پناه ...
٥ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹٣
و از نوادر اعصار بود
آن دیده گان او که دو دنیا فراغ بود .
)))
هرگز نمی شد
در فکر آن نبود .
)))
غم های عاشقانۀ ما را
پناه بود
و مثلِ رنگِ تلخِ حقیقت
سیاه بود .
برلین،
دوهزارویازده عیسایی
()()()
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رفعت حسینی