد
کنون که
زمین
چون عشاقِ پارین
سر به زیر فگنده است
غمین !!
-------------------------
آلمان،
دوهزار و هفده ترسایی
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رفعت حسینی