عید ابدی وعشرت سرمدی

٨ اسد (مرداد) ۱۳۹٣

عید در لغت به معنی بازگشت بوده و در واقع انسان با مهار نفس و جلو گیری از یکه تازی شهوات به حقیقت انسانی خود بازگشت می نماید. این ارمغان در ماه مبارک رمضان بیشتر قابل دسترسی بوده و این پروژه با برپائی جشن و سرور عید تکمیل می گردد. انسانها در اثر خطا و گناه از جاده اصلی و سالم زندگی منحرف شده و عقل و شرع او را دوباره در مسیر امن قرار میدهد. به همین علت است که توبه بمعنی بازگشت بوده و تواب دوست خداست. مربیان اخلاق ، تاکید بر بازگشت به خویشتن داشته واعیاد مثل عید فطر و عید قربان و عید روز های جمعه و ... ما را قادر به حفظ فطرت و بازگشت به این حقیقت می نماید.

هر کس کو دور ماند از اصل خویش

    باز جوید روزگار وصل خویش 

این عمده و حیاتی  است که اصل خود را از دست نداده واز خود بیگانگی{ الیناسیون } دوری نمائیم. بقول بیدل:

بسکه فطرتها به گرد نارسا یی خاک شد           یک جهان ا نجام خجلت پرورآغازشد

 مهاجرین ممکن است قسمت از مال و مقام شان را در کشور جدید از دست بدهند ولی آنچه اهمیت خطیر دارد حفظ همان فطرت و اصالت و یا خویشتن خویش میباشد. در ضرب المثل های قدیم فارسی نیز آمده است: «از اسب افتاده ایم و از اصل نه.» اعیاد از اصالت انسانی ما پاسداری نموده و ملت که عید ندارد تاریخ ندارد. عید رابمعنی خوی گرفتن،هر چه باز آید از غم و اندوه ، بیماری و مانند آن، روز فراهم آمدن قوم، هر روز که در آن، انجمن یا یاد آوری فضیلت مند یا حادثه بزرگی باشد، نیز گرفته اند. گویند از آن رو به این نام (عید) خوانده شده است که هر سال شادی نوینی باز آرد.

 عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد        عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا

واژه عید یکبار در قرآن از زبان حضرت عیسی (ع) نقل شده است: «عیسی پسر مریم گفت: یا الله پروردگار ما برای ما  سفره از آسمان نازل کن تا عید بر اول ما و آخر ما باشد و نشانه ی از جانب تو.» (مائده 114)

در تفسیر نمونه ذیل این آیه گفته شده است:«عید در لغت از ماده عود به معنی بازگشت است. و لذا به روز های که مشکلات قوم و جمعیتی برطرف می شود و بازگشت به پیروزی ها و راحتی های نخستین می کند عید گفته می شود. در اعیاد اسلامی به مناسبت اینکه در پرتو اطاعت یک ماه مبارک رمضان و یا انجام فریضه حج، صفا و پاکی فطری نخستین به روح و جان باز می گردد و آلودگیها که بر خلاف فطرت است، از میان می رود، عید گفته می شود.و از آنجای که روز نزول مائده نیز، روز بازگشت به پیروزی و پاکی و ایمان به خدا بوده است، حضرت مسیح (ع) آن روز را عید نامیده است. همانطور که در روایات وارد شده است، نزول مائده در روز یکشنبه بوده و شاید یکی از علل احترام روز یکشنبه در نظر مسیحیان نیز همین بوده است.»

اگر انسان از انحراف و معصیت بپرهیزد گوهر وجودی اش آلوده و تاریک نگردیده و زندگی با صفا و سبکبار میداشته باشد. در مورد عید فطر حضرت علی(ع) میفرمایند:« امروز تنها عید کسی است که خداوند روزه اش را قبول کرده و عبادتش را سپاس گزارده است. هرروزی که نافرمانی خداوند نگردد عید راستین است.»

بنا براین اسلام عزیز آمده است که راه و رسم ماه عسل دایمی و عید همیشگی را با تمامی ابعاد و جزییات آن بیان نماید. مطابق این مدرسه تربیتی: عزا معلول طغیان گری و عید معلول تسلیم پذیری در برابر خداوند یکتا و پروردگار بی همتا می باشد.مولوی ظهورپیامبر بزرگوار اسلام را «عشرت سرمد» نامیده است. در واقع اصل اولیه در دین زیبا سازی، کامیابی، مسرت بخشی و رستگاری می باشد، زشتی ، ناکامی ، اندوه و نابسامانی و ستمگری جنبه عارضی دارند. دراین گرما گرم به انسان آگاهی و اراده داده شده است تا بین عید و عزا یکی را انتخاب کند.

