دخت خراسان

٣ جدی (دی) ١٣٩٢

دخت افغان نیستم، دخت خراســــــانم هنوز
دخت کابل از تن خود تا بدخشــــــانم هنوز

دخت تاجیک از هزاران ساله ی این میهنم
کیست گوید نیســـــتم خون نیاکانم هـنــوز؟

تو که خود را از تبار خود بنامی، باک نه
من اگر نامم، زنی با تیر آســـــــــانم هنوز

تو که خواهی دوست داری مادرت را، آک نه
من که خواهم دوست دارم دشنه بارانم هنوز

تو زبانت را که می نازی کسی چیزی نگفت
من اگر نازم ، زنی مشــتی به دندانم هنوز

تو ســراســر کشـــور ما را به نامت کرده ای
من پی یک پلمه «دانشــــگاه» زندانم هنوز

جَم بگو آرش بگو، تهمینه و رســــــــتم بگو
هی، چرا با این همه دســت و گریبانم هنوز؟

میهن من نیســت گویا خانه ی من، خاک من
من که بیرون ِ تبارِ خودپرســــــتـانـم هنـوز؟

باز گـویــم باز گــویــم باز گــویــــم تاجکــم
بودم و هســـــــتم و خواهم بود، میدانم هنوز

وه، کجا دســــتی ازین آزاده گی ها می کشم
خو گرفتن نـیـســـــت با دیوار زندانم هـنـوز

گر به دستت سنگ داری یا که بر دوشت تفنگ
هرچه می خواهد شود، من خویش می مانم هنوز

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.