حکایت پولیس قهر مان و دستگیری انتحاری
١٥ حمل (فروردین) ١٣٩٢
شنیدم که در کابــــل ای غمگسار
یکی طالــب آمـــادۀ انـتـحــــار
از آن پیشـتر کاین لعیـــن جان دهد
به دوزخ تنــــش را شــــــتابان دهد
همی خواست در محفل مردمان
رود انتحــــــــــاری کـند بی گمان
پولیس وفادار میهــــــــــنپرست
جوانی پر از غیرت و چیره دست
به دنــــبال طالب بــــــــشد رهسپار
که شاید کنــــد دفــــــــــع آن انتحار
چو طالب ازیـــن امـــــــــر آگاه شد
دویـــــدن گرفت و پَی راه شد
همـــــــی خواست در بین مردم رود
از آنــــــــــجا مقیم جـــــــهنم شود
پولیس از عقـــــب شد به او حمله ور
گر فتـــــش به چنگال چون شـــیر نر
ولی طالب ناکــــــــــس و نابکار
همان لحظه خود را نمـــــــــود انفجار
پولیس جـــــوان شد به همـــــت شهید
ولی نــــــعش طالب به هر ســـــو پرید
پولیــــــس جوان، کاردان و غـــیور
ســـــــراپا پر از غـــــــیرت و از شعور
برای وطــــندار جـــــــان را ســـــــپرد
به مـــــهر وطـــن قـــــــــهرمانی بـبرد
شنــــــــیدم ز شخصـــــی موثق سخن
که میگـــــــفت این قصـــــــــــه در انجمن
پس از مــــرگ این قهـــــــــــــرمان وطن
نــــبودی ورا پـــــول دفــــــــن و کــــفن
نه دو لـــــت به او حــــکم امـــــــداد کرد
نـــــــه از قـــــــهرمانی او یـــــــــاد کرد
غریـــب بچــــــه با فقــــــر در خاک رفت
به دارالبــــــــــقا ســــــــتره و پاک رفت
زن و بچــــه اش مفــــــــــلس و دربـــــدر
به هر دفــتری مــــی زد از غــــــــصه سر
یکــی همـــــدل و همـــــنوایـــــــــش نبود
بــــه درد و غریبــــــی دوایــــــــش نبود
به هر دفــــــتری داشـــــــــــــت آه و فغان
تـــضرع همــــــــــی کرد در هر مکان
به دادش نیــــــــا مد یکــــــــــــــی دادگر
گذشــــت از وثیـــــــقه، به چشـــــــمان تر
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نذیر ظفر