لفظ شیرین دری
١٣ سنبله (شهریور) ١٣٩٢
بوم بیبالش عجب پرواز کرد
وزخیالش این چنین آواز کرد
شعر ما شعر شهان عالم است
شعر سیمرغ و زبان آدم است
خاطر ما خاطر یک ملت است
صندق ما بهر رای امت است
ما ز پامیر تا به سند افتاده ایم
دشمنان را خون دل ها داده ایم
گرتو افغان میشوی افغان باش
ورنه بیرون دور ازین میدان باش
تاج شاهی مر مرا زیبد نه تو
توبرو بارت ببر هستی تتو
گرتو طعنم میدهی برگندمک
من نکردم آنچه کرده تاجکک
یک دروغ دیگرش آسان بود
نثر ما نثرعلی شیرخان بود
ارگ را گفتار ربانی گرفت
نیم دري نیمه ایرانی گرفت
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
آن شهنشاهی که از افغان بجَست
لفظ شیرین دری درکار بَست
دیده باشی لوح احمد پادشاه
سکه زد از پشت ماهی تابه ماه
گرزبان آدمی خواهی شناخت
آدمیت پیشه کن نی کین وتاخت
ملت ار خواهی، صواب دیگران
برصواب خود برابر کن چوجان
دشت پامیر تاجک است وتاجک است
گفته ات ای یار خیلی مضحک است
سند را پنجابیان بلعیده اند
دامن امید تو برچیده اند
گر مرا افغان بسازی مرده ام
ور زبانم خوار شد افسرده ام
من زبانم را چوجانم پرورم
انما اَکرم بخوانم برترم
حق شاهی از کجا آورده ای
چون عدالت را نیابی مرده ای
صد گواه دارم زبهر گندمک
تونداری یک سند برتاجکک!
از زمان شاه احمد تا امان
دُر دَری همچودُر بُد دُرفشان
هرچه شاه آمد زبانش این بُدی
کاخ ذهنش را دری آزین بُدی
پارسی-دری چو روح وجان بود
وان زبان سرور ایمان بود
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
بیخیال از کوه بابا آمدی
این چنین پرشور وغوغا آمدی
نیم جهان پاسدار دارد پارسی
کاخ زر دیوار دارد پارسی
حکمت گردان بوستان این بود
چون زبانت را بدو آزین بود
باخدا کرد گبرهارا مثنوی
هست قرآن در زبان پهلوی
نیست هیچک خانه افغان تبار
خالی از دیوان حافظ نامدار
تاج حکمت را زفیض آبادبرد
بهر گور خود به گلناباد برد
از برادر زاده ات بشنو "تراب"
داغ ها دارد بدل همچون کباب
تیزهوشی را خیال خود مدان
خواب مستان رامجال خود مدان
ما وتو همسایه وبال وپریم
ماوتو یک پایه و زیروسریم
گرمراتوخوارخوانی شاد کیست؟
ساده دل، بالانگر آباد کیست؟
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
| رحمن | 19.09.2013 - 12:29 | ||
شعر را خواندم کاشکی سراینده برای این شعر اول یک مقدمه ای به نثر می نوشت متشکرم | |||
پيمان امانپور