 روزگار و در نتیجه جشن و سرور عید را اکثرا دو چیز مختل و مخدوش می سازد: «شکم و شهوت پرستی.» پیامبر بزرگوار اسلام می فرمایند: «وقت خدا خیر بنده را بخواهد، کم گفتن ، کم خوردن و کم خفتن را به او تلقین می کند.» توجه ، تاسی و تداوم به تعلیمات ماه مبارک رمضان و عدم نقض دست آورد های آن در طول سال انسان را متعالی می سازد.

تن زند بر روی خاک چنگال ها

  جان زند بر سوی بالا بال ها

به تعبیر قرآن کریم حیات طیبه را محدود و منحصر ساختن به خوردن ، خوابیدن و آمیزش کردن، انسان را «حیوان» ساخته بقول عرفا، از «مرتبه خویش» دور میسازد. انسان وقتی به خویشتن خویش یا فطرت پاک و خدا جوی می رسد که بی خواب و خور شود و یا حد اقل این غرایز و مشتهیات را متعادل سازد. تمرینات ماه مبارک رمضان اگر دقیق و درست اجرا شود، تناسب سازی جسم و جان را بدنبال دارد.

دست آورد عظیم بازگشت و وصلت به سوی پروردگار که دارای جمیع کمالات است ، شایسته جشن و سرور عید می باشد. این عودت و بازگشت انسان را برتر از خورشید، صاحب نظر، پدر و پیشوای مکتب عشق و ادب و حقیقت و در یک کلام خاکی و خدائی می سازد.

ای بی ‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی

تا راهرو نباشی کی راهبر شوی

در مکتب حقایق پیش ادیب عشق

هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

دست از مس وجود چو مردان ره بشوی

تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

خواب و خورت ز مرتبه خویش دور کرد

آن گه رسی به خویش که بی خواب و خور شوی

گر نور عشق حق به دل و جانت اوفتد

بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر

کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

از پای تا سرت همه نور خدا شود

در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی

وجه خدا اگر شودت منظر نظر

زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی

بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود

در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی

گر در سرت هوای وصال است حافظا

باید که خاک درگه اهل هنر شوی

پیامبر بزرگوار اسلام تاکید می فرمایند:

«اکثر گرفتاری های انسان بخاطر شکم و شهوت است». ماه مبارک رمضان این مهمانی بزرگ الهی و سایر آموزه های دینی نسخه رهایی از اسارت تمنیات نفسانی می باشد. این نسخته نورانی خواهشات نفسانی را نه سرکوب بلکه مهار و متعادل می سازد. یکی از عرفا می فرماید:« عید ضیافت الهی، روز لقاالله و جشن پیروزی بر هوای نفس و شیطان و موفقیت بر انجام امر الهی می باشد. این ضیافت همه اش ترک است. ترک خوردن و نوشیدن و هواها و هوس ها.عید برای کسی است که در این ضیافت راه یافته. تمام مفاسد که در عالم پیدا می شود بخاطر این است که به این ضیافت راه نیافته یا اگر وارد شده(روزه گرفته و عید را برگزار می کند) استفاده نکرده. اگر در بین شما هم جار و جنجال است، اگر ذره ی هوای نفس است، به این معنی است که به این مهمانی وارد نشده اید.» در واقع ما کوچک و نابالغ و به تعبیر قرآن کریم فقیریم و خدا غنی. کاستی ها و کمبودیهای ما با اتصال به آن ذات زیبا و بلکه دلربا رفع می گردد. این رفع نواقص و نابسامانی ها مست کننده و مسرت بخش است.

بقول مولوی:

 خلق اطفالند جز مست خدا

نیست بالغ جز رهیده از هوا

توجه به لوازم روزه و عید و سایر رهنمود های آسمانی سفره نعمات الهی را در برابر ما می گشاید. هر روزی که از هوا و هوس و گناه و خبث دوری کنیم، آن روز برای ما شکوه و عظمت عید را محقق می سازد.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.