طرح بی رنگی
۲۵ جوزا (خُرداد) ۱۳۹٣
کاسـۀ چـیـنی تـن را در دمـن بشکســـــته ام
کوهها برهـم زدم تا ما و مـن بشکســـــته ام
طرح بی رنگی فکندم در جهان پر ز رنگ
گـرمی بـازار طاووس چـمـن بشکســـــته ام
در بهار عشق و مستی بسکه میجوشــد فغان
عاقبت چون شور بلبل در سخن بشکســته ام
جامۀ تـقــوا ز تـن بیرون فکـنــــدم بی دریغ
پیکـر زهــد و ریا را در بدن بشــکســـته ام
ســـرو آزادم، ندارم باک از پوشــــاک برگ
صد انـارســـتان معنا در یخـن بشـکســـته ام
عشــق از شــیرین مجو در کاخ زیبای خیال
فرق ها بر سنگ سنگ کوهکن بشکســته ام
درغل و زنجیر زندان تعصب عشـــــق مرد
زان سبب بتهای مغز مرد و زن بشکسـته ام
بس که سنگ عشق کوبیدیم بر درب وصـال
شیشۀ جهل و تعصب در وطن بشکســـته ام
عشــــق را با خـون نیامیزیم با چال و فریب
تا که از شش سوی چنگ اهرمن بشکسته ام
دام ها گـســــــترده انـد بهـر شـکار مـرغکان
از یسار و از یمین صد مکروفن بشکسـته ام
مدعی بیچاره در چـاه محـن افــتــاده اســــت
تـا که مشکـســـــتان آهـوی خـتن بشکسته ام
نطفه بودم طفل گشـــتم نوجوانی ها گذشـــت
عشق جاویدم نه در لای کفن بشـــکســــته ام
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رسول پویان