اهدا به هموطنان بدخشانی ام
١٦ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹٣
ای مهد لعل خیز چرا غم گرفته ئی
از گرد باد حادثه؛ ماتم گر فته ئی
گویی که درد واقعه پیهم گرفته ئی
از اشک غصه دیدهِ پر نم گرفته ئی
دردا ! فزوده شد به غم و درد های من
گوش فلــــــک دریده فغان و نوای من
بر زیر خاک گـــــشته غریبان میهنم
آتش ز بار غصه رجوع کرده در تنم
با لا گرفتــــــــــه دود زامواج شیونم
رو سوی آسمــــــان خدا داد می زنم
کای کردگار قسمت افغان چرا غمست
دایم به فقرو غصه و در آه و ماتمست
در هر کجای بسته به غم میشود غریب
پامال از حــــصول نعــم میشود غریب
در زیر چکمه های ستم میشود غریب
در حا دثات طـــــعمهِ بم میشود غریب
جبـــار ها به کاخ دلارا نشسته اند
با جام پر زعشرت مینا نشسته اند
یاد خـــدا و فکـــــر غریبان نمیکنند
دردی کسی به امتعه درمان نمیکنند
فکری بخیر خواهی انسان نمیکنند
آسوده اند و غصه ِ دوران نمیکنند
ریزد بلا و غصه همه بر سر غریب
هردم بخاک یاءس شود پیکر غریب
نی رهبری که بر وطــن ما پدر شود
از حال زار ملـــت مسـکین خبر شود
نی یاوری که از غم ما خونجگر شود
کی شامهای غصـــــهِ ملت سحر شود؟
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نذیر ظفر